Filmy seks, łza, deszcz, śpiewanie, pielęgniarka

Dionizy Złotopolski (Henryk Machalica) mieszka w Złotopolicach wraz z synem Markiem (Kazimierz Kaczor), niezależnym senatorem, najczęściej zresztą przebywającym w Warszawie, i jego żoną Barbarą (Anna Nehrebecka), którzy mają dwóch dorosłych synów. Starszy Waldemar (Andrzej Nejman) jest gospodarzem i prowadzi gospodarstwo. Nie ma szczęścia w miłości i wciąż szuka kandydatki na żonę. Okazuje się, ze znalezienie partnerki, która zgodziłaby się wraz z nim zamieszkać na wsi jest trudne. Młodszy syn – Kacper Złotopolski (Andrzej Piaseczny) to czarna owca w rodzinie. Rzucił szkołę i postanowił rozpocząć karierę muzyka. Druga linia rodu – Gabrielowie mieszkają w Warszawie. Wywodzą się od bliźniaczej siostry Dionizego, Eleonory (Alina Janowska). Jej syn – Wiesław (Paweł Wawrzecki) jest komendantem posterunku policji na Dworcu Centralnym, a jego żona Marta (Ewa Ziętek) prowadzi luksusową kawiarnię. Mają razem syna – Tomka (Piotr Szwedes), który ku rozpaczy rodziców rzucił studia medyczne i rozpoczął karierę akwizytora – jego zdaniem w ten sposób najszybciej dorobi się dużych pieniędzy. Starszy syn Mirek (Radosław Elis) i jego żona Weronika (Agnieszka Sitek) oczekują narodzin pierwszego dziecka. Córka Wiesława z pierwszego małżeństwa, Agata (Paulina Młynarska), pracuje w agencji pośredniczącej w sprzedaży nieruchomości.

Akcja filmu toczy się w latach 20. XX wieku. Lekarz i zdradzająca go żona Kitty, wyjeżdżają do małej chińskiej wioski, by walczyć z epidmią cholery, która ją zaatakowała. Kitty widząc jak jej mąż pomaga chorym ponownie się w nim zakochuje.

Akcja filmu dzieje się w Paryżu. Max, zaręczony z Muriel, wyjeżdża służbowo do Tokio. W kawiarni, gdzie ma spotkanie z klientem, wydaje mu się, że widzi Lisę, swoją dawną miłość. Dziewczyna ucieka nie zauważywszy go, a on, ogarnięty wspomnieniami, za wszelką cenę stara się ją odnaleźć...

Pewnego dnia 12-letni Chris dowiaduje się, że jego ukochana mama zarabia na życie pracując jako striptizerka. Postanawia zdobyć pieniądze, aby mogła zostawić tą pracę. Udaje się po pomoc do ojca, weterana z Wietnamu, ale tutaj spotyka go wielkie rozczarowanie. Postanawia sam wziąć sprawy w swoje ręce. W wolnym czasie pracuje na łodzi rybackiej i pomaga rybakom. Jednak jak się okazuje, kapitan przewozi nie tylko ryby, ale również szmugluje narkotyki. Malec wpada na pewien podstępny plan...

Maggie Conlan, jest niezamężną matką czwórki dzieci z których każde ma innego ojca. Maggie nie związała się na stałe z żadnym z nich, ponieważ wszyscy ją bili. Wkrótce, opieka społeczna zbiera jej dzieci, po tym jak w domu w którym zostawiła je bez opieki dochodzi do pożaru. Kobieta bezskutecznie walczy o ich odzyskanie. Pewnego dnia spotyka Jorge w którym się zakochuje i w końcu zakłada niepatologiczną rodzinę. Jednak ich nowo narodzone dziecko, także zostaje im zabrane...

Tytułowy Johnny to młody Amerykanin, który z powodu wpojonych mu przez nieżyjącego już ojca ideałów, zaciąga się do wojska, aby jak twierdzi, podczas I wojny światowej "walczyć o demokrację". Podczas inspekcji okopów Johnny zostaje wyznaczony do idiotycznej misji, w której zostaje bardzo ciężko ranny. Wybuch bomby pozbawia go rąk, nóg oraz twarzy, a w dalszej konsekwencji - również wzroku, słuchu i węchu. Lekarze cudem ratują młodego żołnierza, który po umieszczeniu w szpitalu określony jest mianem "warzywa". Diagnoza lekarzy nie jest do końca trafna. Wewnątrz zmasakrowanego organizmu nadal funkcjonuje mózg. Chłopakowi udaje się wymyślić sposób porozumiewania się z otoczeniem przy pomocy alfabetu Morse'a. W ten sposób Johnny nawiązuje kontakt z jedną z pielęgniarek...

W 1933 roku, w okresie wielkiego kryzysu amerykańskiego, baronowa przemysłu piwnego organizuje w Winnipeg konkurs na najsmutniejszą muzykę. Muzycy ze wszystkich stron świata przybywają by powalczyć o główną nagrodę, którą jest 25,000$.

Lorenzo wraca z rodzicami z archipelagu Komory do Waszyngtonu. Wkrótce z chłopcem zaczyna się dziać coś niepokojącego - począwszy od zaburzeń na tle nerwowym, po problemy z narządami zmysłów. Lekarze długo nie umieją postawić właściwej diagnozy, która ostatecznie brzmi jak wyrok: ALD, czyli nieodwracalne zwyrodnienie mózgu, na które nie ma lekarstwa.