Filmy cudzołóstwo, śmierć, przyjęcie, kobieca nagość, taniec

Akcja serialu rozpoczyna się w chwili śmierci Innocentego VIII, kiedy to Rodrigo Borgia przekupstwem utorował sobie drogę na Tron Piotrowy i zasiadł na nim jako Aleksander VI. Poznajemy też dzieci Rodriga, jego przebiegłych synów - Cezara i Juana, a także przepiękną córkę, Lukrecję. Przełom XV i XVI stulecia obfitował w doniosłe wydarzenia. We Włoszech trwał renesans, Krzysztof Kolumb odkrył Nowy Świat, a w Italii tworzyli Leonardo da Vinci i Michał Anioł. Borgiowie nie znaleźli uznania u współczesnych. Choć postępowali tak samo jak wszyscy, uważani byli za ludzi występnych i bezbożnych. Działo się tak głównie dlatego, że opanowali swoje rzemiosło znacznie lepiej od przeciwników. By osiągnąć cel, gotowi byli popełnić najcięższy grzech.

Bezrobotny trzydziestolatek Hlynur nadal mieszka z matką, a dni spędza na piciu, oglądaniu filmów pornograficznych i surfowaniu po sieci. Na święta Bożego Narodzenia do ich domu wprowadza się nauczycielka flamenco jego matki, Lola. Podczas nieobecności matki Hlynur odkrywa, że Lola jest lesbijką, a jednak Nowy Rok spędza z nią w łóżku. Wkrótce dociera do niego, że Lola dzieli z matką nie tylko dom. Ostatecznie, Hlynur będzie musiał znaleźć swoje miejsce w tej układance i wyzbyć się nieco egoizmu.

Sony i Duane są najlepszymi przyjaciółmi, i jak to zwykle bywa swój czas spędzają na zabawie, graniu w kosza, podrywaniu dziewczyn i chodzeniu do kina. Na jednym z takich seansów filmowych coś się kończy, dochodzą do wniosku, że w ich życiu kończy się pewien beztroski etap, a zaczyna dorosłe życie...

Ferdinand Griffon jest mężczyzną w średnim wieku. Ma żonę i dzieci i prowadzi spokojne życie. Pewnego dnia poznaje młodą studentkę Marianne Renoir. Zakochują się w sobie, od pierwszego wejrzenia i postanawiają uciec z miasta. Po drodze dzieje się wiele szalonych i niewytłumaczalnych wydarzeń.

Jest maj roku 1968, w Paryżu piętrzą się barykady, ale do domostwa Milou na wsi, docierają ledwie słabe echa studenckiej rewolty. 60-letni gospodarz, opłakujący śmierć matki. Nieboszczki ciągle nie można pochować, gdyż strajkują miejscowi grabarze.