Filmy kobieca nagość, relacja ojciec-syn, masochizm, oddawanie moczu

Lee Halloway (Maggie Gyllenhaal) to młoda kobieta po przejściach. Jej psychiczne problemy, wywołane przez życie z dysfunkcyjną rodziną, zaprowadziły ją na leczenie w zakładzie zamkniętym. W diagnozie lekarze stwierdzili m.in. niską samoocenę, depresję i... skłonności masochistyczne. Widz poznaje Lee, kiedy opuszcza ów szpital, aby wziąć udział w weselu swojej siostry. Wystarczy jeden dzień spędzony na łonie rodziny, aby wróciły jej skłonności do autoagresji. Lee nie zamierza jednak wracać do szpitala. Zachęcona przez matkę rozpoczyna kurs dla sekretarek, a po jego ukończeniu - dostaje pierwszą w życiu pracę w kancelarii adwokackiej Edwarda Greya (James Spader). Przenikliwy szef szybko odkrywa masochistyczne skłonności Lee i podejmuje z dziewczyną erotyczno-psychologiczną grę. Lee nie zaskarża jednak swojego szefa o molestowanie. Z coraz większą zachłannością rzuca się w ten ekscentryczny biurowy romans.

Jak głęboko są w nas zakorzenione sądy, zachowania, sposób myślenia, wiara w Najwyższego, których uczymy się w dzieciństwie? Czy aby zrozumieć i ogarnąć niektóre sprawy musimy zakwestionować wszystko to, czego nas uczono? Czy aby zrozumieć to, że pewne rzeczy są poza nasza percepcją, trzeba uciec się do drastycznego posunięcia jakim jest samobójstwo? A może łatwiej jest zrozumieć, lub chociażby przyjąć pewne rzeczy takimi jakimi są?

Historia zaczyna się w 1964, kiedy malarz Francis Bacon (Derek Jacobi) zaskakuje włamywacza George'a Dyera (Daniel Craig) buszującego w jego londyńskiej pracowni i domu w poszukiwaniu czegoś wartościowego. "Kim mógłbyś być?" - wykrzykuje artysta - "niewiele jest w tobie z włamywacza. Rozbieraj się i chodź do łóżka, a będziesz miał wszystko, czego zapragniesz". W tym momencie na zawsze zmieniło się życie obydwu. Dyer przez siedem lat był stałym modelem Bacona i starał się - finansowo wspierany przez Bacona - wydobyć ze środowiska i kultury klasy robotniczej, dostosować do zamkniętego świata artystów. Dyer został obdarowany drogimi garniturami i pieniędzmi, był zabierany w podróże do Paryża i Nowego Jorku, choć nie tworzyli z Baconem dobranej pary. Najwięcej radości dawała mu zazwyczaj wędrówka z młodymi ludźmi po paryskich barach, ale nie był w stanie stawić czoła nieustającym żartom swego dobroczyńcy. Dowcipny Bacon był w swoim żywiole, kiedy zabawiał się i pił z modelkami pozującymi do fotograficznych aktów, kpiąc ze wszystkiego i wszystkich: "Szampan dla moich prawdziwych przyjaciół, prawdziwe cierpienie dla fałszywych" i przedstawiając swoje niekonwencjonalne towarzystwo: "Witamy w obozie koncentracyjnym". Kiedy Dyer skarżył się na nocne koszmary, Bacon krótko replikował "George, nocne koszmary nie mogą być bardziej przerażające, niż życie".