Filmy repatriant

Obydwoje są młodzi, obydwoje pochodzą z tej samej mieszczańskiej klasy, choć z ogromnie odległych jej krańców. Mają różne charaktery, sposoby bycia, pojęcie o życiu. W dobrych chwilach starają się znaleźć kompromis. Na ogół bezskutecznie. Są do siebie przywiązani, niekiedy tylko skazani na siebie. Ta wspólnota jest im potrzebna, bo takie są akurat wokół nich warunki, taki czas, tacy oni sami. Ich miłość jest różna, chociaż u obojga jednakowo zachłanna i egoistyczna.

W latach 1955–59 trwała repatriacja ludności polskiej z terenów ZSRR. Kamera towarzyszy repatriantom od przejścia granicznego w Terespolu, przez punkty repatriacyjne, aż do docelowych miast na Ziemiach Odzyskanych. Dni są pełne nadziei, a noce podszyte niepokojem.

Film opowiada o polskich repatriantach z Uzbekistanu, rodzinie Baltinów. Pomimo tego, że od kilku lat mieszkają w Katowicach, nadal czują się Rosjanami, ale mającymi polskie korzenie. Następuje jednak u nich mentalna przemiana, co można zobaczyć ma vblogu prowadzonym przez Swietłanę, w którym to repatriantka przekazuje swoje patriotyczne uczucia związane z życiowym marzeniem życia w ojczyźnie.