Filmy prl, solidarność

Jest to film kręcony na podstawie faktów, który opisuje i przedstawia młodych działaczy solidarności, walczących o swoje prawa oraz o wyprowadzeniu 80 milionów złotych z banku. Wiodącą postacią jest Władysław Frasyniuk.

Franek to młody idealista. Jest zakochany w muzyce, malarstwie i pewnej dziewczynie. Mimo wiszącego w powietrzu ogromnego napięcia związanego z wprowadzeniem stanu wojennego i dramatycznymi wydarzeniami w kopalni „Wujek”, mówi, że polityka kompletnie go nie interesuje. Wszystko się jednak zmieni. Odwiedza go bowiem dobry znajomy – Beno i prosi o przechowanie tajemniczej teczki. Kiedy kolejnego wieczora Franek wraca od swojej dziewczyny po rozpoczęciu godziny milicyjnej, zatrzymuje go patrol. Chłopak szybko zostaje oskarżony o współpracę z opozycją, a znaleziona w jego mieszkaniu teczka z ulotkami staje się niezbitym dowodem. Sprawę przejmuje Służba Bezpieczeństwa. Cała jego wrażliwość i ideały zostają poddane najwyższej próbie.

Fabuła Rozmów kontrolowanych rozpoczyna się od tego, że Ryszard Ochódzki (Stanisław Tym) otrzymuje od Urzędu Bezpieczeństwa misję przeniknięcia do struktur Solidarności. Jako element mający zwiększyć jego wiarygodność otrzymuje zdjęcie z Lechem Wałęsą. Krótko po jego wyruszeniu w okolice Suwałk wybucha stan wojenny. Na domiar złego Ochódzki zostaje zatrzymany przez patrol milicji, która znajduje w bagażniku ulotki solidarnościowe…

W 1980 roku władze radiokomitetu wysyłają do Gdańska nie stroniącego od alkoholu redaktora Winkla, aby zebrał informacje oczerniające jednego z organizatorów stoczniowych strajków, Maćka Tomczyka. Wspomnienia ludzi, z którymi Winkiel przeprowadza wywiady, wykorzystują prawdzie materiały filmowe z protestów 1968 i 1970 roku oraz z okresu powstawania wolnych związków zawodowych i narodzin Solidarności.

Młody, uzdolniony aktor Jan Małecki, syn dyrektora, którego w 1956 roku wywieziono na taczkach z fabryki, kiedyś student biorący udział w wydarzeniach marcowych 1968 roku na Uniwersytecie Warszawskim, brat oficera UB - chce być apolityczny. Zna bowiem z autopsji niszczącą siłę polityki. Sceptycznie odnosi się do Solidarności, marzy o wyjeździe do Szwecji, ryzykując nawet własną karierę, ale ogłoszenie stanu wojennego uniemożliwia mu opuszczenie kraju.

Katowice, noc z 12 na 13 grudnia 1981 roku. Jednostki wojskowe zajmują strategiczne punkty miasta. Niebawem generał Jaruzelski ogłosi w telewizji wprowadzenie stanu wojennego. Grupa zomowców, rozbijając związkową ochronę, wyciąga z mieszkania przewodniczącego Komisji Zakładowej NSZZ Solidarność w kopalni "Wujek". Wieść o tym szybko przedostaje się do górników. Początkowo zaskoczeni, wkrótce reagują spontanicznym protestem.

Film opowiada historię znanej działaczki "Solidarności", która w pamiętnym sierpniu 1980 roku została zwolniona z pracy parę miesięcy przed emeryturą, co było jedną z przyczyn strajku w stoczni, a także przyczyniło się się do powstania NSZZ "Solidarność".

Dokument opowiada o polskim pokoleniu z lat osiemdziesiątych, które po ogłoszeniu stanu wojennego zdecydowało się na świadomą emigrację do tak zwanych krajów Zachodniej Europy lub dalej do Stanów Zjednoczonych. Przyczyny emigracji były różne, polityczne, ale również i ekonomiczne.