Biograficzny 1974

Dokument o amerykańskim komiku Lennym Bruce.

W tym pseudodokumentalnym filmie nakręconym w 1974 roku artysta David Hockney gra malarza, który odzyskuje wenę po emocjonalnym rozstaniu.

W maju 1828 roku w Norymberdze pojawił się młody mężczyzna nie potrafiący porozumieć się z otoczeniem. Legenda mówi, że był synem Napoleona. Żyjący od urodzenia w całkowitej izolacji, stał się obiektem dociekań ówczesnych naukowców, dopóki nie został zamordowany w pięć lat później... Na tej kanwie Herzog buduje filozoficzny esej o człowieku nieskażonym cywilizacją, o duszy naiwnej, pięknej i czystej moralnie. W roli Hausera zagrał Bruno S. - upośledzony berliński clochard.

Opowieść o czterech ostatnich dniach życia włoskiego dyktatora Benito Mussoliniego. Przez lata był jednym z najpotężniejszych przywódców europejskich, teraz, aby ocalić życie, musi uciekać przed pościgiem jak pospolity przestępca. Il Duce wraz ze swoją kochanką Clarą Petracchi usiłuje przedostać się do Szwajcarii, licząc na łagodne potraktowanie przez alianckie dowództwo.

Film poświęcony losom słynnego fizyka jądrowego Igora Kurczatowa, twórcy radzieckiej bomby atomowej, ale pojawia się tu także wiele prawdziwych postaci świata polityki i nauki, jak chociażby fizyk teoretyk Werner Heisenberg, a także uczeni amerykańscy. Bomba atomowa skonstruowana przez Kurczatowa była bowiem m.in. wynikiem działalności radzieckich szpiegów, a zwłaszcza Klausa Fuchsa, którzy wykradali tajne informacje z projektu Manhattan, dzięki którym w 1949 r. Kurczatow mógł wreszcie ukończyć swoje dzieło.

Historia lidera Chrześcijańskich Demokratów, De Gasperiego i jego walki o przewodzenie Włochom w latach po zakończeniu drugiej wojny światowej.

Na początku XVI wieku Włochami rządzi potężna rodzina Borgiów, na czele której stoi Cesare Borgia i jego siostra Lukrecja. W bezwzględnej grze o władzę Cesare planuje zamordować męża swojej siostry.

Z okazji dziesiątej rocznicy jej śmierci został pokazany film o Edith Piaf (Brigitte Ariel), na podstawie książki napisanej przez jej siostrę. Scenariusz głównie śledzi lata praktyki Piaf i zatrzymuje się w momencie, gdy po raz pierwszy występuje w L'A.B.C, śpiewając „Akordeonistę”. Od urodzenia na ulicach Paryża, aż do chwili, gdy zauważył ją dyrektor kabaretu Edmond Leflée (Guy Tréjan) i uczynił ją „dzieckiem Piaf”, ponieważ znalazł ją śpiewającą na ulicy jak ranny ptak, swoim ostrym głosem, który już potrafił przykuć uwagę znużonych przechodniów. Dzięki temu wędrownemu i nieszczęśliwemu życiu ulicznej piosenkarki, przemieszanej z podejrzanymi kręgami, które ją wykorzystywały, stopniowo kształtował się uparty i nieustępliwy charakter Edith.

W pisanym pod wpływem impulsu opowiadaniu F.S. Fitzgerlad (Richard Chamberlain) cofa się do początków swej znajomości z późniejszą żoną Zeldą Sayre (S. Sarandon). Z jego opowieści wyłania się obraz burzliwego romansu, osadzonego w fascynujących realiach Ameryki początku ubiegłego stulecia – niezapomnianej epoce światowych przemian, jazzu i wielkich namiętności.