Filmy 1967

Cztery historie z życia Saszy Agafonowa, który rozpoczął samodzielne życie. Zostawszy kierowcą na dużej budowie Sasza spotkał miłą dziewczynę Lizę, która miała problemy mieszkaniowe. Chłopak pomógł jej kwaterując u siebie, a ona wkrótce go wyeksmitowała. Wyjechał więc do środkowej Azji, gdzie poznał przyjaciela Wiktora - towarzysza czasów dalekich rejsów. Kiedy Wiktor zginął w katastrofie samochodowej, Sasza pojechał do Murmańska. Tam przeżył krótki romans z mężatką Poliną...

Horror, ale z komediowym zacięciem? Tadeusz Wilkosz zdecydował się opowiedzieć o porzuconych przedmiotach ze strychu. Tytułowy worek popada w szał zniszczenia i zaczyna pochłaniać zgromadzone tam liczne rupiecie. Czy czerwona bestia pożre wszystkie rozrzucone na strychu rzeczy? Animacja lalkowa zrealizowana w Studiu Małych Form Filmowych „Se-Ma-For” w Łodzi.

Stary, wąsaty mężczyzna wędruje boso po piaszczystej ziemi, niosąc wiklinowy kosz. Wokół, oprócz hałd ziemi, nie ma niczego. Nagle w szczerym polu pojawia się klasycystyczna brama. Mężczyzna przenosi przez nią swój kosz. Siada na stołku i rozsypuje części zgromadzone w koszu. Składa z nich postaci chłopców. Lalki niczym Pinokio ożywają, kiedy starzec uczy je chodzić. Początkowo posłusznie wykonują jego polecenia, aż do chwili, kiedy starzec prowadzi ich do bramy. Ze srogą miną nakazuje pierwszemu przejście przez bramę, ale chłopiec buntuje się i wraca do grupy. Mali buntownicy otaczają starca, dzielą go na części i składają do kosza. Wspólnymi siłami wynoszą kosz za horyzont.

Zbigniew Burzyński (1902–1971) to pionier polskiego sportu balonowego, konstruktor balonów i dwukrotny zdobywca Pucharu Gordona – nagrody na Międzynarodowych Zawodach Balonów Wolnych. W latach 60. starał się o reaktywację sportu balonowego, m.in. w Czechosłowacji. Wycieczka balonem z Burzyńskim i jego żoną stała się dla filmowców okazją do realizacji malowniczych zdjęć polskiego pejzażu i układu miast. Z ziemi żołnierze, rolnicy, dzieci wysyłają Burzyńskim pozdrowienia. Świat ludzkich spraw jawi się jako sielski, włączony w większy porządek świata, przyjazny tym, którzy odważyli się wzbić ku górze. Janusz Kidawa, reżyser filmu, zrealizował kilkadziesiąt filmów dokumentalnych, ale to właśnie filmy krajoznawcze przyniosły mu najwięcej nagród.

Proces powstawania okrętu w Stoczni im. Komuny Paryskiej w Gdyni. Dzieło umysłu i rąk człowieka, ale przekraczające jego skalę, majestatyczne. Film ukazuje ujęcia z punktów widzenia niedostępnych przeciętnemu człowiekowi, które stają się możliwe przy użyciu wysięgników, dźwigów, kranów, takie jak widok z lotu ptaka, żabia perspektywa, utożsamienie z punktem na rysunku technicznym, który zagląda w obiektyw kamery. Teren stoczni jawi się jako napędzany mechaniczną siłą organizm, który wyłania z siebie okręty. Głównym bohaterem filmu jest M/S (Motor Ship) „Aleksander Zawadzki”, statek drobnicowy wyprodukowany dla Polskich Linii Oceanicznych do obsługi linii indyjskich. Eksploatowany był w latach 1965–1988, później zezłomowany.

Mityczny wysłannik z Marsa, który chce się włączyć w życie ludzi na ziemskiej planecie, znalazł się w środku działań frontowych w I wojnie światowej. Swoje niezrozumienie zasad postępowania ludzi przypłacił życiem.

Bardzo krótka historia osiągnięć cywilizacyjnych ludzkości. Człowiek jako istota, która wytwarza narzędzia, wymyśla różne dziedziny techniki i rozmaite technologie.

W Padwie we Włoszech, w okresie renesansu, Giovanni Guasconti, młody student literatury, obserwuje z okna Beatrice, piękną córkę doktora Giacomo Rappacciniego, naukowca pracującego w samotności i odosobnieniu. Młoda dziewczyna wędruje po ścisłych granicach jej bujnych ogrodów, gdzie w obfitości rosną dziwne, trujące rośliny uprawiane przez jej ojca. Giovanni dostrzega bliskie i przerażające pokrewieństwo między Beatrice a roślinami w ogrodzie: świeże kwiaty więdną, a owady giną, gdy zetkną się ze skórą lub oddechem dziewczyny.

1944 rok. Podczas II wojny światowej grupa niemieckich oficerów planuje dokonać zamachu na życie Adolfa Hitlera uważając, że wojna jest już przegrana. Atak ma przeprowadzić pułkownik Claus von Stauffenberg w Wilczym Szańcu, w kwaterze głównej Führera. Stauffenberg właśnie przyjeżdża do Berlina, aby spotkać się z generałem Friedrichem Olbrichtem i innymi spiskowcami w celu omówienia szczegółów zamachu.