Filmy szpital, palenie papierosa, złamanie, śpiewanie, garaż

Debiut reżyserski Gary’ego Oldmana to próba rozliczenia się z demonami swojego dzieciństwa. Zbiorowym bohaterem filmu jest instytucja rodziny. Nic doustnie ukazuje upadek tej instytucji. Sadystyczny Ray (Ray Winstone) i młody Billy (Charlie Creed-Miles) są uzależnieni od alkoholu, narkotyków, a przede wszystkim od rodzinnej przeszłości, która była naznaczona brakiem uczuć, brutalnością i zagubieniem. Mężczyźni nie zauważają, że poprzez swoje zachowanie niszczą nie tylko siebie, ale także ludzi, których kochają.

Urlik to dość grzeczny facet. Zabił kilka osób, kilka innych okaleczył. Tak to bywa, gdy jesteś gangsterem. A potem idziesz za kratki. Urlik właśnie wychodzi z powrotem na wolność. Dręczą go obawy... Ale już czeka na niego Jensen. To szef mafii, który ma swój honor. Troszczy się o swoich ludzi i lubi, kiedy wszystko jest w porządku. Dla niego najważniejsze jest, żeby Urlik wyrównał rachunki i zabił człowieka, który go wsypał. Urlik jest raczej miłym gościem. Nie ma marzeń i niewiele potrzebuje. Podejmuje pierwszą, lepszą pracę. W zamian za jedzenie i miejsce do spania, zrobi, co mu się każesz. Może pokochać, może też zabić. Podziwia swojego syna, który jest teraz dorosłym mężczyzną. Jest wykształcony, ma dziewczynę, przed nim wspaniała przyszłość. Ale dziewczynie nie podoba się teść, który jest mordercą. Jej rodzina nie akceptuje takich rzeczy, mają zasady. Centrum ich życia stanowią dzieci i kwiaty. Urlik to dość grzeczny facet. Ale jak długo można być grzecznym?