Filmy 1911

W listopadzie 1456 r., w twierdzy belgradzkiej, stronnicy Władysława Hunyadiego roznieśli na szablach Ulryka hr. Cylii - wuja i doradcę niepełnoletniego króla Węgier Władysława Pogrobowca, stojącego na czele lig magnackich, sprawujących faktyczne rządy w państwie. Pomimo obietnic króla, że poniecha zemsty za śmierć swego krewnego, Hunyadi został wkrótce pojmany i stracony. Chronologicznie rzecz biorąc, jest to najstarszy serbski film fabularny. Nakręcony został kilka dni przed zrealizowaniem dużo ambitniejszego i bardziej znanego obrazu „Život i dela besmrtnog vožda Karađorđa”, jednak z powodu późniejszego zaprezentowania publiczności zajmuje w serbskiej filmografii drugie miejsce.

Pierwszy serbski film etnograficzny, przedstawiający wesele Branki Minić (bratanicy popa Mihailo Minicia, wieloletniego posła Partii Radykalnej w parlamencie Królestwa Serbii) i inżyniera Dragutina Todoricia. Gośćmi na weselu byli wybitni serbscy radykałowie (Nastaša Petrović, Stojan Protić), liczni intelektualiści, literaci i mieszkańcy wioski. Film nakręcono we wsi Majdevo nieopodal miasta Kruševac latem 1911 r., prezentacja zaś odbyła się w 1912 r. w Belgradzie, w należącym do Svetozara Botoricia, pierwszym w Serbii stacjonarnym kinie „Pariz” (wraz z projekcją reportażu o zatonięciu Titanica). Dokument ten jest jedynym w swoim rodzaju przykładem reportażu we wczesnym kinie serbskim. Nadzwyczaj utalentowany operator Louis de Beery, niezwykle zręcznie sfilmował najważniejsze wydarzenia na weselu: wyprowadzenie panny młodej z domu, orszak weselny w drodze do cerkwi, powrót do domu, obiad z udziałem trzystu gości na łące przed domem oraz zabawę ludową i kolo (serbski taniec narodowy) na zakończenie.