Dokumentalny 2012

Oliver Stone prezentuje serię dokumentalną ujawniającą mało znane fragmenty historii Stanów Zjednoczonych.

Zwycięzca Nagrody Publiczności na Berlinale 2013, w którym reżyser Joshua Oppenheimer prezentuje efekty siedmiu lat spędzonych z "emerytowanymi" dowódcami brygad śmierci w Indonezji. W efekcie powstał jeden z najważniejszych i najbardziej wstrząsających obrazów dokumentalnych ostatnich lat, który łączy w sobie cechy gangsterskiego dramatu, kiczowatego melodramatu i surrealistycznego dramatu psychologicznego.

Laureat Nagrody Publiczności na festiwalach w Sundance, Nowym Jorku, Los Angeles, Melbourne. Uniwersalna i zaskakująca opowieść o potędze przypadku i roli szczęścia w ludzkim życiu. Ten trzymający w napięciu film przedstawia niewiarygodną, pełną niespodzianek, a do tego prawdziwą historię życia Sixto Rodrigueza, piosenkarza, któremu wróżono karierę większą niż Bobowi Dylanowi, a o którym… nikt nie słyszał. Pod koniec lat 60. w jednym z barów w Detroit dwóch uznanych producentów muzycznych usłyszało nieznanego piosenkarza o wielkim talencie. Nagrali z nim album, licząc że z miejsca stanie się gwiazdą. Jednak płyta okazała się fiaskiem: nie chciał jej kupować dosłownie nikt. Piosenkarz wkrótce zniknął bez śladu, jeśli nie liczyć plotki o jego przedziwnym samobójstwie podczas koncertu. Kilka lat później pirackie kopie jego płyty trafiły do podzielonej apartheidem Południowej Afryki. W ciągu dwóch dekad odniosły tam niewiarygodny sukces, bijąc rekordy sprzedaży Elvisa Presley’a i Rolling Stonesów, choć sam piosenkarz nigdy się o tym nie dowiedział. Dwaj południowoafrykańscy fani postanowili odkryć, co naprawdę stało się z ich idolem i bohaterem. Śledztwo zaprowadziło ich do prawdy bardziej niezwykłej, niż wszystkie mity krążące wokół artysty znanego jako Rodriguez. Ten film to opowieść o jego niezwykłych losach, a także o nadziei, inspiracji i potędze muzyki.

Młody Norweg Danny pochodzi z zamożnej, konserwatywnej rodziny. Zawsze miał trudności ze znalezieniem wspólnego języka z bliskimi. Po raz kolejny próbuje odnaleźć miejsce dla siebie. W Berlinie spotyka ludzi z grupy "Fuck For Forest", którzy gromadzą pieniądze na ratowanie przyrody, sprzedając amatorskie porno w Internecie. Wszystkie filmy są własnej produkcji, do której czasami zapraszani są również przechodnie na ulicy. Dostęp do porno jest nieograniczony, a cena wynosi 15 dolarów miesięcznie. Lider grupy Tommy wraz z partnerkami Leoną i Natty stworzyli organizację z nadzieją uratowania choćby małej części amazońskiej dżungli. Jednocześnie głęboko wierzą w to, że wyzwolą świat z seksualnych zahamowań.

Historia młodego Francuza podszywającego się pod 16-letniego Amerykanina, który od ponad trzech lat uważany jest za zaginionego. Z relacji osób zaangażowanych w to niewiarygodne wydarzenie poznajemy krok po kroku, jak mogło dojść do tak groteskowej pomyłki.

Pięciu kumpli, którzy chcieli wstrząsnąć światem. Pięć wyrazistych osobowości, które szukały sposobu na wyrażenie siebie. Pięć muzycznych wizji, które często się kłóciły. Jeden zespół. To nie mogło się udać, gdyby nie "Miłość". Miłość to historia młodości, mierzenia się z przeciwnościami, wspólnych szaleństw, wielkich przyjaźni, konfliktów, rozczarowań, rywalizacji, pragnień i pomysłów na życie.

