Filmy teatr telewizji

Duże miasto, Polska, lata 90. Trzydziestoletni mężczyzna wynajmuje mieszkanie, aby odizolować się od świata, znaleźć potrzebny spokój i napisać książkę. Mężczyzna jest introwertykiem. Nie ma stałego zajęcia, żyje z dnia na dzień, utrzymuje się z dorywczej pracy i pożyczek.

On i Ona spotykają się przypadkiem na parkowej ławce. Łączy ich wspólny cel - poszukiwanie partnera do erotycznej przygody.

Z długiej wojaczki powraca w rodzinne strony nieustraszony żołnierz, Marcin Kabat. Wędruje borem, lasem, aż do Czarciego Młyna, gdzie mieszkają diabły czyhające na ludzkie dusze. Wojak zatrzymuje się koło chaty Sarki-Farki, rozbójnika napadającego na podróżnych. Dzielny weteran i opryszek przypadają sobie do serca i postanawiają ramię w ramię zmierzyć się z piekielnymi mocami.

Sztuka Maxa Frischa pt. „Biedermann i podpalacze” wraca do Teatru Telewizji po 60 latach. Prapremiera polska tej jednoaktówki odbyła się w 1959 r. w Teatrze Współczesnym w Warszawie w reżyserii Erwina Axera. W 1964 roku sam Erwin Axer przygotował wersję telewizyjną swojego głośnego przedstawienia. Reżyserem inscenizacji z 2025 r. jest Jan Holoubek. To jego debiut reżyserski w Teatrze Telewizji. Jan Holoubek ma na swoim koncie m.in. serial Wielka woda oraz film fabularny pt. 25 lat niewinności. Sprawa Tomka Komendy. Przekładu sztuki dokonała Sława Lisiecka.

Józio, narrator i jednocześnie bohater tej powiastki filozoficznej, trzydziestolatek uznawany za sztubaka, przebrany w szkolny mundurek, toczy pojedynek w kilku rundach ze światem i ludźmi - przeciw infantylizacji, czyli upupieniu; przeciwko narzucanym jemu i innym rolom, czyli gębie. Próbuje porachować się z idiotyzmem dydaktycznym szkoły, która wymusza na uczniach odkrycia w rodzaju „Słowacki wielkim poetą był”. Rozprawia się z mieszczaństwem, które pod płaszczykiem nowoczesności i swobody obyczajowej kryje czystej krwi filistra. Z drapieżnym szyderstwem odnosi się zarówno do anachronicznego dworu szlacheckiego, jak też prymitywnego chłopstwa i idei „bratania się z parobkami”, której wyznawcą jest jego szkolny kolega Miętus. Jednak wszystkie „pojedynki na miny” i kolejne rundy walk: Józio kontra reszta świata – kończą się wielką „kupą”, bijatyką, ogólnym kłębowiskiem ciał. Od „gęby", uzależnienia od schematów pseudokultury, tradycjonalizmu, od „ciotek kulturalnych” wywierających psychiczny gwałt na swym otoczeniu – nie można po prostu uciec. Groteskowy dystans wobec świata i psychologiczny rozdźwięk pomiędzy dorosłością a niedojrzałością bohatera gwałtem przebranego za uczniaka – są źródłem specyficznego komizmu tej powieści, a także adaptacji telewizyjnej, która jest dziełem małżonków Henryki i Macieja Wojtyszków.

W starej chałupie Władka Gąsienicy (Andrzej Grabowski) daleki krewny z Ameryki – Elvis (Marek Kondrat), choć zupełnie niespodziewany, zostaje serdecznie przyjęty przez Władka oraz mieszkającą u niego siostrę Helę i jej męża Franka. Podczas suto zakrapianej libacji dochodzi do wymiany rodzinnych uścisków i serdeczności. Elvis zwierza się, że choć całe życie spędził poza Polską, wychowywano go na górala. Jego wielkim marzeniem jest zobaczyć ducha legendarnego Sabały, przechadzającego się ze skrzypkami po halach.

