Obyczajowy 2003

Przeszło dwadzieścia lat temu w pewnym sierocińcu splotły się losy siedmiorga dzieci. Wiktor, Michał, Andrzej, Basia, Leszek, Weronika i Gabriela przyrzekli sobie, że przez resztę życia będą się wspierać i nikt z nich nigdy nie zostanie sam. Ich aniołem - opiekunem była Maria Zięba, która pracowała w tym czasie w domu dziecka i pokochała te dzieci jak swoje. Z czasem ich przyjaźń przerodziła się w więź silniejszą niż więzy krwi. Punktem zwrotnym w życiu wszystkich okazała się tragiczna śmierć Wiktora. Niejasne okoliczności wypadku tylko pogłębiły szok związany z jego przedwczesnym odejściem. Wiktor Brzozowski był szanowanym biznesmenem, szefem prężnie działającej firmy budowlanej, człowiekiem kojarzonym z pieniędzmi i sukcesem. Dla swoich przyjaciół był jednak kimś o wiele ważniejszym. Już w sierocińcu przyzwyczaili się przypisywać mu rolę nieformalnego przywódcy i opiekuna. O tym, że Wiktor dobrze wywiązał się z tego zadania świadczyć może choćby jego ostatnia inwestycja - Dom przy ulicy Wspólnej. Dzięki niemu ludzie, których kochał najbardziej na świecie znaleźli swoje miejsce na ziemi. To właśnie tu, co dnia, przeżywają wraz z rodzinami i przyjaciółmi radości i smutki swojego życia...

Historia młodej kobiety, która podążając za swoim największym marzeniem, zostawia za sobą małomiasteczkowe życie i zostaje stewardessą. Zanim to marzenie zrealizuje, spotka na swej drodze paru dziwacznych pasażerów, trochę zazdrosnych koleżanek i kilku naprawdę niezłych facetów.

Bohater zostaje zmuszony do powrotu do domu po kilkunastoletnim pobycie w miejscu odosobnienia i izolacji. Nagle człowiek ten musi dostosować się do zmian ustrojowych i społecznych, które są dla niego szokiem. Okazuje się na przykład, że jedna z jego córek jest uzależniona od Internetu.

Zbliżająca się do czterdziestki pisarka z San Francisco - Frances Mayes (Diane Lane), przeżywa kryzys twórczy i osobisty. Po rozwodzie nie może wrócić do psychicznej równowagi, brak jej też pisarskiej inwencji. Popada w głęboką depresję. Najlepsza przyjaciółka Frances, Patti (Sandra Oh), doradza jej wyjazd do Toskanii. Tam niespodziewanie kupuje piękną willę Bramasole, położoną w malowniczej okolicy. Wynajmuje też polskich robotników, którzy odnowią jej dom oraz staną się wkrótce jej najbliższymi i oddanymi przyjaciółmi. I w końcu... zakochuje się. Kiedy pierwszy raz go spotkała, Marcello (Raoul Bova) zauroczył ją swoim poczuciem humoru. "Wy, Amerykanki, macie błędne pojęcie o Włochach" - stwierdził zaczepnie. Ona, pół żartem, pół serio, zaproponowała mu wspólną noc. "My, Włosi, spodziewamy się po was, Amerykankach, właśnie takich propozycji" - odpowiedział jej z uśmiechem. Frances zaczyna powoli myśleć o nowym związku, na jej drodze piętrzą się jednak liczne przeszkody...

Film jest wersją „Goło i wesoło” i – podobnie jak tam – akcja dzieje się w hrabstwie Yorkshire, nabierając tempa, gdy panie zrzucają ubrania. Jest to autentyczna opowieść o tym, jak gospodynie wiejskie postanawiają zebrać fundusze na kupienie sofy do poczekalni lokalnego szpitala, w którym umierał mąż jednej z bohaterek. W tym celu chcą wydać kalendarz z własnymi aktami. Należy przy tym zaznaczyć, że średnia wieku pań to pięćdziesiąt, sześćdziesiąt lat. Zainteresowanie projektem przerasta ich oczekiwania, a kalendarz okazuje się światowym sukcesem. Nawet słynny Jay Leno zaprasza je do swojego programu.

Współczesna, wielowątkowa opowieść ukazująca 18 godzin z życia czwórki nieznajomych. Każde z nich przyjechało do Warszawy w ten sam zimowy dzień, by odmienić swoje życie i odnaleźć miejsce w tajemniczej, wymykającej się łatwemu opisowi metropolii. Drogi bohaterów będą się przecinać, a wzajemne spotkania na zawsze odmienią ich losy. Klara (Agnieszka Grochowska) przyjeżdża, by zamieszkać ze swoim chłopakiem. Paweł (Łukasz Garlicki) szuka pracy. Wiktoria (Dominika Ostałowska) spotyka nieznajomego (Lech Mackiewicz), a ten wciąga ją w swoje podejrzane interesy. Ojciec (Sławomir Orzechowski) szuka córki, która wyjechała do stolicy na studia i od trzech miesięcy nie dała znaku życia. Zimowy dzień ukazany w filmie, niektórych zbliży do spełnienia życiowych pragnień, innym przyniesie niespodziewane odkrycia dotyczące ich samych.

Ateista Maciek zabiera autostopowicza Damiana, który zmierza do rodzinnego miasta. Tymczasem na drogę wychodzi procesja z okazji Bożego Ciała, a wkrótce dochodzi do tragedii.

Młoda dziewczyna podkochuje się w aktorze nieudolnie sprzedającym garnki w tandetnych reklamach podrzędnej telewizji. Jej idol z kolei tęskni za prostytutką, którą widuje z okna na zapleczu agencji towarzyskiej. To tylko jeden z wątków filmu o ludziach, którzy pragną kochać i być kochani.

Myriam Rosenfeld (Anouk Aimée), reżyser filmowy i dziennikarka, po przejściu na emeryturę wybiera się na spotkanie byłych więźniów obozów koncentracyjnych - sama jest byłą więźniarką obozu w Oświęcimiu. W zorganizowanej na spotkaniu loterii wygrywa bilet lotniczy do Krakowa. Korzystając z tej okazji wybiera się w podróż do Polski i konfrontując swoje wspomnienia z dzieciństwa postanawia dokonać swego rodzaju bilansu życia. Zwiedzając obóz poznaje niemieckiego fotografa, Oskara (August Diehl) i mimo sporej różnicy wieku, zaprzyjaźnia się z nim, co pozwala jej uporać się z demonami przeszłości.