Filmy telefon, morderstwo, deszcz, męska nagość, hotel

Groźny przestępca, Frank White (Christopher Walken), po długoletnim pobycie w więzieniu postanawia odzyskać wpływy. Buńczucznie zapowiada przejęcie kontroli nad całym handlem narkotykami w Nowym Jorku, grożąc usunięciem każdego, kto stanie mu na drodze. Wraz ze swym murzyńskim gangiem stopniowo eliminuje kolejnych przeciwników zręcznie wymykając się policji. Wspomagając finansowo podupadający szpital dziecięcy zjednuje sobie przychylność biedniejszej części społeczeństwa, a lokalna prasa bulwarowa kreuje go wręcz na bohatera. Na drodze do zdobycia pełni władzy staje jednak równie nieustępliwy detektyw Bishop.

Ostatnie tango w Paryżu to pełna zmysłowych doznań podróż do świata erotycznych uniesień. Uznany za najbardziej kontrowersyjny film naszych czasów, nominowany do dwóch Oscarów - dla najlepszego reżysera Bernardo Bertolucci i Najlepszego Aktora Marlon Brando nadał nowe oblicze sztuce filmowej. Emanuje seksualną energią i hipnotycznym magnetyzmem, jak żaden film przedtem i potem, szokując całe pokolenia. On (Brando) jest 45-letnim Amerykaninem mieszkającym w Paryżu, który stara się otrząsnąć po stracie żony. Ona (Maria Schneider), to śliczna 20-letnia Paryżanka zaręczona z młodym filmowcem. Przypadkowe spotkanie tych dwojga staje się początkiem prawdziwego związku: czysty seks ... i nic więcej. Reguły są proste: żadnych imion, żadnych osobistych zwierzeń, żadnych obietnic na przyszłość i żadnych odniesień do tego, co dzieje się na zewnątrz. Kiedy kochankowie są razem, ich światem mają być oni sami i prawie puste mieszkanie.

Bohaterem opowieści jest seryjny morderca, pan Brooks, który postanawia panować nad swoimi morderczymi skłonnościami. Nie pozwala mu na to jednak jego alter ego, ta część jego osobowości, która lubuje się w przemocy i zbrodni.

Nowela pierwsza, wprowadzająca w klimat filmu, rozgrywa się w skąpanej we mgle Ferrarze, rodzinnym mieście Antonionioego. Druga - zrealizowana w Portofino - opowiada o tajemniczej dziewczynie, która wyznaje: zabiłam własnego ojca. W noweli paryskiej spotykamy znany z poprzednich filmów reżysera świat "śmierci i uczuć", zimnego luksusu i rozpaczliwego poszukiwania miłości. W noweli czwartej Antonioni przekonuje: to samo serce może kochać Boga i mężczyzn.