Filmy paryż, przestępca, ucieczka

Ceny idą w górę, więc także stawka za głowę legendarnego zabójcy, Johna Wicka przebiła już sufit. Stając do ostatecznego pojedynku, który może dać mu upragnioną wolność i zasłużoną emeryturę, John wie, że może liczyć tylko na siebie. Dla niego, to nic nowego. To co zmieniło się tym razem, to fakt, że przeciwko sobie ma całą międzynarodową organizację najlepszych płatnych zabójców, a jej nowy szef Markiz de Gramond jest równie wyrafinowany, co bezlitosny. Zanim John stanie z nim oko w oko, będzie musiał odwiedzić kilka kontynentów mierząc się z całą plejadą twardzieli, którzy wiedzą wszystko o zabijaniu. Tuż przed wielkim finałem tej morderczej symfonii, John Wick trafi na trop swojej dalekiej rodziny, której członkowie mogą mieć decydujący wpływ na wynik całej rozgrywki.

Paryż. Rok 2010. Miasto zostało podzielone na dzielnice, a najniebezpieczniejszą – 13 – oddzielono murem. W ten sposób stworzono istne getto, w którym nie ma żadnych zasad i reguł, a jedyną władzę sprawują tu gangsterzy tacy jak Taha. Jedną z nielicznych osób, która próbuje zrobić cokolwiek dobrego dla dzielnicy, jest Leito (David Belle). I to właśnie Leito staje się sojusznikiem agenta Damiena (Cyril Raffaelli), ponieważ obaj muszą coś odzyskać z rąk Tahy. Leito – porwaną siostrę Lolę, Damien – bombę masowego rażenia.

Tajne stowarzyszenie, organizacja przestępcza o nazwie "Wampiry" terroryzuje Paryż. Mnożą się porwania, rozboje i zabójstwa. Metody działania policji są przestarzałe. Dziennikarz Philippe Guerande (Édouard Mathé) pracuje w gazecie światowej i właśnie jego przełożeni wysłali do zbadania zbrodni.

Nowela pierwsza, wprowadzająca w klimat filmu, rozgrywa się w skąpanej we mgle Ferrarze, rodzinnym mieście Antonionioego. Druga - zrealizowana w Portofino - opowiada o tajemniczej dziewczynie, która wyznaje: zabiłam własnego ojca. W noweli paryskiej spotykamy znany z poprzednich filmów reżysera świat "śmierci i uczuć", zimnego luksusu i rozpaczliwego poszukiwania miłości. W noweli czwartej Antonioni przekonuje: to samo serce może kochać Boga i mężczyzn.

Kiedy w czerwcu 1940 roku ministrowie, dziennikarze, wielka burżuazja, kobiety z półświatka i szpiedzy ze wszystkich stron świata zebrali się w hotelu Splendide w Bordeaux, młody człowiek musi wybierać między znaną aktorką a zaangażowaną studentką, między politykami a przestępcami, między beztroską a dorosłością...

Fantomas (René Navarre) dokonuje rozboju w Royal Palace Hotel w Paryżu, gdzie pozbawia damy biżuterii. Potem porywa Lorda Belthama. Sławę jego zwiększa aktor Valgrand (André Volbert) przedstawiając jego działania kryminalne na scenie teatru. W końcu inspektor Juve (Edmund Breon), z niewielką pomocą dziennikarza Fandora (Georges Melchior) dokonuje aresztowania Fantomasa. Wkrótce Fantomas zostaje skazany na śmierć na gilotynie.