W lipcu 1942 roku, podczas obławy Vel’ d’Hiv’ na rodziny żydowskie w Paryżu, 13-letnia Tauba Birenbaum (
Violette Guillon) i jej rodzice, którzy są polskimi Żydami, znajdują schronienie w małym pokoju na następne 765 dni. Warunki życia są ciężkie i boją się, że zostaną wykryci w każdej chwili. Ale podczas gdy jej rodzice pogrążają się w rozpaczy, duch walki Tauby przebija się przez nią. Znajduje radość w każdej małej rzeczy, od fortepianu narysowanego na podłodze, po widoki Paryża przez otwarte okno. Pomimo ekstremalnych okoliczności zachowa nadzieję aż do wyzwolenia Paryża i odzyska kontrolę nad swoim życiem.