Filmy 1951

Reporterzy Clark Kent i Lois Lane przybywają do miasteczka Siliby, by zrobić reportaż o najgłębszym szybie naftowym na świecie. W tym samym czasie z odwiertu wydostaje się para istot, żyjących dotąd głęboko pod powierzchnią. Gdy miejscowi urządzają na nie polowanie Superman, robi wszystko by uratować ludzi-moli.

Były francuski pirat, Pierre LaRochelle, zostaje schwytany przez Brytyjczyków. Żeby odzyskać swój statek zawiera z nimi układ. Ma zostać szpiegiem i donosić armii brytyjskiej o planach innych pirackich kapitanów, w szczególności Czarnobrodego i Providence.

Dwóch naukowców odkrywa zbliżającą się do Ziemi planetę w obserwatorium położonym w starej wieży, na malutkiej, szkockiej wyspie. Wkrótce dołącza do nich dziennikarz John Lawrence, chcący napisać o tym artykuł. Zbiega się to w czasie z przybyciem na wyspę statku kosmicznego, którego pasażer jest zwiadowcą zbliżającej się inwazji z planety x.

Podczas ataku piratów Kirk Hamilton zostaje poważnie ranny i nie mogąc kontynuować dalszego rejsu pozostawiony w Australii. Marynarz poznaje tam Elanie, w której się zakochuje. Jakiś czas później kolonia zostaje zaatakowana przez piratów, a Elanie porwana. Grupa śmiałków wyrusza za nimi i stacza śmiertelną walkę na morzu. W trakcie potyczki Kirk, Elanie i czwórka innych ludzi odpływa od płonących statków w szalupie i trafia na wyspę gdzie wciąż żyją dinozaury.

Henry Holland jest wzorowym urzędnikiem angielskiego banku. Nadzoruje transporty złota przesyłane z odlewni do skarbca. Pewnego dnia Henry poznaje artystę Alfreda Pendlebury, który na Lawendowym Wzgórzu prowadzi firmę produkującą pamiątki. Wytwarza małe wieże Eiffla, które odlewane są z ołowiu a następnie przesyłane do Francji. Wspólnie wpadają na pomysł zastąpienia ołowiu złotem. Zawodowi złodzieje: Lackery i Shorty Fisher mają im pomóc zrabować bankowe złoto.

„Cud w Mediolanie” zrealizowany trzy lata po “Złodziejach rowerów” przez duet Vittorio De Sica – Cesare Zavattini świadczy o odwrocie włoskiego reżysera od czystego neorealizmu. Jest tym dla De Sici, co „Noce Cabirii” dla Federico Felliniego – problemy społeczne powojennych Włoch ustępują rzeczywistości sacrum i profanum, pobożności instytucjonalnej i ludowej, mieszance pogaństwa i religii. To, co w „Złodziejach rowerów” de Sica jedynie zaznaczył na marginesie poprzez wprowadzenie postaci wróżbitki, w “Cudzie w Mediolanie” wybucha z pełną, prostoduszną siłą. Mały Totò znaleziony w zagonie kapusty, a obdarzony łaską czynienia cudów, ratuje swych przyjaciół z opresji i sprawia, że ulatują na miotłach do nieba, zostawiając za sobą pałace bogaczy, lepianki żebraków i przepych Duomo. Nakręcony w 1951 roku film de Sici został nagrodzony Złotą Palmą wraz ze szwedzkim filmem „Fröken Julie”, ekranizacją dramatu Strindberga, w którym panna z arystokratycznych sfer zakochuje się w służącym. Tym żyła Europa początku lat 50.

Kompania Marines ściga się z czasem, aby znaleźć japońską bazę rakietową.

Antek pochodzi z tzw. „dobrego domu”, ma w związku z tym niejakie pobłażanie u nauczycieli szkoły morskiej. Nawet jego brak zainteresowania nauką czy zwykłe lenistwo nie wzbudzają odpowiedniej reakcji. Dopiero kiedy w czasie szkolnego rejsu na pełnym morzu, w warunkach gęstej mgły, niemal nie doprowadza do rozbicia statku o skały, uświadamia sobie, jaka to odpowiedzialność być marynarzem.

Kolejna część, przezabawnych przygód psa Droopy'ego. Tym razem Droopy i jego wróg Spike rywalizują ze sobą w cyrku.