Filmy miłość, ból, śmierć, płacz, relacja matka-syn, relacja mąż-żona

Nominowany do Oscara kanadyjski film, wyreżyserowany przez urodzoną w Indiach reżyserkę Deepę Mehtę, porusza tematykę hinduskiej obyczajowości, a szczególnie życia wdów po śmierci mężów oraz aranżowanych małżeństw małych dziewczynek i starszych mężczyzn. Chociaż akcja filmu ulokowana została w 1938 roku, to właściwie do dzisiaj w Indiach takie śluby są normą. Co gorsza, gdy umiera małżonek, wdowa, niezależnie od wieku, zgodnie z zasadami religii i obyczajem winna spędzić resztę życia w aśramie dla wdów. W tej formie przytułku ma pokutować za swoje grzechy z poprzedniego życia, które – wg wierzeń – wpłynęły na śmierć męża.

Akcja toczy się w Afganistanie, zimą 1975 roku. Dwunastoletni Amir, syn bogatego biznesmena z Kabulu, ma własne troski. Desperacko pragnie wygrać doroczne zawody latawców, by udowodnić ojcu, że jest wart jego uwagi i pochwały. On i jego przyjaciel marzą o zwycięstwie. Żaden z chłopców nie potrafi jednak przewidzieć, co zdarzy się tego popołudnia.

W XIX-wiecznej Francji, romantyczna córka dziedzica wsi Emma (Isabelle Huppert) poślubia lekarza Charlesa Bovary (Jean-François Balmer). Aby uniknąć nudy, rzuca się w romanse z uprzejmym, lokalnym ziemianinem Rodolphem Boulanger (Christophe Malavoy) i studentem prawa Léonem Dupuis (Lucas Belvaux), wpadając w rujnujące długi. Ta wersja filmu uważnie śledzi powieść Flauberta i obejmuje większość znanych scen, takich jak: wesela, targi rolnicze i operę w Rouen.

Film oparty na faktach. Do siódmego roku życia Lorenzo był normalnym dzieckiem. Potem zaczęły się z nim dziać dziwne rzeczy: tracił nagle przytomność, pojawiły się zaniki pamięci i inne dolegliwości umysłowe. W końcu jego przypadłości zostały zdiagnozowane jako ALD: bardzo rzadkie nieuleczalne zwyrodnienie mózgu. Zawiedzeni niemocą lekarzy i naukowców, rodzice chłopca postanowili sięgnąć poza granice konwencjonalnej medycyny. Narażając na szwank własne małżeństwo, podporządkowali swoje dotychczasowe życie walce o zdrowie i życie ich syna. "Olej Lorenza" to poruszający film o triumfie ducha i determinacji. Film o sile wiary i mocy trwania w nadziei. W postaci rodziców Lorenza wcielili się Nick Nolte i Susan Sarandon, która za swoją rolę została nominowana do Oscara.

Emerytowany podoficer postanawia wyjaśnić okoliczności zaginięcia swego syna. Nie przypuszcza jak będzie to trudne i bolesne.

Dionizy Złotopolski (Henryk Machalica) mieszka w Złotopolicach wraz z synem Markiem (Kazimierz Kaczor), niezależnym senatorem, najczęściej zresztą przebywającym w Warszawie, i jego żoną Barbarą (Anna Nehrebecka), którzy mają dwóch dorosłych synów. Starszy Waldemar (Andrzej Nejman) jest gospodarzem i prowadzi gospodarstwo. Nie ma szczęścia w miłości i wciąż szuka kandydatki na żonę. Okazuje się, ze znalezienie partnerki, która zgodziłaby się wraz z nim zamieszkać na wsi jest trudne. Młodszy syn – Kacper Złotopolski (Andrzej Piaseczny) to czarna owca w rodzinie. Rzucił szkołę i postanowił rozpocząć karierę muzyka. Druga linia rodu – Gabrielowie mieszkają w Warszawie. Wywodzą się od bliźniaczej siostry Dionizego, Eleonory (Alina Janowska). Jej syn – Wiesław (Paweł Wawrzecki) jest komendantem posterunku policji na Dworcu Centralnym, a jego żona Marta (Ewa Ziętek) prowadzi luksusową kawiarnię. Mają razem syna – Tomka (Piotr Szwedes), który ku rozpaczy rodziców rzucił studia medyczne i rozpoczął karierę akwizytora – jego zdaniem w ten sposób najszybciej dorobi się dużych pieniędzy. Starszy syn Mirek (Radosław Elis) i jego żona Weronika (Agnieszka Sitek) oczekują narodzin pierwszego dziecka. Córka Wiesława z pierwszego małżeństwa, Agata (Paulina Młynarska), pracuje w agencji pośredniczącej w sprzedaży nieruchomości.

Smutny obraz ukazujący dwa zaprzyjaźnione małżeństwa, dla których słowo miłość nie wiadomo kiedy zniknęło z codziennego słownika.

Akcja "Kryminalnych" rozgrywa się współcześnie. W każdym odcinku policjanci pracują nad rozwiązaniem innej kryminalnej zagadki. Śledztwa prowadzone przez komisarza Zawadę, dotykają problemów ważnych dla większości Polaków - braku poczucia bezpieczeństwa, obojętności otoczenia, bezkarności bandytów, bezradności pokrzywdzonych.

Tuż przed śmiercią malarz Jean-Baptiste Emmerich zapowiada, że "ci, którzy go kochają, wsiądą do pociągu". Następnie umiera. Do pociągu na cmentarz Limoges wsiadają wszyscy jego przyjaciele, ci prawdziwi i fałszywi, spadkobiercy z prawego i nieprawego łoża, bliższa i dalsza rodzina - niektóre rodziny spotykają się wyłącznie na pogrzebach.