Filmy masturbacja

Utalentowany młody malarz marzy o chwale. Mężczyzna obiecuje w zamian talent i duszę.

Ekspert od broni palnej wpada w szał i zabija swoją niewierną żonę i jej kochanka. Chcąc wymazać z pamięci tą zbrodnię, zatraca się w półświatku prostytutek i egzotycznych tancerek. Towarzyszy mu w tych eskapadach jego biseksualna siostra i jej perwersyjny chłopak.

Rok 1992. Okres wakacyjny. Statystyki są nieubłagane, to w lipcu i sierpniu występuje największy popyt na rozwód. Jest to również czas, kiedy jest najwięcej samobójstw. Trzech mężczyzn, trochę zagubionych, Lino (Vincent Lindon), Jacques (Jacques Gamblin) i Henri (Gérard Darmon), zostaje aresztowanych za różne nadużycia. Będą bronieni przez młodą prawniczkę, Marie (Marie-Sophie L.). By przygotować się do rozprawy prawniczka musi opuścić letni wypoczynek z mężem Fabricem (Fabrice Luchini), genialnym prawnikiem i kilkoma przyjaciółmi: Francisem (Francis Huster), sędzią w Lyonie i jego żoną Alessandrą (Alessandra Martines). Francis jest kochankiem Marie i oboje decydują się rzucić swoich współmałżonków w swoje ramiona. Ale Alessandra jest namiętnie zakochana w swoim mężu i nie wybacza mu zdrady. Uff! To dopiero początek!

W 1981 r. RPA rozpoczęła operację militarną na granicy z Angolą, aby bronić się przed rozprzestrzenianiem komunizmu oraz zachować panującą politykę apartheidu. Wszyscy biali chłopcy po ukończeniu szesnastego roku życia zostali wysłani na dwuletnią służbę wojskową, która miała nauczyć ich nienawiści do komunizmu, gejów i Afrykanów. Wśród nich znalazł się Nicholas, który w trakcie służby zaczyna odkrywać swoją tożsamość seksualną, tak sprzeczną z obowiązującymi normami. Nieśpieszny i subtelny w pewnych momentach film Olivera Hermanusa pokazuje nam dramat konfliktu zbrojnego, represje na gejach w czasach apartheidu, ale i próbę zachowania własnego ja nawet w najgorszych warunkach.

Po 20 latach wygnania Aron (Marcelo Romo) wraca do Chile, aby dowiedzieć się, kim jest. Zadaje pytania, nie tylko tym, którzy zostali, ale także sobie. Bada swój związek z przeszłością i własną pamięcią. Ludzie, którzy pozostali, przeżyli 20 lat dyktatury. Byli albo ofiarami, albo oprawcami. Aron zastanawia się, jak nazywa się teraz jego brat, gdzie jest jego ojciec ...

Amelia skłonna do przesadnej autoanalizy i użalania się nad sobą, zazdrości swej przyjaciółce Laurze rychłego zamążpójścia. Przyjaźń jest zagrożona. Amelia czuje się gorsza, bardziej samotna. Kolejne desperackie próby odnowienia czy też zachowania trwałego związku z mężczyznami kończą się niepowodzeniami. Ale i Laura ma swoje problemy.

Życiowy romans, który rozgrywa się gdzieś pomiędzy czasem a przestrzenią. Argentyńczyk z Nowego Jorku i Hiszpan mieszkający na stałe w Berlinie spotykają się przypadkiem w Barcelonie. Spędzają razem upojne popołudnie i obaj chcą to jeszcze powtórzyć. Kiedy zaczynają się lepiej poznawać, okazuje się, że spotkali się już wcześniej.

Maj 1946 roku. Po dziewięciu latach internowania, Antonin Artaud (Sami Frey), aktor, artysta, pisarz, ostatecznie opuszcza azyl psychiatryczny, by powrócić do Paryża do swojej rodziny. Jacques Prevel (Marc Barbé), młody poeta, podąża za Artaudem w wędrówce między domem zdrowia Ivry'ego i Saint Germain-des-Prés, jednocześnie dążąc do tego samego co on: poezji, narkotyków i absolutów. Prevel staje się uczniem i towarzyszem jego geniuszu, którego kroniki obserwują aż do jego śmierci, dwa lata później. W tym powojennym Paryżu, gdzie poznaje nędzę i cierpienie, Prevel dzieli swoje życie między dwie kobiety, Rolande (Valérie Jeannet) i Jany (Julie Jézéquel), jednocześnie przywiązując się do Antonina, którego był synem, przyjacielem.

Sandra (Marielle Ollivier) prowadzi łatwe i rozpustne życie w Saint-Tropez. Będąc świadkiem morderstwa, wyjeżdża do Paryża, gdzie zostaje go-go girl, modelką do erotycznych zdjęć, nagą tancerką w Fer à Cheval. Morderca zwabia Sandrę do swojego domu, a my odkrywamy, że to jest szalona lesbijka! Broniąc się, Sandra ją dusi. Aby się ratować, wychodzi w męskim stroju morderczyni i zostaje porwana przez dwóch sanitariuszy, którzy mylą ją z wariatką.

Umysł bohaterki (Jennie Silfverhjelm) znajduje się na pograniczu przeszłości i teraźniejszości. Granice czasu i przestrzeni zostały zatarte, ale w nieskończoności wszechświata i małości człowieka kobieta wciąż znajduje ukojenie.