Impresja dokumentalna na bazie obserwacji zachowań dzieci w czasie przerwy w szkole podstawowej. Początek i koniec przerwy ogłasza głośny dzwonek, ale w filmie sama „pauza” wbrew nazwie jest pełna różnych dźwięków, tak jak pełna różnych spontanicznych zachowań i całej gamy emocji. Długi dźwięk o niskim tonie oddaje skupienie lub zadumę, nagły wysoki krótki dźwięk – rozproszenie uwagi, cios, zwrot na pięcie. Sekwencja niskich dźwięków – imituje zapasy na korytarzu. Melancholijny, łagodny ton oddaje nastrój po bójce, skrywane łzy, siniaki. Film w reżyserii
Bohdana Kosińskiego, klasyka polskiej szkoły dokumentu.