Filmy markiza

Czerwony Orzeł to przydomek tajemniczego bohatera, który pomaga prześladowanym oraz poszukuje zabójców swojej młodej żony. Gonzalo Montalvo po śmierci ukochanej postanawia szukać sprawiedliwości w przebraniu tajemniczego mściciela. O jego miłość zaczną zaś walczyć dwie kobiety, z których jedna okaże się śmiertelnie niebezpieczna. Nikt poza służącym nie wie o podwójnym życiu Gonzalo, nawet jego synek Alonso, który podziwia Czerwonego Orła.

W Lyonie uwagę Moliera (Bernard Giraudeau) przyciąga "markiza" Teresa de Gorla (Sophie Marceau), młoda tancerka, czasami prostytuowana przez ojca. Jeden z aktorów trupy, Du Parc zwany Gros-René (Patrick Timsit), natychmiast ulega jej urokowi i żeni się z nią. Pod nazwiskiem Miss Du Parc dołącza do trupy Moliera i podróżuje po całej Francji. Ale podczas swojego pierwszego występu milczy. Odtąd Molier nie powierzał już jej żadnej roli. Jednak tańcząc, aby zabawić publiczność w przerwie, została zauważona przez Monsieur (Franck de la Personne), brata króla, który następnie zamówił balet komediowy dla swojego brata Ludwika XIV (Thierry Lhermitte). Molier, wciąż odmawia powierzenia jej tekstu, więc ucieka. Jej spotkanie z dramatopisarzem Jeanem Racine'em (Lambert Wilson) zmieni wszystko: w końcu zgadza się zatańczyć przed królem, który również będzie olśniony. Zakochany Racine napisał dla niej sztukę "Andromachę".

Zagraniczny korespondent Jones zostaje wysłany przez swoja gazetę do Europy.

Léontine (Jacqueline Gauthier), stara baronowa, sprzeciwia się ślubowi swojej wnuczki z powodów moralnych. Ale Adolphe (Gil Roland), jej pierwszy mąż, przypomina jej, że jej zachowanie w przeszłości nie było nienaganne. A po rozwodzie z nim i ponownym ślubie z baronem, czy nie zrobiła tego samego z drugim mężem? Léontine zdaje sobie wtedy sprawę, że nie jest w stanie pouczać wnuczki, tym bardziej, że ta naprawdę kocha narzeczonego...

Pełna zabawnych nieporozumień komedia Pierre'a Marivaux w reżyserii Gustawa Holoubka. Znakomita ilustracja pojęcia, które od nazwiska francuskiego pisarza otrzymało nazwę „marivaudage” – na oznaczenie misternego spiętrzenia intryg, przebieranek, nieporozumień i miłosnych perypetii, nieodmiennie znajdujących pomyślne rozwiązanie w finale, wyrażonych nie wprost, lekko i dowcipnie, często z subtelną ironią. Romansowe i romantyczne przygody pani i służącej oraz przybywającego z wizytą kawalera i jego lokaja, rozgrywające się w stylowych wnętrzach i kostiumach z epoki, dały współczesnym aktorom wspaniałą okazję do zabawy nadto wyszukanym sposobem bycia i wysławiania się bohaterów. Uroda i dobra prezencja całkiem w małżeństwie – zdaniem panienki – „zbędne powaby”, służącej wydają się „zupełnie niezbędne”... Rozważanie przymiotów i przywar ewentualnych kandydatów na męża bez reszty pochłania śliczną Sylwię i jej rezolutną pokojówkę Lizettę. Tymczasem ojciec panienki przybiega z wiadomością, że wkrótce przybędzie jej narzeczony. Zapobiegliwy Orgon już dawno zaplanował to małżeństwo z ojcem Doranta, nie chce jednak zobowiązywać córki do posłuszeństwa. Sylwia zamierza poddać starającego się o jej rękę osobliwej próbie. Zamienia się rolami z pokojówką. Nie wie, że na podobny pomysł wcześniej wpadł Dorant, o czym jego ojciec listownie uprzedził przyjaciela. Znając tajemnicę i córki, i przyszłego zięcia, Orgon spodziewa się przedniej zabawy.