Dokumentalny 1952

Poetycki reportaż ze zlotu młodych przodowników pracy w Warszawie w 1952 roku stanowi dobitny przykład propagandy czasów stalinizmu. Socrealistyczny dokument z właściwym mu patosem i liryzmem przedstawiał masowe zgromadzenie młodzieży. Delegaci z całej Polski przyjechali do Warszawy pociągami, a goście z sąsiednich krajów bloku wschodniego – samolotami. Zwiedzając Warszawę, składali wieńce i hołd pod pomnikiem poety Adama Mickiewicza, w miejscu pochówku W. Kniewskiego, H. Rutkowskiego i W. Hibnera – młodych komunistów skazanych w 1925 r. na karę śmierci za terroryzm, generała Karola Świerczewskiego – zamordowanego w 1947 r. Młodzież tłumnie zgromadziła się na stadionie w obecności przedstawicieli rządu z premierem Józefem Cyrankiewiczem i przywódcą PZPR, Bolesławem Bierutem. Nad tłumem górowały olbrzymie portrety Stalina i Bieruta, powiewały flagi PRL i ZSRR. Po pokazach tańca ludowego i układów gimnastycznych nadszedł punkt kulminacyjny – uroczyste ślubowanie młodzieży Polsce Ludowej w dniu uchwalenia Konstytucji PRL – 22 lipca 1952 r. Tekst składanej gromko przysięgi przechodzi w masową pieśń. Radosna młodzież maszeruje ulicami socrealistycznej zabudowy śródmieścia Warszawy. Kamera opuszcza miejsce ślubowania i wędruje nad malowniczymi regionami Polski.

Film dokumentalny przedstawiający odbywające się co cztery lata zawody gimnastyczne, które odbyły się w Zagrzebiu 10-14 VII 1957 roku.