Filmy 1998

W bistro w La Mulatiere, dzielnicy Lyonu, w latach pięćdziesiątych. To "Matka Christain" (Myriam Boyer) prowadzi bistro. Jej klientela składa się z marynarzy, robotników, zagubionych dziewcząt, w scenerii kominów fabrycznych i torów kolejowych. Pod wpływem radiowych telenoweli i lektury magazynu „Detektyw” matka Christain wpadła na pomysł, by przeprowadzić własne śledztwo i znaleźć samej mordercę swojej córki, której ciało znaleziono w jej piwnicy.

Były uczestnik wojny w Wietnamie, oficer do zadań specjalnych, zostaje zawodowym mordercą. Wszystko czego się uczy, przekazuje swojej jedynej córce. Wkrótce ginie, a Hannah postanawia go pomścić. Głównym podejrzanym jest jeden z senatorów, który dochodząc do władzy, wyeliminował każdego, kto wiedział choćby niewiele o jego mrocznej przeszłości.

Młody mężczyzna pracuje w porcie Buenos Aires, tłumacząc listy miłosne, które otrzymuje od prostytutki. Szuka w nich inspiracji dla swojej pracy.

Ray McMichael jest starającym się zaistnieć w szerszych kręgach pisarzem i scenarzystą. Marzy mu się też kariera w Hollywood. Pisząc swój najnowszy scenariusz, Ray szuka inspiracji w osobie Westona Craiga.

Przypadkowo Erik (Krister Henriksson) spotyka Viivi (Lena Endre), estońską skrzypaczkę grającą w sztokholmskim metrze. Zaczynają intensywny romans. Matka Erika nie lubi tego związku, nie zapominając o ucieczce z Estonii w czasie wojny. Ujawnia fakty z przeszłości, a Erik dowiaduje się, że jego szwedzki ojciec go adoptował. Jego prawdziwy ojciec był estońskim nazistą. Viivi dorastała w komunistycznej Estonii, gdzie jej ojciec był członkiem partii i pracował dla KGB. Zdenerwowana reakcją matki Erika Viivi wraca do Estonii. Erik postanawia śledzić i dowiedzieć się więcej o swoim prawdziwym ojcu i estońskiej rodzinie. Miłość Erika i Viivi zostaje wystawiona na próbę, gdy ponownie się spotykają. Ich ojcowie byli przyjaciółmi z dzieciństwa, ale walczyli po przeciwnych stronach wojny.

Dalila (Ana Bustorff) jest mężatką w średnim wieku, wciąż atrakcyjną, zbyt atrakcyjną dla swojego wiejskiego męża - który z dumą się nią popisuje, ale jest o nią strasznie zazdrosny. Wyjazdy do stolicy do lekarza (podejrzewa, że ma raka piersi) stykają się z krzykliwymi ubraniami i butami, po czym szaleje. Doprowadzi młodego kierowcę ciężarówki do żądzy i gorszych grzechów. Potem Dalila przechodzi od białych butów do czerwonych butów, a potem do śmiertelnie czarnych butów.

Leo (Sagamore Stévenin) zawsze mieszkał w dżungli Borneo w sierocińcu dla orangutanów stworzonym przez jego ojca. Kiedy ten umiera, Léo wsiada na frachtowiec, wywołuje ogólną wrogość i ląduje w Marsylii, we Francji, o której nic nie wie. Włóczęga, Casimir (Richard Bohringer), pomaga mu przetrwać. Trafia do szpitala psychiatrycznego, gdzie poznaje młodą kobietę Rosę (Marie Guillard). Pała miłością do niej i razem spróbują żyć swoją miłością wbrew wszelkim przeciwnościom. I to nie trudności zabraknie. Niestety, szaleństwo niektórych i okrucieństwo innych sprawi, że ich miłość nie będzie trwała dłużej niż napisy końcowe. Szczery chłopak, meloman i miłośnik poezji od początku zamienił się w bezwzględną, dziką bestię, silną jak Tarzan i żądną zemsty na wszystkich, którzy wchodząc mu na drogę, mieli nieszczęście go oszukać lub znęcać się nad nim. Krwawy koniec, którego humorystyczna okleina pokrywająca cały film stara się ukryć przemoc i horror.

W Afryce młoda samica szympansa jest świadkiem upadku meteorytu, którego promieniowanie umożliwi jej rozwinięcie zmysłu mowy. Schwytana przez żądnych pieniędzy kłusowników i przewieziona do Meksyku, ucieka i ląduje na pustyni, gdzie prawie umiera. Zostaje przygarnięta przez brata Benoît (Jacques Villeret), francuskiego mnicha-wolontariusza, który przebywa w Meksyku, aby pomagać biednym lub pozbawionym środków do życia populacjom i szerzyć dobre słowo. Dlatego brat Benoît przejmuje opiekę nad młodą szympansicą, którą nazywa Mookie, i osobiście wychowuje ją w sierocińcu dla dzieci, za który jest odpowiedzialny, z pomocą siostry Rose (Valérie Bonneton), która ratuje Mookiego przed odwodnieniem. Aż do dnia, w którym brat Benoît zdaje sobie sprawę z daru Mookie i każe ją zbadać Matce Przełożonej, która natychmiast chce powierzyć Mookie naukowcom. Aby tego uniknąć, brat Benedykt podjął inicjatywę i udał się do Meksyku, do klasztoru, do którego przybył wiele lat wcześniej. Następnie prosi o pomoc Pabla (Victor Sanchez Ramirez), jedynego przyjaciela, któremu wciąż ufa w regionie, i który kieruje go do Antoine'a Capelliego (Eric Cantona), samotnego francuskiego boksera, który uda się do Mexico City, aby rozegrać tam kilka profesjonalnych walk. Podróż do stolicy, która powinna była zająć cztery dni, będzie przez cały film skomplikowana przez mnóstwo pułapek i problemów wszelkiego rodzaju.

Juan powraca do rodzinnego Buenos Aires po 20 latach nieobecności aby odwiedzić swojego umierającego ojca. Nasz bohater próbuje również odnaleźć kobietę, z którą łączyło go niegdyś płomienne uczucie - Anę.

W Uzbekistanie, po katastrofie samolotu dwójka mieszkańców odnajduje kobietę z Zachodu na środku pustyni. Niezdolna do porozumiewania się z dwoma mężczyznami i przerażona wypadkiem, kobieta akceptuje swoje nowe, obce sobie życie.