Filmy turcja, złodziej

Reha Erdem niespiesznie snuje opowieść o wiodącym spokojne, skromne życie ojcu i mężu, który mieszka w Stambule i jest właścicielem sklepu z męską odzieżą. Przeciętna egzystencja Selima zostaje zakłócona przypadkowym incydentem, wyjętym prosto z filmów gangsterskich – w taksówce, z której właśnie ktoś wysiadł, bohater znajduje torbę pełną pieniędzy. Torba należy do złodzieja, pewnego nieuczciwego pracownika banku. Staje się ona czymś w rodzaju fatum. Reżyser nie podąża jednak utartym fabularnym śladem, charakterystycznym dla tego rodzaju historii. Jego bohater nie zostanie wplątany w wir kina akcji ze strzelaninami i ucieczkami w roli głównej. Erdem skupia się na obserwacji człowieka, który mierzy się z własnym sumieniem. Bohater, umierając ze strachu przed realnymi i wyimaginowanymi konsekwencjami swojego czynu, ulega licznym pokusom, popychającym go ku ostatecznemu upadkowi.

Film, który w powszechnej świadomości zapoczątkował nową falę w kinie tureckim. Nakręcony w stylu „guerilla” – niemal bez budżetu, z minimalną ekipą oraz naturalnymi sceneriami i aktorami. Poświęcony wykluczonym ze społeczeństwa: bezdomnym, pijakom, onanistom, heroinistkom. Wchodzący pod powierzchnię rzeczy. Piękne nabrzeża Stambułu pokazują tu inną twarz – miejsca przeklętego i niegościnnego, od którego otwartych przestrzeni nie ma ucieczki. Jednocześnie Salto w trumnie to film w wielu momentach zaskakujący humorem i eksperymentem. Pełno tu zbyt bliskich kadrów, nagłych cięć, oryginalnego dźwięku oraz klimatycznej muzyki Baba Zuli. Główny bohater (Mahsun) nie ma domu i marznie zimą na ulicach. Ratuje go jednak pasja, która polega na włamywaniu się w nocy do samochodów. Mimo surowych kar, nie potrafi oprzeć się pokusie kradzieży ambulansu czy autobusu, ale i rozmaitym szaleństwom na ulicy. Mahsun wydaje się ograniczony umysłowo, być może nie rozumie świata, albo też żyje w swoim własnym? W jednej z najpiękniejszych sekwencji filmu wykrada z twierdzy Rumeli pawia – symbol bogactwa, płodności, ochrony przed złem – i razem podróżują przez miasto w surrealistycznej ucieczce donikąd.

Oparta na faktach historia amerykańskiego turysty aresztowanego za przemyt haszyszu. Przez 4 lata znosi nieludzkie traktowanie w tureckim więzieniu. Przed końcem wyroku ponownie staje przed sądem, który skazuje go na 30 lat. Tylko dzięki hartowi ducha i wsparciu współwięźnia udaje mu się przetrwać i zdobyć się na odwagę, by złapać tzw. "midnight express" (slang. "ucieczka").

To pierwszy napisany i wyreżyserowany przez Woody'ego Allena film. Oczywiście, sam w nim też gra. Utrzymany w stylu dokumentalnym opis życia cokolwiek niewydarzonego złodzieja, twardo trzymającego się swej szczególnej raczej profesji, który robi karierę w środowisku przestępczym.

Policjant szukający zemsty na mordercach swego brata, który padł ofiarą mafijnych porachunków w San Francisco.

Dramat, który powstał w międzynarodowej koprodukcji, wyreżyserowany przez Bena Hopkinsa człowieka związanego z kinem tureckim. Główny bohater Mihram (Tayanç Ayaydin) jest drobnym handlarzem czarnorynkowym w małym tureckim prowincjonalnym mieście. Pewnego dnia dostaje zlecenie zdobycia cennych i drogich leków, o które prosi go miejscowy lekarz. Farmaceutyki są potrzebne dla chorych dzieci z Azerbejdżanu. Mihram podejmuje się tego zadania, w czym pomaga mu wuj Fazil (Genco Erkal).