Filmy płacz, męska nagość od przodu

Po 20 latach od ich głośnego romansu, który wstrząsnął czytelnikami tabloidów, w życiu znanego małżeństwa pojawia się aktorka szukająca informacji do filmu o ich przeszłości. Czy poradzą sobie z tą presją?

Reżyser Yorgos Lanthimos i producentka Emma Stone przedstawiają niewiarygodną i fantastyczną ewolucję Belli Baxter, młodej kobiety przywróconej do życia przez wybitnego i niekonwencjonalnego naukowca, dr. Godwina Baxtera. Pod opieką Baxtera, Bella nieustannie chce się uczyć i pragnie poznawać świat, którego nie zna. Ucieka z Duncanem Wedderburnem, sprytnym i rozwiązłym prawnikiem, i wyrusza w szaloną podróż przez różne kontynenty. Wolna od uprzedzeń cechujących jej czasy, Bella zdecydowanie pragnie równości i wolności.

W 1972 roku - przed erą internetu i eksplozji pornografii - do kin weszło Głębokie gardło. Jako pierwszy film pornograficzny dopuszczony do szerokiej dystrybucji zapoczątkował prawdziwą rewolucję. Gwiazdą filmu została nikomu wówczas nieznana Linda Lovelace. Linda Susan Boreman, młoda dziewczyna z konserwatywnej rodziny wyszła za mąż za producenta filmów porno Chucka Traynora. Za jego namową wystąpiła w filmie "Głębokie gardło" przyjmując pseudonim Lovelace. Wkrótce Linda odgrywająca rolę sympatycznej dziewczyny z sąsiedztwa o wyjątkowym talencie stała się prawdziwą królową filmów dla dorosłych i symbolem niczym nieskrępowanej wolności seksualnej. Sześć lat później zaprezentowała światu zupełnie inną historię, stając się czołową działaczką ruchu antypornograficznego.

Christine „Lady Bird” McPherson (Saoirse Ronan) ze wszystkich swych młodzieńczych sił sprzeciwia się matce (Laurie Metcalf). Kobiecie silnej, wyrazistej o jasno sprecyzowanych poglądach, pracującej bez wytchnienia jako pielęgniarka po tym, jak jej mąż (Tracy Letts) stracił pracę.

Ekranizacja bestsellerowej, autobiograficznej książki Cheryl Strayed. Nagrodzona Oscarem Reese Witherspoon (Spacer po linie) w roli kobiety, która uświadamia sobie,że jej życie legło w gruzach i wyrusza na samotną wyprawę przez całe Stany Zjednoczone, by odnaleźć siebie i poczucie sensu życia.

Wibrujące rock-n-rollem Buenos Aires, lata 70. 17-letni Carlito o twarzy anioła przemierza ulice, jakby należały do niego. Od najmłodszych lat wykorzystuje wszelkie okazje by kraść. To fascynacja, której nie chce się oprzeć. Kiedy spotyka charyzmatycznego przestępcę Ramona, do głosu dochodzi ciemna strona jego natury. Za niewinnym wyglądem Carlita kryje się brutalna dusza. Film luźno oparty na życiu seryjnego mordercy Carlosa Robledo Pucha zwanego „Aniołem śmierci”.

Post Tenebras Lux to pół-autobiograficzny film o uczuciach, wspomnieniach, marzeniach, nadziei i obawach. Juan (Adolfo Jiménez Castro) wraz ze swoją miejską rodziną mieszka na meksykańskich przedmieściach. Rodzina korzysta z tego co daje wieś ale również cierpi. Zastanawiają się czy te dwa światy mogą się uzupełniać czy tylko nawzajem eliminować.

Film jest osobistą historią opartą na doświadczeniach reżysera, dorastającego w bliskim kontakcie z budzącą zachwyt i grozę przyrodą. To opowieść przenosząca w intymny świat dwóch nastolatków, Thora i Christiana, wchodzących w okres odkrywania swojej seksualności i pierwszych inicjacji. Obraz w szczery i prawdziwy sposób przedstawia młodość i to jak determinuje ona kolejne etapy życia.

Grupka znajomych z czasów szkolnych wypływa luksusowym jachtem w dalekie morze. Czas upływa im na zabawie i kąpieli w promieniach słońca. Nie przypuszczają, że wkrótce rozpocznie się dramat. Po wskoczeniu do wody, orientują się, że nie wystawili za burtę drabinki, by wejść z powrotem na pokład. Na jachcie pozostaje tylko małe dziecko, niezdolne im w żaden sposób pomóc. Wyczerpanie próbujących się utrzymać na powierzchni niefortunnych imprezowiczów stopniowo daje znać o sobie, jeszcze bardziej - ich desperacja i panika.

Pierwsza część monumentalnego dzieła Ilji Chrżanowskiego jest wprowadzeniem w skonstruowany z niebywałym rozmachem świat DAU. Wstrząsająca, transowa, chwytająca bohaterów i widzów w pułapki długich ujęć Natasza opowiada o samotnej kierowniczce kantyny w zamkniętym mieście-instytucie. Rzecz rozgrywa się w przeciągu kilku dni w 1952 roku, a Chrżanowski czyni nas świadkami dramatycznego uwikłania tytułowej bohaterki. Kamera (kręcono na taśmie 35 mm!) jest jak szpicel niespuszczający oka z Nataszy, kiedy ta wydaje obiady, flirtuje, prowadzi pijackie rozmowy, uprawia seks czy też pijana szarpie się z młodą pomocnicą. Nieświadoma, że jej banalne marzenia o miłości i drobne oszustwa w pracy stanowią pożywkę dla bezwzględnej totalitarnej władzy. DAU odsłania skrupulatnie jej mechanizmy. Na potrzeby filmu na terenie nieczynnego kompleksu wodnego w Charkowie zostało wybudowane miasto-instytut, w którym twórcy zamknęli na wiele miesięcy ochotników: naturszczyków i aktorów. Całość zaś rozrosła się w radykalny, kontrowersyjny eksperyment z pogranicza kina, sztuk wizualnych, psychodramy i nauk społecznych.