Filmy deszcz, relacja matka-córka

Aby uwolnić się od tyranii koników polnych, jedna z mrówek postanawia szukać pomocy poza swoim mrowiskiem.

Po czterech latach od rozstania Ahmad (Ali Mosaffa) przylatuje do Paryża, aby formalnie zakończyć małżeństwo z Marie (Bérénice Bejo), która, jak się okazuje, po raz trzeci planuje wyjść za mąż. Już nawet zdążyła zamieszkać z konkubentem i jego synem. Nowe plany nie podobają się córce Marie z pierwszego małżeństwa, Lucie (Pauline Burlet), która ostentacyjnie daje wyraz swego niezadowolenia z tego, że zamieszkał z nimi partner matki. Ahmad zaczyna poznawać szczegóły wydarzeń z przeszłości, które mają wpływ na obecne napięcie w rodzinie.

Młoda pisarka, która usiłuje iść własną drogą w latach 60. XIX wieku, powraca do trudnych, lecz pełnych miłości czasów spędzonych z trzema siostrami i przyjacielem.

Denny (Milo Ventimiglia) to kierowca wyścigowy bez reszty oddany swemu kochającemu, mądremu, przejawiającemu niemal ludzkie cechy psu o imieniu Enzo. Enzo (głos: Kevin Costner) jest dla Denny’ego więcej niż zwierzakiem domowym – to jego najlepszy przyjaciel. Pewnego dnia Denny poznaje nauczycielkę Eve (Amanda Seyfried); jakiś czas później zakochani pobierają się, wkrótce potem rodzi im się dziecko. Z pomocą Eve i Enzo Denny uczy się zasad życia rodzinnego, również w czasach kryzysu, korzystając z lekcji, które pobierał na torze wyścigowym.

Rain to zrealizowane z chłodnym dystansem studium rodzinnego zobojętnienia, które prowadzi do aktów tragicznej desperacji. Janey jest narratorką historii o nadmorskich wakacjach nowozelandzkiej rodziny, która powoli się rozpada i wewnątrz której dochodzi do niespodziewanego wybuchu. Ponura trzynastolatka właściwie sama opiekuje się małym braciszkiem Jimem, podczas gdy jej rodzice, Kate i Ed, beztrosko się bawią i upijają się każdej nocy. Adaptując niewielką powieść Kirsty Gunn, Jeffs wykazała wiele zrozumienia dla wściekłości, którą może wyzwolić okres dojrzewania.

Dustin Hoffman w swojej pierwszej roli. Młody mężczyzna kończy z wyróżnieniem szkołę i zaczyna szukać swojego miejsca w życiu. Zaplątany w dwuznaczny romans z piękną i pełną seksu, ale dużo od niego starszą kobietą (Anne Bancroft), nie potrafi jednoznacznie wybrać między atrakcyjną kochanką, a jej uroczą, młodziutką córką (Katharine Ross (I)).

W tym filmie tytuł brzmi niewinnie. W rzeczywistości to obraz porządnych, zdawałoby się, młodych małżeństw z niewielkiego miasteczka. Ich życie to na pozór sielanka - wspólne spotkania, place zabaw, pływanie z dziećmi. Idealne dzieci, idealni rodzice. Dzieci mają w przyszłości osiągać szczyty kariery, a znudzeni małomiasteczkowym życiem i nieustanną grą pozorów rodzice poszukują ucieczki i zapomnienia w ukradkowych romansach i internetowej pornografii.

Przed piętnastoma laty Susan Morrow opuściła męża, Edwarda, ambitnego pisarza w wiecznym kryzysie twórczym. Dziś Susan jest właścicielką galerii i szczęśliwą małżonką innego mężczyzny. Któregoś dnia otrzymuje od Edwarda rękopis jego pierwszej książki, brutalnego thrillera, który Susan interpretuje jako symboliczną zemstę za rozstanie. Poznajemy koleje losu Tony’ego Hastingsa, profesora matematyki, i jego rodziny. Hipnotyczna, tajemnicza, przerażająca treść książki sprawia, że Susan z trudem rozpoznaje rzeczywistość, w której się znajduje. Oba plany (realne życie i fabuła książki) mieszają się, zamazują, przeplatają. Mroczna historia z kart powieści zmusza Susan do zmierzenia się z ciemnością, jaka kryje się w jej sercu i przeszłości…

Niewielka ziemska posiadłość gdzieś na Nizinie Padańskiej, stary zagracony dom, a w nim niezwykła rodzina: ślepa matka i jej czworo dzieci - córka (Giulia) oraz trzech synów, z których jeden (Leone) jest upośledzony umysłowo, drugi (Alessandro) cierpi na epilepsję i tylko najstarszy (Augusto) jest dostatecznie normalny i przedsiębiorczy, żeby utrzymać całą rodzinę, prowadząc interesy w pobliskim miasteczku. Pod pozorami normalnego rodzinnego życia (rytuał wspólnych posiłków poprzedzonych modlitwą, wyprawy na cmentarz, gdzie znajduje się grób ojca) kłębią się wrogie instynkty, podłość i nienawiść, wybuchając od czasu do czasu gwałtownymi scenami. Ich prawdziwy sens nie dochodzi tylko do świadomości matki, potulnej bardziej z głupoty, niż dobroci. W głowie Alessandra rodzi się zbrodniczy plan "uzdrowienia" rodziny przez wyeliminowanie tych jej członków, którzy są jedynie ciężarem.