Filmy muzułmanin, stambuł

Kiedy młoda kobieta imieniem Meryem (Özgü Namal) została zgwałcona, by zmazać tę hańbę z rodziny, tradycja w jej wiosce wymaga, aby dziewczyna została zabita. Młody człowiek, imieniem Cemal (Murat Han), syn przywódcy wioski, otrzymuje zadanie wykonania rytualnego mordu, ale w ostatniej chwili ma wątpliwości. Para ucieka, a ich tropem podążają lokalni bandyci wynajęci dla zabicia dziewczyny. Na szczęście, Cemal i Meryem spotykają Irfana, byłego profesora uniwersytetu, który jest przed rozpoczęciem rejsu i potrzebuje załogi. Wydaje się, że Irfan również ucieka - w jego przypadku od martwego małżeństwa i pustego życia...

Nejat stanowczo nie pochwala wyboru owdowiałego ojca, Alego, który związał się z prostytutką Yeter. Jednak bohater zmienia zdanie na temat kobiety, gdy odkrywa, że wysyła ona pieniądze swej mieszkającej w Turcji córce, by dziewczyna mogła opłacić studia. Nagła śmierć Yeter rozdziela ojca i syna. Nejat decyduje się na podróż do Stambułu, by odnaleźć córkę Yeter, Ayten. Tymczasem polityczna aktywistka, Ayten uciekła przed turecką policją i schroniła się w Berlinie. Zaprzyjaźniła się tutaj z młodą kobietą, Lotte, która proponuje tureckiej rewolucjonistce, by zamieszkała w jej rodzinnym domu. Zaproszenie bardzo nie podoba się konserwatywnej matce Lotte, Susanne. Po aresztowaniu Ayten traci swój azyl; zostaje deportowana z powrotem do Turcji i osadzona w tamtejszym więzieniu. Lotte wyjeżdża do Turcji, ale na miejscu orientuje się, że sytuacja Ayten wygląda na beznadziejną...

Film Alana Parkera rozpoczyna się od obławy na tureckim lotnisku, podczas której grany przez Davisa bohater zostaje przyłapany na posiadaniu narkotyków. Trafia do więzienia, w którym skazani i oczekujący na rozprawy są traktowani w nieludzki, wręcz zbrodniczy sposób. Tytuł Midnight Express oznaczał w slangu umysłowy „odlot”, jakiego doznawali wszyscy przebywający dłużej w więziennych murach...

"Nie musisz umierać, żeby twoje życie się skończyło" - czterdziestoletni Cahit, który po nieudanej próbie samobójczej ląduje w szpitalu psychiatrycznym, słyszy te słowa z ust swojego lekarza. Doskonale rozumie, co to znaczy: musi zacząć żyć na nowo. Jednak jego dusza wciąż cierpi, zagłusza więc ból alkoholem i narkotykami. Sibel, młoda i atrakcyjna Niemka, która podobnie jak Cahit ma tureckie korzenie, kocha życie stanowczo zbyt mocno jak na pobożną Muzułmankę. Chcąc wyzwolić się spod władzy konserwatywnej rodziny, Sibel pozoruje próbę samobójczą. Zamiast spodziewanego wyzwolenia przynosi jej to jednak hańbę. Tylko małżeństwo może ją ocalić. Sibel błaga więc Cahita, aby się z nią ożenił. Ten niechętnie się zgadza. Być może chce jej pomóc, a może po prostu pragnie uczynić w życiu coś istotnego.

Mehmet jest nowym zdobywcą Stambułu. Pracuje w wodociągach, ma młodą narzeczoną. Podczas burdy po meczu zaprzyjaźnia się z Berzanem, ulicznym sprzedawcą i kurdyjskim aktywistą. Pewnego razu podczas kontroli autobusu policja odnajduje obok Mehmeta porzuconą torbę z bronią. Przesłuchanie staje się brutalne i długie, gdyż zatrzymany wygląda podejrzanie kurdyjsko (ma ciemne włosy i ostre rysy twarzy). To zdarzenie niesie za sobą przykre konsekwencje: krąg znajomych Mehmeta stopniowo się przerzedza, w pracy pojawiają się problemy, spotyka się z szykanami ze strony sąsiadów, jego dziewczyna się załamuje. Jedyną osobą, która w pełni go rozumie jest Berzan, jednak i on nieustannie ściera się z policją. Gdy wydarza się tragedia, Mehmet wyrusza w długą podróż na Wschód (do ojczyzny Kurdów) i przechodzi tam powolną, lecz nieodwracalną metamorfozę. Dramatyczna przypowieść o tożsamości, przyjaźni, lojalności.