Filmy wymiociny, kobieca nagość, relacja ojciec-syn, nowy jork

Gdzie na świecie może dojść do bardziej nieprawdopodobnych tajemnic kryminalnych, jeśli nie w mieście, które nigdy nie śpi i nigdy nie odpoczywa? W mieście, w którym żyje ponad 8 milionów ludzi wszystkich ras, narodowości i religii, pracy dla detektywów jest naprawdę dużo. W tej wybuchowej mieszance pracuje drużyna, która posługując się bardzo nowoczesnym sprzętem wierzy, że każdy ma jakąś ciekawą opowieść i wszystko można połączyć, nawet na tak wielką skalę jaką jest Nowy Jork. Parze detektywów: Macowi Taylorowi (Gary Sinise) i pracoholiczce Stelii Bonaserze (Melina Kanakaredes) potrzebne będą doświadczenie, determinacja i pomoc kompetentnego zespołu.

Luke Shapiro właśnie kończy liceum. Czekają go ostatnie wakacje przed pójściem na studia. Luke jest dealerem narkotyków. Dr Jeff Squires jest jego psychologiem i klientem. Podczas swoich długich rozmów starają się dociec, jaki jest sens życia i co jest w nim najważniejsze. W między czasie, Luke zakocha się, a Jeff będzie się musiał uporać z kryzysem małżeńskim.

Akcja filmu rozgrywa się w dzielnicy Nowego Jorku, Brooklynie - miejscu, gdzie policja toczy walkę z licznymi gangami. Eddie (Richard Gere) kończy właśnie służbę w policji. Przez ostatni tydzień swojej kariery musi zaopiekować się młodym adeptem policji. Tango (Don Cheadle) działa pod przykrywką w gangu narkotykowym. Pragnie już przestać pracować jako tajniak. Natomiast Sal (Ethan Hawke) zaczyna kraść brudne pieniądze pochodzące ze sprzedaży narkotyków, bo musi zaopiekować się swoją rodziną. Każdy z nich stanie przed wyborem, które prawo jest dla nich w życiu najważniejsze.

Separację Bernarda i Joan boleśnie odczuwają ich dzieci, dwójka nastoletnich synów, Walt i Frank.

Historia zaczyna się w 1964, kiedy malarz Francis Bacon (Derek Jacobi) zaskakuje włamywacza George'a Dyera (Daniel Craig) buszującego w jego londyńskiej pracowni i domu w poszukiwaniu czegoś wartościowego. "Kim mógłbyś być?" - wykrzykuje artysta - "niewiele jest w tobie z włamywacza. Rozbieraj się i chodź do łóżka, a będziesz miał wszystko, czego zapragniesz". W tym momencie na zawsze zmieniło się życie obydwu. Dyer przez siedem lat był stałym modelem Bacona i starał się - finansowo wspierany przez Bacona - wydobyć ze środowiska i kultury klasy robotniczej, dostosować do zamkniętego świata artystów. Dyer został obdarowany drogimi garniturami i pieniędzmi, był zabierany w podróże do Paryża i Nowego Jorku, choć nie tworzyli z Baconem dobranej pary. Najwięcej radości dawała mu zazwyczaj wędrówka z młodymi ludźmi po paryskich barach, ale nie był w stanie stawić czoła nieustającym żartom swego dobroczyńcy. Dowcipny Bacon był w swoim żywiole, kiedy zabawiał się i pił z modelkami pozującymi do fotograficznych aktów, kpiąc ze wszystkiego i wszystkich: "Szampan dla moich prawdziwych przyjaciół, prawdziwe cierpienie dla fałszywych" i przedstawiając swoje niekonwencjonalne towarzystwo: "Witamy w obozie koncentracyjnym". Kiedy Dyer skarżył się na nocne koszmary, Bacon krótko replikował "George, nocne koszmary nie mogą być bardziej przerażające, niż życie".

W czasach, kiedy tysiące rodzin szuka swej Ziemi Obiecanej w Ameryce, rodzina McCourtów wybiera drogę powrotną - do Irlandii, do Limerick, gdzie wiecznie pada deszcz. Życie tu jest jeszcze trudniejsze, ale przynajmniej Angela McCourt, matka gromadki dzieci, z których wielu nie dane będzie przeżyć kilku nawet lat, ma, z kim porozmawiać. Katolicka rodzina wybaczyła jej, że wyszła za protestanta i pijaka, matka i siostra wspierają ją jak mogą, choć czasem trzeba prosić o pomoc organizację dobroczynną. Zwłaszcza, że Malachy, ojciec rodziny nie potrafi jej utrzymać, a po kilku latach ostatecznie ją opuszcza. Losy rodziny McCourtów i zarazem swoje życie opisuje najstarszy syn Angeli, Frank.

Jak głęboko są w nas zakorzenione sądy, zachowania, sposób myślenia, wiara w Najwyższego, których uczymy się w dzieciństwie? Czy aby zrozumieć i ogarnąć niektóre sprawy musimy zakwestionować wszystko to, czego nas uczono? Czy aby zrozumieć to, że pewne rzeczy są poza nasza percepcją, trzeba uciec się do drastycznego posunięcia jakim jest samobójstwo? A może łatwiej jest zrozumieć, lub chociażby przyjąć pewne rzeczy takimi jakimi są?