Filmy głupota, satyra

Program to amerykańskie show telewizyjne składające się z kilku skeczy w wykonaniu stale współpracującej grupy komików, jednego gościa - znanej osoby ze świata showbiznesu oraz zaproszona grupa muzyczna.

Serial jest sitcomem ukazującym życie amerykańskiej rodziny o nazwisku Bundy, do której należą: Al (Ed O'Neill) - słabo zarabiający sprzedawca butów, Peggy (Katey Sagal), która całe dnie spędza przed telewizorem, Kelly (Christina Applegate) - łatwa stereotypowa blondynka oraz Bud (David Faustino), którego obsesją jest seks. W każdym odcinku bohaterowie drwią oraz wyśmiewają się z siebie nawzajem.

Dzień z życia dwóch sprzedawców, Dante'ego i Randala, którzy spędzają swój czas w pracy denerwując klientów, dyskutując o filmach i grając w hokeja na dachu sklepu.

Satyra na lata PRL-u. Serial opowiada o przygodach kilku rodzin pochodzących z różnych grup społecznych. Wszyscy bohaterowie wprowadzają się do nowo oddanego bloku na warszawskim osiedlu. Na nowych mieszkańców czeka wiele niespodzianek oraz przebiegły gospodarz Anioł.

Nawiązanie do głośnego filmu Dyktator Charliego Chaplina, tym razem w wykonaniu Sachy Barona Cohena (Borat). Jak mówi Cohen, jest to "niezwykła historia dyktatora, który heroicznie ryzykował własne życie po to, by demokracja nigdy nie zawitała do kraju, który z taką miłością terroryzował". U boku Cohena wystąpi Ben Kingsley oraz Anna Faris.

Osbourne Cox (John Malkovich) jest tajnym agentem CIA starającym się nie stracić zajęcia. Nie dość, że jego praca i małżeństwo zmierzają ku niechybnej katastrofie, to ma jeszcze problemy z alkoholem. Harry Pfarrer (George Clooney) jest szeryfem w ministerstwie skarbu, ale nie może sobie poradzić ze swoją próżnością. Do jego licznych hobby, zaliczają się między innymi: internetowe randki za plecami żony, konstruowanie zabawek erotycznych według własnych pomysłów, nie wspominając o sypianiu z nieszczęśliwą żoną Osbourna. Kiedy Ozzie zostaje wyrzucony z CIA, postanawia opisać wszystko co tylko wie, nie zdając sobie sprawy z tego, że tak naprawdę wie bardzo niewiele.

Robot Chicken to komediowa animacja wykonana techniką poklatkową. Twórcy serialu bezustannie drwią z ikon popkultury – zabawek, filmów, programów telewizyjnych, a także z bardziej niszowych produkcji, pokazując własne wersje wydarzeń z udziałem popularnych bohaterów. Jednym z bardziej znanych motywów jest pokazanie postaci fantastycznych w zupełnie realistycznym otoczeniu.

Nowojorski gangster boi się, że straci panowanie nad sobą. Jego psychiatra ma kilka dni aby pomóc mu przezwyciężyć jego problemy emocjonalne i uczynić z niego niezawodnego gangstera.

W epoce regencji pan Edmund Czarna Żmija służy jako lokaj lalusiowatego księcia Jerzego.

Grupa młodych ludzi dwudziesto, trzydziestoletnich okupuje wystawione na sprzedaż mieszkanie należące do wuja jednego z nich. Tworzą rodzaj wariackiej wspólnoty, która szybko zaczyna przypominać niepokojącą sektę, kierowaną przez szefa o skłonnościach autorytatywnych. Grupa stawia sobie za cel odgrywać publicznie debili: ślina na ustach, krzyki, powykręcane ręce, niewytłumaczalne napady wściekłości. W restauracji, na ulicy, na basenie, w ubikacji, w fabryce. Żeby wywołać zażenowanie. Wzbudzić litość albo, o wiele częściej, niechęć. Czynią to doskonale. I biorą sobie za pomocnika słodką, rudawą, zagubioną dziewczynę, która doznała sporo złego, a przy nich znajduje swój prawdziwy terapeutyczny azyl.