Nad góralskimi chatami zapada noc. Wśród prószącego śniegu sunie barwny korowód kolędników. Są skrzydlate Aniołki, jest rogaty Diabeł oraz równie rogaty i kłapiący szczęką Turoń. W pochodzie idzie też sama Śmierć z ostrą kosą. Wiodący orszak górale pukają do drzwi wielkiej chaty należącej do sołtysa. W środku znajdują ciepło i schronienie. Kolędnicy zaczynają swoje przedstawienie, opowiadając historię Narodzenia Pańskiego.

Inspekcja to wstrząsający obraz ostatnich miesięcy przed dokonaniem zbrodni katyńskiej. Świadectwo patriotycznej postawy polskich oficerów więzionych w sowieckim obozie jenieckim. Wasilij Zarubin, po nieudanej misji na terenie nazistowskich Niemiec, skazany na śmierć ledwo uchodzi z życiem. W obliczu nagle wybuchłej wojny, Stalin postanawia zlecić mu nowe zadanie – werbunek polskich oficerów w obozach w Kozielsku, Starobielsku i Ostaszkowie. Metoda Zarubina to perfidna gra pozorów. Wykorzystując niepewność polskich oficerów, ich strach i dramatyczną potrzebę wszelkich dających nadzieję informacji, próbuje przekonać ich do nawiązania współpracy z komunistyczną władzą. Powodzenie jego misji zależy wyłącznie od podatności i niezłomności więzionych wojskowych. Czy dadzą się przekonać manipulacjom stalinowskiego oprawcy, wilka w owczej skórze? Na Festiwalu Teatru Polskiego Radia i Teatru Telewizji Polskiej „Dwa Teatry” – Sopot 2018 „Inspekcja” zdobyła Grand Prix.

Sfilmowana w 1976 roku przez Andrzeja Wajdę inscenizacja najsłynniejszego spektaklu Teatru Cricot 2 Tadeusza Kantora "Umarła klasa". Przedstawienie miało formę collage'u obrazów o wyrazistej plastyce i precyzyjnej orkiestracji ruchu aktorów i dźwięku (leitmotivem spektaklu był "Walc Francois"). Inspirowane tekstami Witkacego, Gombrowicza i Schulza było bardzo osobistą wypowiedzią Kantora. Konstanty Puzyna pisał: "Jaki świat przywołuje właściwie Kantor? (...) Jest to świat naszej wspólnej młodości, nie pokoleniowo jednak pojętej, lecz socjokulturowo. Tam nasz początek: w aptece Wiśniewskiego i w Jamie Michalikowej, w Wyspiańskim i w żydowskich miasteczkach, w pierwszej wojnie światowej i wybuchu niepodległości, w latach dwudziestych i w "Tumorze Mózgowiczu", w awangardzie, w Brunonie Schulzu i w starym Cricocie na Łobzowskiej. Zaś koniec tego świata to okupacja: kołysanka żydowska nad pustą kołyską. Tak, bo druga wojna światowa zlikwidowała całą tę rzeczywistość, nie tylko społeczność żydowską małych miasteczek. Zatrzasnęła wieko trumny nad tamtym kręgiem kultury. Nie ma już doń powrotu".

Historia aresztowania i śmierci porucznika Jana Rodowicza, pseudonim "Anoda", legendarnego żołnierza batalionu "Zośka", bohatera "Kamieni na szaniec", uczestnika Akcji pod Arsenałem, akcji odbicia pociągu z więźniami pod Celestynowem, wielokrotnie rannego w Powstaniu Warszawskim. Po wojnie podjął studia na Politechnice Warszawskiej, będąc jednym z animatorów integracji środowiska byłych żołnierzy batalionów "harcerskich" AK. Aresztowany w Wigilię 1948 roku przez komunistyczną bezpiekę na podstawie sfałszowanych oskarżeń, poddany brutalnemu śledztwu, 7 stycznia 1949 roku zginął w niewyjaśnionych okolicznościach w gmachu Ministerstwa Bezpieczeństwa Publicznego przy ulicy Koszykowej.