Filmy tragedia, solidarność

Janek (Mateusz Kościukiewicz) jest wrażliwym osiemnastolatkiem, który wraz z przyjaciółmi przeżywa wypełnioną muzyką beztroską młodość. Gdy zakochuje się w Basi (Olga Frycz) nie chce pogodzić się z faktem, że ich miłość stanie się zakazana. Ich uczucie zostanie wystawione na próbę.

Terry Malloy marzy o zostaniu sławnym bokserem. Niekiedy załatwia sprawy dla Johnny'ego Friendly, skorumpowanego szefa Związków Dokerów. Nasz bohater mimo woli zostaje wmieszany w morderstwo. Ma zeznawać przeciwko dwóm zbirom Johnny'ego.

Stan wojenny. Mecenas Antoni Zyro, doświadczony prawnik, podejmuje się obrony młodego robotnika aresztowanego za kierowanie strajkiem. Nagła śmierć adwokata jest zaskoczeniem dla jego kolegów z palestry, żony oraz Dariusza Stacha, którego miał bronić. Mimo że Antoni Zyro „opuścił” ziemski padół, w dniu śmierci wraca do swojego mieszkania, aby opiekować się zrozpaczoną żoną. Urszula, chociaż nie widzi swego męża, a racjonalizm jej mówi, że go już nie ma, wyraźnie na każdym kroku odczuwa jego obecność. Dzięki jego opiece udaje jej się uniknąć wypadku drogowego, z którego prawdopodobnie nie uszłaby z życiem. Ale czy życie bez ukochanego mężczyzny, za którym bardzo tęskni ma dla niej sens? Czy w chwili rozpaczy poważy się na krok ostateczny?...

Początek lat 70. Missisipi. Z wojny wietnamskiej wraca Stephen Sommers (Kevin Costner). Nie daje on sobie rady z wyrzutami sumienia, obwinia się o śmierć swojego kolegi. W końcu zdaje sobie sprawę z tego, że zaniedbuje swoje dzieci.

Zbliża się koniec II wojny światowej. W niedostępnym odludziu Grenlandii znajduje się aliancka stacja meteorologiczną – stacja 330. Niemcy niszczą kompletnie stację, a przypadek sprawia, że przy życiu pozostają polski dowódca Sikora i Niemiec, oberlejtnant Weber. Obaj, pozostawieni samym sobie, muszą początkową wrogość zastąpić wzajemnym współdziałaniem i walczyć z żywiołami natury.

W Uzaku (ostatniej części tryptyku, na który składają się jeszcze Kasaba i Chmury w maju) miejscem spotkania bohaterów Ceylana jest Stambuł. Grana przez Emina Topraka postać młodego mężczyzny, który w poprzednich filmach marzył o ucieczce z prowincji, wreszcie decyduje się na porzucenie rodzinnego miasteczka. Zamierza znaleźć pracę na statku, wyruszyć w podróż, zacząć prawdziwe życie. Swoją przedłużającą się wizytą najpierw zaskakuje, a potem drażni wielkomiejskiego krewnego. Jest nim żyjący samotnie artysta (grany przez Muzaffera Özdemira), odcięty od azjatyckich korzeni. Jemu również przyjdzie rozliczyć się z własnym niespełnieniem. W Stambule pada śnieg. To rzadkie zjawisko. Stambulski śnieg jest gęsty i mokry, spada z nieba wielkimi płatkami na palmy i meczety. Bohater grany przez Topraka traci swój sen o mieście, traci złudzenia, nie udaje mu się bowiem niczego osiągnąć. Miasto go odrzuca. Jest zatopione w mglistej bieli niczym nieistniejąca nigdy Atlantyda. Jest też ruchliwe, wypełnione ludźmi, światłami, przedmiotami, które nie wiadomo do czego służą. Bohater nie znajduje w nim swojego miejsca, ani przestrzeni, która ułatwiłaby mu realizację marzeń. Ambiwalentna, milcząca relacja kuzynów uosabia istotę tureckości, melancholijne rozdarcie pomiędzy tradycją a współczesnością, nadzieją a rozpaczą. Film został poświęcony pamięci Emina Topraka, zmarłego śmiercią samobójczą w grudniu 2002 roku.