Filmy palenie papierosa, taniec, deszcz, relacja babcia-wnuczka

Debiut reżyserski Gary’ego Oldmana to próba rozliczenia się z demonami swojego dzieciństwa. Zbiorowym bohaterem filmu jest instytucja rodziny. Nic doustnie ukazuje upadek tej instytucji. Sadystyczny Ray (Ray Winstone) i młody Billy (Charlie Creed-Miles) są uzależnieni od alkoholu, narkotyków, a przede wszystkim od rodzinnej przeszłości, która była naznaczona brakiem uczuć, brutalnością i zagubieniem. Mężczyźni nie zauważają, że poprzez swoje zachowanie niszczą nie tylko siebie, ale także ludzi, których kochają.

101 to kod pocztowy Reykjaviku, gdzie jest wiele barów, kafejek i spelunek,w których toczy się nocne życie. Tam właśnie Hlynur spędza swoje ostatnie dni i podrywa dziewczyny, jeśli akurat nie awanturuje się w mieszkaniu swojej matki i nie czeka na darmowe posiłki. Hlynur ma 25 lat i żadnego celu w życiu. Ale gdy pewnej zimy matka zaprasza na święta Lolę, swoją hiszpańską nauczycielkę flamenco (w tej roli Victoria Abril), wszystko się zmienia. Żyjąc z zasiłku, bezpieczny w domu swojej matki, Hlynur nigdy nie czuł pragnienia wyjścia poza granice tego mikrokosmosu, któremu na imię 101 Reykjavik. Zdecydowany za wszelką cenę opierać się dorosłości, szybko odkrywa, że życie ma wobec niego własne plany.

Lato 1969 roku. Pierwszy człowiek na księżycu. Woodstock. Pobliże wozu kempingowego rodziny Kantrowitzów spędzających tu swój wolny czas tak jak każdego lata. Marty na co dzień naprawia telewizory w Brooklynie. W te wakacje nie może pozwolić sobie na odpoczynek, więc odwiedza rodzinę w weekendy. Pearl jego żona czuje się osamotniona. Kobieta zaszła w ciążę w wieku 17 lat i czuje, że nie doświadczyła czasów młodości. Gdy 14-letnia Alison, córka Kantrowitzów, doświadcza swojej pierwszej randki, pierwszego pocałunku, pierwszej menstruacji i bierze udział w kradzieży z ratownikiem, Pearl ma swoje seksualne przebudzenie z Jeromem, sprzedawcą bluzek w obozie. Matka Marty'ego, Lillian, spostrzega co wyprawia jej synowa i próbuje sytuację naprawić...