Filmy japonka

Hugh Jackman ponownie w roli tajemniczego, obdarzonego niezwykła mocą Wolverine'a, który wyrusza do współczesnej Japonii. Stawia tam czoła nie tylko obcej kulturze, lecz także śmiertelnie groźnym wrogom, którzy gotowi są na wszystko, by go zniszczyć. Wolverine odkryje swoje słabości, zyskując przy tym siłę, o której dotąd mógł tylko marzyć, a jego los zmieni się na zawsze...

Mistrzowska adaptacja prozy Murakamiego w reżyserii Ryûsuke Hamaguchiego, który z impetem wkroczył do grona najważniejszych twórców światowego kina. Drive My Car, oparte na opowiadaniu ze zbioru "Mężczyźni bez kobiet", to intymna opowieść o złożonej relacji miłosnej wybitnego aktora i reżysera z kobietą, która skrywa przed nim wiele tajemnic. Hamaguchi opiera swój film na precyzyjnych dialogach i świetnie narysowanych postaciach. To historia o bezwarunkowej akceptacji bliskiej osoby oraz siebie samego i swoich niedoskonałości, jednocześnie piękna i wzruszająca oda do życia. Drive My Car jest wyrafinowanym, rivette’owskim z ducha kinem drogi, w którym życie odbija się w sztuce – teatrze i literaturze.

Agent 007 przybywa do Japonii, aby udaremnić próbę wywołania III wojny światowej. Musi stawić czoła niebezpiecznym przeciwnikom, z czego doskonale wywiązuje się sprawny fizycznie Sean Connery. Jego urok zniewala piękne Japonki, nieczuły nań pozostaje jedynie Donald Pleasence w roli wyrachowanego złoczyńcy. Piosenkę tytułową śpiewa Nancy Sinatra.

Sachio Kinugasa to uznany pisarz, odcinający kupony od swojego sukcesu i szlachetniejącej z wiekiem męskiej urody. Gdy jego żona ginie w wypadku, potrafi znaleźć doskonałe słowa, by wyrazić nieukojony żal – za wyrafinowaną i z pozoru głęboką formą wydaje się jednak brakować emocji. W życiu bohatera pojawia się jednak Yoichi, wdowiec po kobiecie, która straciła życie w tej samej katastrofie, zostawiając go z dwójką dzieci. Wiedziony impulsem, Sachio nieco wbrew sobie deklaruje pomoc osamotnionej rodzinie.

W Japonii w niedalekiej przyszłości przyśpiesza starzenie się populacji. Rząd uważa, że ​​od pewnego wieku seniorzy stają się bezużytecznym obciążeniem dla społeczeństwa i tworzy program „Plan 75”, który oferuje wsparcie logistyczne i finansowe w celu zakończenia ich życia. Kandydatka do Planu 75, Michi (Chieko Baishô), rekruterka rządowa Hiromu (Hayato Isomura) i młoda filipińska pielęgniarka Maria (Stefanie Arianne), muszą zmierzyć się ze śmiertelnym paktem.

Ichiko pracuje na co dzień jako domowa pielęgniarka. Do jej obowiązków należy przede wszystkim opieka nad chorą na raka starszą kobietą. Bohaterka jednak do tego stopnia zaprzyjaźniła się z mieszkającą razem trzypokoleniową rodziną, że aktywnie uczestniczy także w życiu wnuczek swojej pacjentki – Motoko i Saki. Siostry uwielbiają towarzystwo Ichiko i doceniają jej pomoc. Rysa na ich wzorowej relacji pojawia się z chwilą, gdy w tajemniczych okolicznościach znika młodsza z dziewcząt. Policja rozpoczyna śledztwo, sprawa obiega także żądne sensacji media. Wkrótce podejrzenie pada na mężczyznę, który okazuje się krewnym Ichiko. Choć sprawa nie została jeszcze na dobre zbadana, wydaje się, że śledzący ją ludzie wydali już wyrok, a jego konsekwencje w poważny sposób mogą dotknąć bohaterkę. Czy uda jej się dowieść prawdy?

Leo jest młodym, niezwykle utalentowanym bokserem. Pewnej nocy, na ulicach Tokio, pomaga młodej kobiecie — Monice, która zdaje się uciekać przed starszym mężczyzną. Leo jeszcze nie wie, że Monica to uzależniona od narkotyków dziewczyna na telefon. Jeszcze tej nocy będzie ich ścigać skorumpowany gliniarz, yakuza i zabójczyni wysłana przez chińskie triady. Zapowiada się długa noc…

Im starsze drzewo wiśni, tym więcej ma kwiatów. A człowiek? Dlaczego z wiekiem coraz trudniej nam rozkwitnąć? Japoński zwyczaj każe celebrować Hanami, czyli wspólne podziwianie rozkwitu wiśni wraz z rodziną i przyjaciółmi. Zapracowani do utraty tchu Japończycy wylegają tłumnie do parków, aby przypomnieć sobie o sprawach najistotniejszych. Bo różowo-białe kwiaty to sygnał rozpoczęcia wiosny, a zatem – symbol życia, siły, młodości, piękna i przebudzenia, ale także – symbol idei, że życie składa się z wielu etapów i że szybko przemija.

Sześcioosobowa grupa znajomych- trzech mężczyzn i trzy kobiety- postanawiają nakręcić film erotyczny. W tym celu udają się w góry. Jednak po drodze, przy bardzo małej widoczności, "coś" potrącają. Istota ta ucieka. Zatrzymują się w opuszczonym domu, w którym to rozpoczynają erotyczne zabawy. Nie wiedzą jednak, że stwór podąża za nimi...

Kontynuacja słynnego cyklu François Truffaut o życiowych perypetiach Antoine’a Doinela. Młody bohater tym razem poznaje blaski i cienie małżeństwa. Antoine Doinel (Jean-Pierre Léaud) jest pełnym uroku dwudziestosześciolatkiem, który niedawno ożenił się ze swoją dziewczyną Christine (Claude Jade) i wkrótce zostanie ojcem. Nieoczekiwanie jednak Antoine postanawia rzucić ciepłą posadkę i spróbować swoich sił w amerykańskiej firmie. Poza tym zaczyna mu już doskwierać małżeńska rutyna. Pragnie emocji i niezapomnianych wrażeń. Pewnego dnia poznaje w biurze śliczną Japonkę (Hiroko Berghauer), z którą szybko nawiązuje romans. Gdy wychodzi to na jaw, mężczyzna musi ratować swój związek z Christine. Czwarty z pięciu filmów o perypetiach Antoine’a Doinela.