Nocny połów ryb u wybrzeży Nowej Anglii. W różnych punktach trawlera, który zabiera nas na tę wyprawę, poumieszczano małe kamery. Mogłoby się wydawać, że zapisany w nich obraz będzie doskonale realistyczny, jednak takiego dokumentu jak ten jeszcze w kinie nie było. Granica pomiędzy nami a tym, co na ekranie, przestaje istnieć - znajdujemy się w środku. To doświadczenie jest niesamowicie intensywne, drażni wszystkie zmysły. Obrazy iskrzą kolorami: żółte kurtki rybaków, niebieskie rękawice, jakby czerwieńsza niż zwykle czerwień krwi ryb. Nawet szarość ma w tym filmie wiele odcieni. Świat zanurzony w feerii barw pulsuje gorączkowym rytmem. Wciąga nas miarowe kołysanie się łodzi, po której dnie bez końca turlają się odcięte głowy ryb. Nad nimi w takim samym kołysaniu zawisły mewy, co chwila walczące między sobą o resztki z połowu. Hipnotyczną powtarzalność przerywa pojawienie się kolejnej sieci, pełnej srebrnych ryb. I znowu huk wody, krzyk mew, terkotanie trawlera; genialna kompozycja obrazów i dźwięków. Groźny i piękny zarazem jest to świat, jak z powieści Melville'a. Słusznie przychodzi nam na myśl Moby Dick - pływamy przecież po jego wodach.

Grupa artystów wyrusza do Gabonu, by odnaleźć tam biblijny Eden i skosztować ibogi – mitycznej rośliny, zawierającej jedną z najsilniejszych substancji psychotropowych, która nie tylko wywołuje niezwykłe wizje, posiada też moc uwalniania z wszelkich uzależnień. Członkowie wyprawy w gabońskiej dżungli, podczas tubylczego rytuału, zamierzają odnaleźć odpowiedzi na nurtujące ich pytania i uwolnić się od nałogów.

Wybitny dokumentalista (Takiego pięknego syna urodziłam, Istnienie) i wielokrotnie nagradzany operator Marcin Koszałka (dwukrotny zdobywca Złotych Lwów na Festiwalu w Gdyni za zdjęcia do filmów Pręgi i Rewers oraz Brązowej Żaby na Camerimage za "Rewers") odsłania kulisy Euro 2012, przyglądając się polskiej reprezentacji w trakcie mistrzostw Europy. Kamera Koszałki towarzyszy piłkarzom przez 24 godziny na dobę, docierając w miejsca i rejestrując momenty, jakich nigdy nie udało się pokazać żadnej stacji telewizyjnej. Chwile słabości, triumfu, rozczarowania - po raz pierwszy, bez cenzury, prezentowane z perspektywy samych piłkarzy. Pierwszoplanowymi bohaterami filmu są Damien Perquis - zmagający się z trudnościami z adaptacją w polskiej kadrze oraz twardziel i dobry duch drużyny - Marcin Wasilewski.

Danuta Szaflarska otwiera swój album ze zdjęciami i rozpoczyna opowieść. Trochę po polsku, trochę po góralsku wspomina zaczarowaną okolicę z czasów dzieciństwa, wyjazd do miasta, w którym należało chodzić w butach, i szkołę teatralną, gdzie nie można było mówić gwarą. W swoim dokumencie Dorota Kędzierzawska, całkowicie oddając głos swojej bohaterce, przenosi na ekran niepowtarzalną, anegdotyczną kronikę dawnych czasów. Wspomnienia Danuty Szaflarskiej pełne są epizodów bolesnych, wspólnych dla całego jej pokolenia. Jednak wyjątkowa osobowość aktorki, która nigdy nie przestała być dziewczyną z gór, przesądziła o inności jej świata. Świata, w którym młoda aktorka musi się czasem "uperhydrolić", Makbet swobodnie przechadza się po scenie, a główną rolę gra się co najmniej sto lat.