Czarny łabędź 2010

Jak "przereklamowany" może być zarzutem? A gdybyś był pustelnikiem bez TV i Internetu i po raz pierwszy usłyszał o "Black Swan" podczas napisów początkowych, to czy w jakikolwiek sposób sprawiałoby to, że film Aronofsky’ego jest inny? Czy może każda jego sekunda byłaby tą samą sekundą?

o to chodzi w tym filmie, żeby widz nie wiedział do ostatnich minut co jest prawdą a co fikcją. chyba ktoś nie zrozumiał filmu.

Przereklamowany nie oznacza że za dużo reklam tylko że za dużo wzdychań było. Widziałem wszystkie filmy tego reżysera, jestem kinomaniakiem :P

Nawet napisałem recenzję do gazety polonijnej – takie jest moje zdanie. Recenzja ukaże się jutro

Poszliśmy wczoraj do kina, żeby zobaczyć „Czarnego Łabędzia”. Miałem ochotę na kolejny film Darrena Aronofsky’ego, którego wszystkie filmy widziałem i który to zauroczył mnie „Requiem dla snu”. Myślałem, że zobacze podobne mroczne arcydzieło.

Pierwszoplanowa historia jest prosta. Nina, dobrze zapowiadająca się baletnica ma szansę zatańczyć główną rolę w „Jezioro Łabędzie”. Jej technika jest perfekcyjna, jednak nie potrafi wydobyć z siebie „demonicznej” strony, potrzebnej do roli. To wzbudza wątpliwości Thomasa – reżysera przedstawienia – który jednak po namyśle daje jej rolę lecz także wybiera zastępstwo (na wszelki wypadek).

Pomiędzy kobietami wytwarza się toksyczna więź.

Jak toksyczna tego nie wiemy. Oglądając film nie jesteśmy pewni co jest prawdą a co wymysłem opętanej żądzą perfekcyjności młodej tancerki. Widząc kolejne poplątane sceny przypomniała mi się „Drabina Jakubowa”, która jednak, w przeciwieństwie do „Czarnego Łabędzia” trzymała w napięciu.

Film, mimo zamiarów nie trzyma napięcia. Jest nudny. Pojawia się kilka tradycyjnych niczym nie uzasadnionych scen „do podskoku”, kiedy to na przykład matka wychodzi z ciemności a muzyka robi bum i wszyscy skaczą. Poza tymi „strachami” nic nie podkręca atmosfery. Po godzinie zauważyłem światełka w kinie. Widzowie sprawdzali godzinę. W ostatnich dwudziestu minutach myślałem tylko o tym, że boli mnie tyłek od siedzenia.

Wiem wiem. Oskar i dobre recenzje. Ja jednak nie daję nabrać się na to co piszą zawodowcy. Dobrą prasę można kupić albo zmanipulować, tym bardziej nie wypada oficjalnie napisać źle o filmie, który dostał Oscara.

Poczytałem jednak opinie użytkowników. Na sto przeczytanych, 87 było negatywnych. Po raz pierwszy nie jestem w mniejszości. Filmu polecam tylko tym, którzy myślą, że jak nie wiadomo o co chodzi to musi być głębokie.

> fryku o 2011-03-06 14:30 napisał:
> Przereklamowany nie oznacza że za dużo reklam tylko że za dużo wzdychań było.
> Widziałem wszystkie filmy tego reżysera, jestem kinomaniakiem :P

To samo pytanie- czy gdyby wszyscy nie wzdychali to film byłby inny? Co do recenzji, to co to kogo obchodzi z jakim świecącym, przeszkadzającym bydłem oglądałeś film, połowa tekstu to podpieranie się zdaniem jakiejś niezidentyfikowanej masy. Co do opinii użytkowników, to ciekawe jaki to portal, bo wszędzie film ma ocenę między 7 z kawałkiem a 8 z kawałkiem.

