Filmy przyjaźń, śmierć bliskiego krewnego, relacja ojciec-córka, relacja ojciec-syn, relacja matka-syn

Na czele wielopokoleniowej rodziny Lubiczów stoją dziadkowie, Maria i Władysław. Pani Maria prowadzi aptekę w swoim domu na warszawskiej Sadybie. Pomaga jej córka Elżbieta. Druga córka, Dorota, jest zakonnicą. Starszy syn, Paweł, ceniony chirurg pracuje w szpitalu, a popołudniami dorabia w spółdzielni lekarskiej. Młodszy, Ryszard, jest hydraulikiem. Wraz z żoną Grażyną na próżno marzy o upragnionym dziecku. Wszystkie dzieci i wnuczęta często odwiedzają gościnne mieszkanie dziadków. Na krótko przed siedemdziesiątymi urodzinami seniorki rodowego klanu w domu Lubiczów pojawia się także ich jeszcze jedna córka Monika, od lat skłócona z rodzicami. Czyżby happy end? Nie, już pierwszy odcinek filmu zapowiada wielkie kłopoty.

Opowieść o trzypokoleniowej rodzinie Mostowiaków. Seniorzy rodu – Barbara i Lucjan Mostowiakowie wiodą szczęśliwe życie, na ogół pozbawione kłótni i nieszczęść, lecz ich dzieciom układa się różnie. Głównym wątkiem serialu jest oczywiście tytułowa miłość.

Uwielbiany przez widzów, przebojowy serial TVP. Nadawany jest nieprzerwanie w TVP2 od września 2007 r. Serial Barwy szczęścia jest drugim – po M jak miłość – najbardziej lubianym serialem telewizyjnym, co pokazuje liczba widzów zasiadających przed telewizorami, by śledzić bohaterów. Bohaterami są mieszkańcy warszawskiej ulicy Zacisznej. Niektórzy z nich znają się od lat, inni dopiero sprowadzili się na osiedle „Pod Sosnami”. Młodsi szukają swojej drogi, starsi próbują odnaleźć się w nowej rzeczywistości. Widzowie od wielu lat śledzą losy rodzin Marczaków, Zwoleńskich, Cieślaków, Grzelaków, Pyrków i Walawskich. Codzienne obowiązki i troski, rodzinne konflikty i dramaty, małżeńskie kłopoty, lecz także chwile wielkiej radości związane z pomyślnymi wydarzeniami w życiu rodzinnym i zawodowym składają się na rzeczywistość mieszkańców osiedla „Pod Sosnami”. Nie brak tematów trudnych, takich jak problem tolerancji obyczajowej i rasowej czy przemocy w rodzinie.

Jak poznałem waszą matkę to telewizyjny serial komediowy, opowiadający o (nie)szczęśliwych próbach "zdobycia" odpowiedniej narzeczonej przez Ted'a (Josh Radnor), głównego bohatera. Poznajemy go w momencie, kiedy jego najlepszy przyjaciel Marshall, student prawa (Jason Segel) postanawia oświadczyć się swojej narzeczonej, przedszkolance Lily (Alyson Hannigan). Od tego momentu Ted nie przestaje myśleć o tym, że w końcu musi się ustatkować, musi znaleźć odpowiednią kobietę, swoją prawdziwą miłość... W poszukiwaniach tych nieustannie pomaga mu Barney (Neil Patrick Harris), bezczelny człowiek mający obsesję na punkcie garniturów, który w każdej sytuacji widzi okoliczność sprzyjającą "wyrwaniu" jakiejś panny. W momencie kiedy Ted poznaje Robin (Cobie Smulders) sprawa się komplikuje. Nie ma on wątpliwości, że jest to miłość od pierwszego wejrzenia, jednakże, jak się później okazuje, los chce zupełnie inaczej...

Akcja telenoweli rozgrywa się wokół tytułowej plebanii, która w społeczności gminnej jest miejscem wyjątkowym. To nie tylko przedsionek do "sacrum", ale przede wszystkim - miejsce, w którym ogniskuje się większość miejscowych zdarzeń, problemów i konfliktów.

Kanwą scenariusza stały się wojenne wspomnienia Salomona Perela - Żyda z Saksonii. Jego rodzina uciekając przed faszystowskimi prześladowaniami emigruje do Polski. Rozpoczyna się wojna. Salomon, uciekając przed Niemcami, trafia do sierocińca w Grodnie. Tu wstępuje do organizacji komsomolskiej, której staje się aktywnym działaczem. Kiedy wpada w ręce Niemców, ci dziwnym zbiegiem okoliczności uznają go za Aryjczyka w czystej postaci. Salomon robi wszystko, aby prawda o jego pochodzeniu nie wyszła na jaw. Zostaje gorliwym zwolennikiem ideologii hitleryzmu, a nawet bohaterem wojennym. Wkrótce zwierzchnicy doceniając jego zasługi wysyłają go do elitarnej szkoły Hitlerjugend…

Akcja "Kryminalnych" rozgrywa się współcześnie. W każdym odcinku policjanci pracują nad rozwiązaniem innej kryminalnej zagadki. Śledztwa prowadzone przez komisarza Zawadę, dotykają problemów ważnych dla większości Polaków - braku poczucia bezpieczeństwa, obojętności otoczenia, bezkarności bandytów, bezradności pokrzywdzonych.

Japonia w niedalekiej przyszłości. Kraj jest gospodarczą ruiną, rząd coraz częściej musi korzystać z pomocy wojska, żeby łagodzić społeczne niezadowolenie. Młodzi ludzie przestają kultywować wielowiekowe tradycje, zaczynają coraz głośniej buntować się przeciwko utrzymywaniu starzejącego się społeczeństwa. Aby uciszyć wszelkie głosy sprzeciwu, rządzący wymyślili całkiem skuteczny "program naprawczy". Co roku jedna z klas maturalnych, wybierana ze wszystkich japońskich szkół, jest przewożona na niewielką wyspę, gdzie w ciągu 72 godzin mają walczyć ze sobą do momentu aż zostanie jedna, żywa osoba. Ktoś taki zostaje zwycięzcą rządowego programu o nazwie "Battle Royal"...

Po latach niewoli barbarzyński wojownik rozpoczyna podróż, której celem jest zemsta na ludziach odpowiedzialnych za mord rodziców.

Ranny w Iraku sierżant Will Montgomery (Ben Foster) wraca do USA. Po okresie rekonwalescencji zostaje przydzielony do służby w specjalnej jednostce, która informuje rodziny o śmierci poległych w Iraku żołnierzy. Jego partnerem zostaje stary wyga, kapitan Tony Stone (Woody Harrelson). To on uczy debiutanta, jakie obowiązują procedury, co wolno, a czego nie wolno robić w tych ekstremalnych pod względem emocjonalnym sytuacjach. Trzeba znaleźć się na miejscu bardzo szybko, a potem rzeczowo i krótko poinformować o śmierci żołnierza. Nie wolno pocieszać, przytulać i pod żadnym pozorem angażować się uczuciowo. Młody sierżant przekona się, jak trudno trzymać się tych zasad, kiedy będzie musiał przekazać złą wiadomość młodej wdowie Olivii (Samantha Morton).