Filmy 1982

Zootechnik ogrodu zoologicznego Kola pilnie wyjeżdża do narzeczonej. Opiekę nad jego wychowankiem, małym niedźwiadkiem, bierze na siebie Anwar. Niedźwiadek wciąga Anwara w wiele przygód, lecz gdzie by się nie pokazali w niedużym miasteczku w Tadżykistanie, wszędzie czują dobroć i życzliwość otaczających ich ludzi...

Film opowiada o niezwykłym przypadku oswojenia, a raczej przyjaźni między młodym dzikiem a człowiekiem. Historia zaczyna się od momentu, kiedy leśniczy znalazł w lesie zagubione maleństwo – dziczka i zabrał do domu., ratując go od niechybnej śmierci. Kamera rejestruje kolejne etapy życia młodego dzika wychowującego się w leśniczówce.

Janusz Groszkowski (1898-1984) był najmłodszym profesorem Politechniki Warszawskiej, nieprzeciętnie utalentowanym człowiekiem, wybitnym naukowcem, mającym największe osiągnięcia jako radioelektryk. W niniejszym dokumencie wypowiada się on na temat bieżącej sytuacji w kraju, narodu, a także stanie moralnym społeczeństwa.

Podczas świąt Bożego Narodzenia drogi Smerfów i Gargamela ponownie się krzyżują, gdy dwójka dzieci znajduje się w niebezpieczeństwie. Magia wyjątkowych świąt może jednak zdziałać cuda.

Mały Stefanek jest niesfornym, nieokiełznanym dzieckiem, nad którym ciężko zapanować. Lubi robić dowcipy i różne głupie żarty. Trafia on do cyrku, gdzie zwierzęta nie chcą się z nim bawić. Dopiero, gdy zaczyna zmieniać swe postępowanie na lepsze, sytuacja się poprawia.

Akcja dzieje się w 1938 roku na terytorium Zachodniej Białorusi, która stanowiła część terytorium ówczesnej Polski. Młoda chłopka Alesia za wszelką cenę chce odzyskać nie należący do niej dom i gospodarkę, chcąc związać tam przyszłe życie z ukochanym Impolem (Vladimir Polyakov), z którym spodziewa się dziecka. Jej brat Mitia, poeta, pisze wiersze, za które wzywają go na przesłuchanie i brutalnie biją, w rezultacie wyjeżdża ze wsi...

Akcja rozgrywa się w 1942 roku, 12 miesięcy po tragedii w Pearl Harbor, w National Studios, fikcyjnym hollywoodzkim studio filmowym. Mignon Dupre, czarna szefowa studio, której udaje się ujść za białą i Ester Jeeter, Afro Amerykanka, która podkłada głos pod białą hollywoodzką gwiazdę w scenach, w których ta ostatnia śpiewa, zostają zmuszone żeby zmierzyć się ze społeczeństwem podtrzymującym fałszywe wyobrażenia jako status quo. Ten uznany dramat jednej z czołowych afroamerykańskich reżyserek śledzi dylematy Mignon i zmagania Ester, a także rolę i funkcję Hollywood czasów wojny; trzy iluzje, które pozostają w konflikcie z rzeczywistością.

Podobnie jak Mickiewicz w „Dziadach” i Słowacki w „Kordianie”, Krasiński najpierw ukazuje typowy dla bohatera romantycznego dramat osobisty – zaślubiny hrabiego Henryka z niekochaną kobietą, chorobę synka, obłęd i śmierć żony, która płaci najwyższą cenę za ścigane przez męża poetyckie miraże. Jednak piękna Dziewica, uosobienie Poezji, w istocie okazuje się trupem – wszystko, co czynił Henryk, kolejna ofiara „książek zbójeckich”, obnaża tylko jego wewnętrzną pustkę. Część druga „Nie-Boskiej komedii” to dramat społeczny. Bohater występuje tu jako człowiek zaangażowany politycznie, stojący na czele skazanej na zagładę arystokracji, broniącej się już tylko w Okopach Świętej Trójcy przed nadciągającymi zastępami rewolucjonistów pod wodzą Pankracego, charyzmatycznego przywódcy, człowieka o żelaznej woli, jasno myślącego i konsekwentnie zdążającego do celu. Spotkanie tych dwóch postaci, krańcowo różnych osobowości, stanowi kluczowy moment dramatu, a nocna wyprawa Henryka do obozu rewolucjonistów, przypominająca wędrówkę przez dantejskie piekło, unaocznia destrukcję wszelkich wartości po obu stronach. Giną obaj – Henryk, który samobójczym gestem próbuje sam siebie ocalić przed ostateczną klęską, i Pankracy, przytłoczony wizją krzyża i zwyciężającego Galilejczyka.

Do niewielkiej miejscowości położonej o podnóża gór przybywa młody człowiek. Ma zamiar prowadzić doświadczenia z nowym modelem lotni. Podobne doświadczenia dla jego przyjaciela skończyły się tragicznie. Bohater powoli wrasta w małomiasteczkową społeczność.

Rzecz jest o sztucznej młodości, czyli o zjawisku chęci zaliczania się ludzi już po trzydziestce do młodzieży. Rysio, 34-letni „młodzieniec”, łysy, z siwymi skroniami, wytęża siły, ponieważ powiedziano mu, że nastały dobre czasy dla młodzieży. Musi zdobyć 34 psy (jest to magiczna liczba tej historii) jako materiał biologiczny do swojego doktoratu.