Nie mam nic do tego, że film się Tobie nie podobał, ale argumenty średnio mnie przekonują. To, że dobrą prasę można kupić większość redaktorów skwituje pobłażliwym uśmiechem (kogo obchodzą "pismaki" w czasach portali społecznościowych?) a o zdaniu "nie wypada źle mówić o filmie z Oskarem" na pewno wiele mieliby do powiedzenia np fani "Angielskiego Pacjenta".

Nie mieszkam w Polsce piszę do Amerykańskich i Angielskich czasopism, czasami do prasy polonijnej i to jest moje zdanie. A przeglądałem opinie z portali US i UK.
Zdecydowanie nie jest to film dla mas. Jeśli Ci się film podobał – bardzo dobrze. Ja mam po prostu inne zdanie.

Przeczytałam opinie kolegi Fryku i jestem zupełnie innego zdania, również nie przekonują mnie te argumenty (bo pisanie, że ktoś patrzał na zegarek a kogoś bolał tyłek to żadne argumenty)
Jak dla mnie film naprawdę świetny, wizualnie i emocjonalnie. Trzymał mnie w napięciu do samego końca, cały czas z zainteresowaniem przyglądałam się historii zastanawiając się jak ona się skończy. Muzyka i obraz zgrane idealnie, niesamowita kreacja aktorska Portman przeobrażającej się w Czarnego Łabędzia.
Polecam 9/10

Mnie się film nie podobał. Ale to zapewne kwestia gustu, film poprostu nie dla mnie. Trzeba lubieć takie kino:p Obejrzałem tylko ze względu na Natalie Portman – najlepszą i najpiękniejszą aktorkę:), albowiem zagrała niesamowicie tę rolę:)

Bardzo w stylu filmu "Pianistka" – ten sam klimat. Widzę, że ostatnio modna staje się trzęsąca się kamera, czego nie znoszę.

Ogólnie 7/10 – taka sobie historia schizofreniczki, a zakończenie niezbyt ciekawe. Jednak gra aktorska świetna.

Dobra gra aktorska, fakt, trzymający w napięciu, fakt, ale jednak średnio mi się podobał. Niespecjalnie lubię filmy Aronofsky’iego. Jedynie "Zapaśnik" do mnie przemówił.

usłyszelibyśmy bo reżyserem jest Aronofsky, a raczej większość ludzi znających się trochę na filmach wiedzą kto to Aronofsky

Przyznam się, że czułem się trochę rozczarowany. Nie samym filmem, bo jest naprawdę dobry. Byłem rozczarowany, że nie wywołał u mnie takich emocji jak przed ostatni film Aronofsky’ego "Zapaśnik", mając przy tym w pamięci również jego najlepszy film – szokujące "Requiem dla snu".

Reżyser bawi się z widzem. Buduje umiejętnie napięcie, jego film ogląda się jak najlepszy dreszczowiec, wprowadza nowe postacie, odsłania z chwili na chwile kolejne tajemnice, zagadki. Można zarzucić jedynie niekiedy nierówne tempo. Do tego równie dobrze prezentuje się cała strona techniczna filmu, która odzwierciedla stany bohaterki, trud jej zmagań i popadanie w paranoje.

Co do aktorstwa nie ma wątpliwości, że Aronofsky świetnie poprowadził całą obsadę, stwarzając wiarygodne postacie. Nina grana przez Natalie Portman została naszkicowana bezdyskusyjnie, jedna co do pozostałych postaci mam pewne wątpliwości. Może powiedzenie "pretensjonalne" jest na wyrost, ale monotonia zachowań niektórych postaci była naprawdę irytująca (Cassel ekspresywnie wykrzykujący "Korzystaj z życia" czy postać nadopiekuńczej matki). Były takie momenty, na szczęście niewiele, które powodowały, że film zbliżał się niebezpiecznie do granicy taniego marazmu rodem ze "Źródła".

Wszytko niejednoznaczne, z klimatem, jednak nie powalające na kolana i arcymistrzowskie.

7/10