Filmy ekstrawagancja

Pochodząca z Nowego Jorku Rachel Chu (Wu) zgadza się pojechać ze swoim długoletnim chłopakiem - Nickiem Youngiem (Golding) do Singapuru na ślub jego najlepszego przyjaciela. Rachel cieszy się, że po raz pierwszy zobaczy Azję, ale jednocześnie denerwuje się przed spotkaniem z rodziną Nicka. Ponadto zupełnie niespodziewanie dowiaduje się, że jej chłopak nie wspomniał o kilku kluczowych szczegółach ze swojego życia. Okazuje się, że to nie tylko potomek jednej z najzamożniejszych rodzin w kraju, ale także jeden z najbardziej pożądanych kawalerów. Fakt, że Rachel jest jego dziewczyną, sprawia, że biorą ją za cel zazdrosne panny z towarzystwa, a co gorsze - również niepochwalająca tego związku matka Nicka (Yeoh). Szybko staje się jasne, że chociaż miłości nie można kupić, pieniądze mogą jednak nieźle namieszać.

Fabuła to historia kariery i tragedii magnata prasowego Charlesa Fostera Kane'a. Pierwowzorem tej postaci był William Randolph Hearst, ale Orson Welles dodał do niej elementy autobiograficzne. Po śmierci Charlesa Fostera Kane'a potężnego magnata prasowego, reporter Jerry Thompson (William Alland) podejmuje próbę wyjaśnienia znaczenia słowa „Różyczka” (ang. „Rosebud”), wypowiedzianego przez Kane'a w chwili śmierci. Dziennikarz, poprzez serię rozmów z ludźmi z otoczenia swojego bohatera, odkrywa powoli, jak skomplikowaną osobowością był ten enigmatyczny i na pozór pozbawiony skrupułów w robieniu kariery człowiek.

Liberace (Michael Douglas) to utalentowany pianista, aranżer i showman, a zarazem jedna z najbarwniejszych postaci na amerykańskiej scenie muzycznej. Latem 1977 roku 58-letni gwiazdor poznaje Scotta Thorsona (Matt Damon), biseksualnego nastolatka, który dorastał w rodzinie zastępczej. Zafascynowany Scottem Liberace zatrudnia go oficjalnie jako swojego asystenta, w rzeczywistości mężczyźni rozpoczynają długi i burzliwy związek, który Liberace starannie ukrywa przed światem. Barwna, pełna namiętności, ale też specyficznego humoru, opowieść o dwuznacznej relacji między słynnym artystą a młodszym o 40 lat chłopakiem.

Małe górnicze miasteczko, żyjące historią i tradycjami. Kiedyś spokojne, dziś targane strajkami. I to właśnie tu pewnego dnia przyjeżdżają, domagający się równouprawnienia, geje i lesbijki z wielkiej metropolii. Co musi się wydarzyć, by ci ostatni ruszyli na pomoc i zastrajkowali z górnikami w obronie ich praw? Co musi się stać, by konserwatywne staruszki odważyły się ruszyć w rajd po nocnych klubach i seks barach Londynu? Czy wszyscy będą umieli razem bawić się i tańczyć w rytm hitów Bronski Beat? Czy raczej padną najgorsze obelgi i posypią się zęby? Nie uwierzycie, choć ta historia oparta jest na faktach.

Dziesięcioletni T.S Spivet mieszka na ranczu w Montanie. Wychowuje się w nieco ekstrawaganckiej rodzinie. Matka jest pasjonatką biologii (ze szczególnym uwzględnieniem życia chrząszczy), ojciec zagorzałym kowbojem starej daty, a siostra Grace ma w planach zdobycie tytułu miss Ameryki. Spivet także nie jest zwyczajnym dzieckiem. Od najmłodszych lat fascynuje go kartografia, nauki ścisłe i niezwykle maszyny, które sam konstruuje. Pewnego dnia odbiera telefon z Instytutu Smithsonian. Okazuje się, że za swoje perpetuum mobile otrzymał prestiżową nagrodę, która zostanie mu wręczona na gali w Waszyngtonie. Spivet po kryjomu pakuje się, wsiada do pociągu towarowego i rusza w najważniejszą podróż swojego życia.

Śpiewa Violetta Villas jest polskim filmem muzycznym dokumentującym program rewiowy artystki amerykańskiego „Casino de Paris” Violetty Villas. Składa się na niego sześć scen z poszczególnymi piosenkami i ariami operowymi, m.in. „Strangers in the Night”, „My Heart Belongs to Daddy”, „Free Again” oraz „L'amour est un Oiseau Rebelle”. W Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej po premierze filmu obwołano go „amerykańskim kiczem” oraz „nieprzystającym do rzeczywistości socjalistycznej”, jednak niezależni krytycy doceniali „pewność siebie, z jaką Villas wkracza na estradę, obnosi swe stroje, demonstruje swe wdzięki i śpiewa najbanalniejsze słowa o miłości ujawniając ekstrawagancję, ale i indywidualność”. Produkcja ta jest jedynym filmem muzycznym powstałym w PRL nawiązującym do pełnej przepychu poetyki rewiowej.

David Basner (Tom Hanks) jest wybitnie uzdolniony, ma ogromny urok osobisty i wielkie poczucie humoru. Nic zatem dziwnego, że błyskawicznie pnie się po szczeblach kariery zawodowej. Kocha swoją pracę, świetnie zarabia, a kobiety nie potrafią się mu oprzeć. Pewnego dnia jego ojciec, Max (Jackie Gleason w swej ostatniej filmowej roli) oświadcza mu, że on i matka Davida, Lorraine (Eva Marie Saint), postanowili się rozstać po 35 latach małżeństwa. Chcąc nie chcąc David musi zająć się zrzędliwym ojcem i wytrąconą z równowagi matką, dla której jest teraz jedyną podporą. Nie przypuszcza nawet, że dzięki nowym doświadczeniom inaczej spojrzy na świat i lepiej zrozumie rodziców, z którymi – jak sądził – od dawna nic go nie łączy.

Julie przygotowuje się do opuszczenia swojego męża Rogera. Zaczyna od włączenie sobie stosu piosenek, które przypominają jej o wydarzeniach z ich życia. Jedną z nich jest piosenka, którą Roger puścił, kiedy po raz pierwszy spotkali się w sklepie muzycznym. Inne przypominają jej o jego zalotach, ich małżeństwie, pragnieniu posiadania dziecka, smutkach i radościach, które dzielili. Powódź wspomnień, karze jej zastanowić się na ich obecnymi problemami i tym jak do nich doszło...

Malarz Michele (Massimiliano Varrese) jest zmuszony przez swoją bogatą dziewczynę do przeprowadzenia się do Triestu. Musi porzucić swoje dotychczasowe przyzwyczajenia i przystosować się do nowych warunków, szczególnie do ekstrawaganckiego sąsiada Salvo (Giovanni Morassutti). Wszystko to wpływa na przewartościowanie jego priorytetów życiowych i sposób życia.