Filmy teatr, na podstawie sztuki

„Komedianci, czyli Konrad nie żyje” jest utworem komediowym, nie pozbawionym elementów groteskowych, czerpiącym z klasycznych tradycji tego gatunku. Akcja rozgrywa się dziś, we współczesnym teatrze, a bohaterami są aktorzy i aktorki, którym przypisano określone role. Zrywają oni z dotychczasowym porządkiem, zakładają inne kostiumy, by stworzyć „nowy wspaniały świat”. Na czele aktorów staje Kaliban. Zbieżność imienia bohatera, tak jak i innych postaci występujących w tej komedii (Prospero, Trynkulo, Stefano, Miranda, Albertynka…) nie jest przypadkowa. Imiona niczym role przylgnęły do postaci i determinują ich postępowanie. Czy możemy kreować rzeczywistość pozbawiając się pamięci? Odcinając się od swoich korzeni, wyrzekając tradycji? to tylko niektóre z pytań postawionych w tym przedstawieniu.

W latach 30. w Paryżu. Madeleine Verdier (Nadia Tereszkiewicz), młoda i ładna aktorka bez grosza przy duszy, bez talentu, zostaje oskarżona o zabójstwo znanego producenta. Z pomocą swojej najlepszej przyjaciółki Pauline (Rebecca Marder), młodej bezrobotnej prawniczki, udowadnia swoją samoobronę i zostaje uniewinniona. Potem zaczyna się nowe życie, pełne chwały i sukcesu, aż prawda wychodzi na jaw...

Główny bohater, Cyrano de Bergerac (Peter Dinklage), człowiek wyprzedzający swoje czasy, wzbudza zachwyty biegłością, z jaką posługuje się zarówno słowem, jak i szpadą. Jest jednak przekonany, że jego powierzchowność czyni go niegodnym olśniewającej Roxanne (Haley Bennett). Zamiast szczerze wyznać miłość przyjaciółce, milczy. Ta zaś, nieświadoma jego uczuć, zakochuje się w młodym żołnierzu Christianie (Kelvin Harrison Jr.).

Antonio Salieri jest jednym z najbardziej cenionych kompozytorów swoich czasów, pozostaje jednak artystą, w twórczości którego brakuje iskry geniuszu. Gdy poznaje młodziutkiego Wolfganga Amadeusza Mozarta, od razu wywiązuje się pomiędzy nimi rodzaj rywalizacji. Szybko pojawia się nienawiść do konkurenta, zazdrość czyniąca z Salieriego potwora. Jednak to właśnie w postaci Salieriego tkwi iskra tragizmu. Kompozytor w przewrotny sposób utożsamia uczucia widzów, spośród których wszyscy chyba mają wielkie marzenia, które okazują się nie do spełnienia. Poza tym to Salieri opowiada całą historię, to jego głos słyszymy zza kadru. Mozart zaś pozostaje niejako z boku jako niedościgły ideał.

Arogancki Wielki Książę jednego z państw bałkańskich przybywa do Londynu z powodu koronacji Jerzego V. Tam spotyka tancerkę, z którą ma nadzieję przeżyć małą, erotyczną przygodę. Piękna dziewczyna zdumiewa go swoją naturalnością i otwartością, zjednując sobie jego głębokie uczucie.

W latach 1599-1611 Prospero, książę Mediolanu, przebywał na pewnej wyspie na środku oceanu, zesłany przez własnego brata, Antonia i jego sojusznika Alonsa, króla Neapolu. Na wygnanie Prospero wyruszył ze swoją córką, piękną Mirandą, oraz zbiorem 24 ksiąg, które włożył mu do łodzi stary radca, Gonzalo...

Bardzo poczytny pisarz kryminałów Charles (Dan Stevens) zmaga się z twórczą blokadą i zbliżającym się terminem oddania kolejnego skryptu. Jego idealna druga żona Ruth (Isla Fisher) zrobi wszystko, żeby spełnić swoje najskrytsze marzenia o wyjeździe do Hollywood. Rozpaczliwe poszukiwanie inspiracji przez Charlesa doprowadza go do Madame Arcati (Judi Dench), medium, która została ogłoszona oszustką. Kobieta zostaje zaproszona na domowy seans spirytystyczny. Po tym wydarzeniu wszyscy dostają więcej, niż się spodziewali, gdy Arcati przypadkowo przywołuje ducha zmarłej pierwszej żony Charlesa: ognistą i zazdrosną Elvirę (Leslie Mann), która postanawia zabić Charlesa, aby mogła spędzić z nim wieczność. To prowadzi do coraz bardziej komicznego i śmiertelnego trójkąta miłosnego.