Pięciu młodych aktorów przybywa do zamku Axela de Fersena, aby wystawić spektakl o Czerwonym Kapturku. Wkrótce przerażająca historia, którą wystawiają, rozgrywa się na ich oczach, a Wielki Zły Wilk reinkarnuje się jako morderca. Fikcja staje się krwawą rzeczywistością, a noc będzie długa...
Mehmet jest nowym zdobywcą Stambułu. Pracuje w wodociągach, ma młodą narzeczoną. Podczas burdy po meczu zaprzyjaźnia się z Berzanem, ulicznym sprzedawcą i kurdyjskim aktywistą. Pewnego razu podczas kontroli autobusu policja odnajduje obok Mehmeta porzuconą torbę z bronią. Przesłuchanie staje się brutalne i długie, gdyż zatrzymany wygląda podejrzanie kurdyjsko (ma ciemne włosy i ostre rysy twarzy). To zdarzenie niesie za sobą przykre konsekwencje: krąg znajomych Mehmeta stopniowo się przerzedza, w pracy pojawiają się problemy, spotyka się z szykanami ze strony sąsiadów, jego dziewczyna się załamuje. Jedyną osobą, która w pełni go rozumie jest Berzan, jednak i on nieustannie ściera się z policją. Gdy wydarza się tragedia, Mehmet wyrusza w długą podróż na Wschód (do ojczyzny Kurdów) i przechodzi tam powolną, lecz nieodwracalną metamorfozę.
Dramatyczna przypowieść o tożsamości, przyjaźni, lojalności.
Pracujący w rzeźni Marcos przypadkiem zabija taksówkarza na oczach swojej dziewczyny. Gdy ta postanawia o wszystkim poinformować policję, zabija i ją. Wkrótce prawdę odkrywa również brat Markosa i jego narzeczona. Nie mając innego wyjścia, mężczyzna morduję również ich, a ciała rozczłonkowuje i mieli w maszynie wraz z mięsem z ubojni.
Reha Erdem niespiesznie snuje opowieść o wiodącym spokojne, skromne życie ojcu i mężu, który mieszka w Stambule i jest właścicielem sklepu z męską odzieżą. Przeciętna egzystencja Selima zostaje zakłócona przypadkowym incydentem, wyjętym prosto z filmów gangsterskich – w taksówce, z której właśnie ktoś wysiadł, bohater znajduje torbę pełną pieniędzy. Torba należy do złodzieja, pewnego nieuczciwego pracownika banku. Staje się ona czymś w rodzaju fatum. Reżyser nie podąża jednak utartym fabularnym śladem, charakterystycznym dla tego rodzaju historii. Jego bohater nie zostanie wplątany w wir kina akcji ze strzelaninami i ucieczkami w roli głównej. Erdem skupia się na obserwacji człowieka, który mierzy się z własnym sumieniem. Bohater, umierając ze strachu przed realnymi i wyimaginowanymi konsekwencjami swojego czynu, ulega licznym pokusom, popychającym go ku ostatecznemu upadkowi.
Dlaczego Ariane Fisher, trzydziestoletnia kobieta, przyszła do szpitala i umarła, nikomu o tym nie mówiąc? Do kogo mam zgłosić to zaginięcie? To właśnie tego Alice, pielęgniarka nocna, i Prudence, pracownica socjalna, będą próbowały znaleźć w torbie zawierającej kilka rzeczy osobistych przywiezionych przez Ariane.