Filmy pociąg, powstanie

Cristiada opowiada historię grupy kobiet i mężczyzn (w większości postaci autentyczne), z których każdy decyduje się na podjęcie największego ryzyka dla dobra swoich rodzin, wiary i przyszłości swojego kraju. Fabuła filmu przybliża skrywane przez lata prawdziwe wydarzenia Powstania Cristeros, które w latach 1926-1929 wstrząsnęło Meksykiem. Obsadzie "Cristiady" przewodzi Andy Garcia, odgrywający rolę generała Gorostiety, wojskowego w stanie spoczynku, który przyglądając się z żoną (Eva Longoria) temu, jak Meksyk pogrąża się w brutalnej wojnie domowej, wzbrania się z początku przed zaangażowaniem w sprawę. Jednakże wkrótce staje się porywającym tłumy przywódcą, zdolnym do złożenia ofiary z własnego życia. Zmienia bandę prześladowanych za wiarę, nieudolnych rebeliantów w bohaterów będących siłą, z którą trzeba się liczyć. Generał ma niewielkie szanse w walce z wszechwładnym i bezwzględnym prezydentem Plutarco Callesem (nazywanym "antychrystem"), ale ludzie, których spotyka na swej drodze, młodzi idealiści, zadziorni renegaci, a przede wszystkim jeden, niezwykły nastolatek imieniem Jose, uświadamiają mu, że odwaga i wiara mogą narodzić się nawet wtedy, gdy już nie można liczyć na sprawiedliwość.

Historia dwóch braci, którzy w imię wielkich idei i walki o sprawiedliwość zostają zmuszeni by stanąć przeciwko sobie. Damien, lekarz i żołnierz, nawet nie przypuszcza, że poplątane losy sprawią, że dozna największego rozczarowania z powodu brata.

Miasteczko na granicy Meksyku i USA. Pike Bishop i jego banda są specami w okradaniu pociągów i budynków kolei. Jednak pewnego dnia wpadają w zasadzkę. Wybucha strzelanina, w której giną niewinni ludzie - uczestnicy procesji. Sprawa staje się coraz poważniejsza...

Absolwenci Akademii Medycznej spotykają się na balu z okazji rocznicy uzyskania dyplomów. Opuszczają zabawę, by odwiedzić mieszkającego daleko kolegę, który się na niej nie zjawił. Rzekomo jadą do niego pociągiem, w wagonie towarowym. Prawda wyjdzie na jaw później. Na razie odbywa się psychodrama: obrachunek młodych lekarzy z epoką stalinowską, w której studiowali, z własnymi postawami, jakie przyjmowali wtedy jako aktywiści komunistycznego Związku Młodzieży Polskiej. Niezwykle oryginalny pod względem formalnym film Jerzego Skolimowskiego z 1967 r., ze względu na wymowę antystalinowską oraz ironiczny portret zetempowców, na którym rzekomi ideowcy okazują się konformistami, czekał na premierę czternaście lat! Czarno-białe Ręce do góry to pełnometrażowy debiut fabularny Witolda Sobocińskiego (w czołówce jako drugi autor zdjęć wymieniony jest Andrzej Kostenko).