Filmy samochód, prl

„Zmiennicy” to jeden z kultowych seriali Stanisława Barei, przedstawiający w krzywym zwierciadle absurdy PRL-u. Wszystkie wątki serialu splatają się wokół taksówki o numerze bocznym 1313. To nią jeżdżą na zmianę Jacek i pan Stanisław, a potem także przebrana za Mariana – Kasia. Auto jest zdezelowane i kierownictwo obiecuje wymianę na nowszy model. Kiedy pojazd zostaje zmiażdżony przez posąg Zwycięskiej Myszy Postępu i Tradycji, pan Stanisław trafia do szpitala. Tam poznaje dyrektora Michalika, który pracuje w ważnym ministerstwie. Pielęgniarki biorą Stanisława za Michalika. Rozpoczyna się komedia pomyłek. Taksówka WPT-1313 jest także przedmiotem zainteresowania strażaka Zenona Kuśmidra i przemytników. Wszystko za sprawą torby pełnej kiełbasy nafaszerowanej narkotykami. Przemyca ją do Polski sympatyczny Taj studiujący w Warszawie, Krashan Bhamaradżanga.

Rok 1976. Na korytarzu gmachu Telewizji, Agnieszka - dyplomantka szkoły filmowej - przekonuje "ważnego" redaktora o potrzebie powstania filmu o Mateuszu Birkucie, przed laty przodowniku pracy, którego błyskotliwa kariera skończyła się nagle i niespodziewanie gdzieś około roku 1952. Po pertraktacjach dziewczyna dostaje wreszcie taśmę i niezbędny sprzęt. Rozpoczyna prywatne śledztwo, mające ustalić przyczyny sukcesu i upadku Birkuta.

Andrzej (Robert Więckiewicz) i Siejka (Krzysztof Stroiński) agenci służb specjalnych planują misterny i skomplikowany międzynarodowy przekręt, dzięki któremu staną się bogatsi o kilka milionów. By plan się powiódł potrzebna jest kobieta. Do akcji wciągają niczego nie podejrzewającą młodą dziewczynę Ankę (Joanna Orleańska). Nieoczekiwanie Andrzej i Anka zakochują się w sobie. Gdy dziewczyna orientuje się, że nie jest wybranką serca a tylko pionkiem w grze, za namową przyjaciółek postanawia wziąć sprawy w swoje ręce. I tak powodzenie akcji zaczyna zależeć wyłącznie od uroczej blondynki.

Na początku lat siedemdziesiątych, w scenerii polskiego wybrzeża, splatają się losy dwóch takich, co niejeden księżyc ukradli. „Synek” wyszedł z więzienia i za wszelką cenę chce się dobrze w życiu urządzić. Starszy, Eryk, wytrawny hochsztapler, musi się odegrać na kumplu, który go wykiwał w pokerze. Ale do tego jest potrzebna duża kasa. Obaj więc wyruszają w Polskę, siejąc spustoszenie… w portfelach dewizowych turystów. Jeszcze tylko rozprawa z „Gruchą”, czyli finałowy sztos, a potem – żyć nie umierać, trwoniąc łatwo zarobiony szmal. Plan jest przedni tyle, że na każdym planie można się przejechać.

Głównym bohaterem tego serialu, ukazującego życie codzienne w latach 70. XX wieku jest Marian Szyguła (Wiesław Gołas) – kierowca w bazie transportowej PKS. Jest to po trosze naiwny, po trosze niezaradny życiowo facet, który jednak w sytuacji ekstremalnej potrafi zachować „zimną krew” i całkiem zgrabnie, a przede wszystkim uczciwie, wybrnąć z trudnego położenia. Głęboko wierzy, że mimo pomyłek życiowych wyjdzie w końcu na prostą (porzucił kiedyś syna i jego matkę), i tym chętniej gotów jest pomóc każdemu, kogo spotyka na swej drodze, mimo że sam na owej pomocy nie zawsze wychodzi dobrze. Każdy z odcinków opowiada o innych sprawach i jest okazją do poznania nowych bohaterów.

Początki gierkowskiej „małej stabilizacji”. Marek to młody mocno stąpający po ziemi, ale stara się radzić z problemami „na skróty”. To typ w rodzaju amanta-cwaniaczka. Aby osiągnąć upragniony cel nie zawaha się przed niczym, nawet popełnieniem przestępstwa. Kiedy poznaje zamężną kobietę, chce jej za wszelką cenę zaimponować. Halina niepewna uczucia do Marka, waha się czy odejść od męża. Po zastanowieniu opuszcza jednak Marka. Ten postanawia odzyskać Halinę za wszelką cenę…

Jagoda, nastolatka pochodząca ze wsi, przyjeżdża do rodziny do stolicy. W Warszawie ma się uczyć w liceum medycznym i mieszkać u stryjostwa, którzy nie są specjalnie ucieszeni z pobytu krewnej. Wielkie miasto, zarozumiałe koleżanki, inne obyczaje – to wszystko przerasta skromną nastolatkę. Mimo wszystko dziewczyna znajduje przyjaciół i nie skarży się na swój los.

Dokument o budowlańcach działających w stolicy. Obserwujemy ciężką pracę robotników, ale także inne aspekty ich życia – wspólne posiłki, rozmowy o codziennych problemach i marzeniach, otrzymywanie pensji…

Portret mieszczańskiej rodziny zrobiony z punktu widzenia kuzyna - filmowca. Duszna atmosfera tłamsi psychicznie słabszą z dwójki sióstr bliźniaczek. Ironia i dowcipny dystans łączy się ze smutną refleksją na temat tego co kształtuje naszą osobowość.