Filmy przyjaźń, płacz, retrospekcja, małżeństwo, fotografia

Podróżujący po świecie fotograf National Geographic, Robert Kincaid (Clint Eastwood) i gospodyni domowa Francesca Johnson nie zamierzają wywrócić swojego życia do góry nogami. Każde z nich osiągnęło punkt, w którym już niczego nie oczekuje się od życia. Jednak po czterech dniach spędzonych w swoim towarzystwie, odnaleźli miłość, która każdemu zdarza się wcześniej, lub później... w ich przypadku później. Film o miłości, wyborze i konsekwencjach.

Nominowany do Oscara kanadyjski film, wyreżyserowany przez urodzoną w Indiach reżyserkę Deepę Mehtę, porusza tematykę hinduskiej obyczajowości, a szczególnie życia wdów po śmierci mężów oraz aranżowanych małżeństw małych dziewczynek i starszych mężczyzn. Chociaż akcja filmu ulokowana została w 1938 roku, to właściwie do dzisiaj w Indiach takie śluby są normą. Co gorsza, gdy umiera małżonek, wdowa, niezależnie od wieku, zgodnie z zasadami religii i obyczajem winna spędzić resztę życia w aśramie dla wdów. W tej formie przytułku ma pokutować za swoje grzechy z poprzedniego życia, które – wg wierzeń – wpłynęły na śmierć męża.

Po trzydziestu latach bez spotkania, Marianne odwiedza swojego byłego męża, Johana. Trafia jednak w środek wojny jaką prowadzi jej były ukochany, jego syn Henrik i jego córka Karin. Henrik nienawidzi Johana, ale stara się od niego pożyczyć pieniądze. Karin ma iść do konserwatorium w Helsinkach, ale woli studiować w Hamburgu, wbrew woli ojca. Wszystkie stare rany zostaną otwarte i doprowadzą do smutnego finału.

Po śmierci ukochanej żony, Danny Parker pozwala, aby porwał go świat, w którym wszystko jest pozorne, a nic nie jest takie, na jakie wygląda. Zostaje wplątany w wir wydarzeń, nad którymi nie jest w stanie zapanować. Staje pomiędzy agentami z wydziału antynarkotykowego a sadystycznym dealerem.

Kiedy w 2004 roku umiera Inge, babcia Larsa Torviksa, ten zostaje spadkobiercą rodzinego gospodarstwa, w którym Inge przeżyła niemal całe swoje życie od 1920 roku. Fakt ten stawia go przed sporym dylematem, czy sprzedać posiadłość, czy pozostać przy rodzinnych włościach. W podjęciu odpowiedniej decyzji pomagają mu przywołane w pamięci opowieści Inge...

Sitcom opowiada o przeciętnej amerykańskiej rodzinie Bundych, której dochód schodzi jednak często poniżej przeciętnej. Często mają różne problemy związane z brakiem pieniędzy, które obfitują w wiele dowcipnych sytuacji. Pomimo wzajemnej niechęci, zawsze trzymają się razem. Głowa rodziny to sprzedawca butów - Al, nad którym skupiają się różne nieszczęścia. Wie, że jest przegrany: nic już w swoim szarym życiu nie zmieni, nie uda mu się odzyskać już niczego z lat swojej świetności, kiedy to był młodym sportowcem. Mimo to nadal brnie do przodu i spokojnie przyjmuje każdy kolejny policzek od losu. Peggy to atrakcyjna i wyjątkowo leniwa żona Ala, większość dnia spędza przed telewizorem. Ich dzieci, Bud i Kelly, rozwijają się w trakcie kolejnych serii. Bud ma obsesje na punkcie kobiet i seksu, a Kelly to piękna, stereotypowa blondynka. Towarzyszem Bundych jest ich pies Buck, a potem Lucky. Dużą rolę w serialu spełniają także sąsiedzi Bundych: Marcy z mężem Steve'em, a później z kolejnym - Jeffersonem. Mottem rodziny wydają się być słowa Ala: "Bundy zawsze przegrywają, ale nigdy się nie poddają" (odc. 708).

Luis Vargas (Antonio Banderas (I)), zamożny kubański plantator kawy, chce się ożenić. W małżeństwie nie liczy na miłość, gdyż uważa ją za niepotrzebną komplikację. Julię (Angelina Jolie) poznaje korespondencyjnie. Jednak gdy ta przybywa do niego na Kubę, zakochuje się w niej bez pamięci. Luis odnosi wrażenie, że Julia jest inną osobą, nie tą którą poznał w listach. Sytuacja komplikuje się gdy Julia znika z pieniędzmi męża. Luis chce odnaleźć żonę za wszelką cenę.

Phil (Bradley Cooper), Stu (Ed Helms), Alan (Zach Galifianakis) oraz Doug (Justin Bartha) wyjeżdżają do Tajlandii, aby uczestniczyć w weselu Stu. Co może pójść nie tak?

Akcja obejmuje okres od zimy 1957 do końca 1960, cofając się w retrospekcji do wypadków 1954 roku. Dały one początek narodowowyzwoleńczej walce ludu algierskiego. Opis ogranicza się do miasta Algier, a właściwie do jego arabskiej dzielnicy Kazby.

Smutny obraz ukazujący dwa zaprzyjaźnione małżeństwa, dla których słowo miłość nie wiadomo kiedy zniknęło z codziennego słownika.