Romans 2000

W jaki sposób, dzięki tzw. „teorii motyla” (losowej serii niepowiązanych ze sobą zdarzeń), młoda kobieta i młody mężczyzna mogą się spotkać?

Faustine (Bérénice Bejo), lat 18, niewiele wie o swoim ojcu Bernardzie (Gérard Lanvin), który zginął w niewyjaśnionym wypadku, gdy była jeszcze dzieckiem. Ledwie pamięta kilka dni w lipcu w Porquerolles, ostatnich spędzonych razem. Aby dowiedzieć się prawdy, znajduje jedynego przyjaciela, jakiego znała, Loïca (Eric Ruf). Razem zrekonstruują ostatnie dni życia tego mężczyzny, pozornie silnego i pewnego siebie, ale w rzeczywistości rannego i uwięzionego, którego życie zostaje definitywnie wywrócone do góry nogami przez przybycie dziwnej młodej kobiety, Alice (Charlotte Gainsbourg)...

Malarka, piękna, bywa w klubach nocnych. Śpiewaczka na scenie. Malarka opowiada historię tej obsesyjnej namiętności. Nazywa piosenkarkę Dziewczyną. Oferuje jej sen. Dziewczyna zabiera ją do hotelu, w którym mieszka i mówi: „To tylko na jedną noc”. Ale obie kobiety nadal się spotykają. Każda z nich ma jednak inne związki: Dziewczyna spotyka mężczyzn, a malarka nie rezygnuje ze swojej starej miłości, Bu Savé. W klubie, w którym śpiewa Dziewczyna, pojawia się dziwny mężczyzna. Wydaje się, że ją zna. Malarka zauważa mężczyznę. Szpieguje go, najpierw z daleka, a potem podąża za nim. Malarka i Dziewczyna wchodzą w coraz bardziej skomplikowaną relację. Malarka zdaje sobie wtedy sprawę, że mężczyzna jest zagrożeniem dla Dziewczyny.

Zbliża się Gwiazdka, jednak na Biegunie Północnym sprawy nie zmierzają w dobrym kierunku… Święty Mikołaj jest zmęczony swoją pracą, lecz przede wszystkim — niegrzecznymi dziećmi. Dlatego porzuca dotychczasowe zajęcie. Z jego decyzją nie zgadza się młodsza córka Kristen. Kobieta zawiera umowę z ojcem, że przemieni dwójkę nieznośnych dzieciaków z jego listy na grzeczne dzieci. Tak trafia do domu Billa Morgana, samotnie wychowującego Brittany i Kayle’a.

Emilio (Vladimir Cruz), młody bezrobotny inżynier, przybywa na dworzec autobusowy w wiosce na Kubie. Dziesiątki osób czekają na przyjazd autobusu lub, co jeszcze lepsze, na naprawę autobusu na stacji, która ma zostać przeprowadzona dwa dni wcześniej przez zawiadowcę stacji. Jacqueline (Tahimi Alvariño) wchodzi jako pierwsza i ustawia się w kolejce, pod oczarowanym wzrokiem Emilia. Autobus w końcu się pojawia, ale jest tam tylko jedno miejsce. Napięcie rośnie i wybucha kłótnia o to, kto zostanie szczęśliwym nabywcą biletu.

Wycinankowa animacja Książęta i księżniczki jest kompilacją serialu Ciné si z 1989 r. W starym, opuszczonym teatrze nauczyciel i dwóch uczniów tworzy sześć porywających epickich opowieści o miłości i przygodzie, każdy z udziałem książąt lub księżniczek. Główni bohaterowie serialu portretowani są przez animowanych “aktorów”, a drugoplanowe postacie grają zaprogramowane, humanoidalne roboty. Wyjściowy projekt jest umieszczany w specjalnej maszynie, która przetwarza go i opracowuje. Użycie techniki wycinanki i wyświetlacza w różnych ustawieniach, w duchu osiągnięć Lotte Reiniger, pozwala Ocelotowi wprowadzić widzów w różnorodne style – od starożytnych egipskich krajobrazów po tradycyjną japońską sztukę. Dzięki krótkim i w prosty sposób opowiedzianym historiom, zmieniającym rytm i estetykę, widz nieustająco angażuje się w kłopoty i triumfy bohaterów, perypetie, które ich spotykają w poszczególnych opowieściach. I tak towarzyszymy księciu, który niespodziewanie zostaje nagrodzony za swoją uprzejmość, obserwujemy rządców z drugiej opowieści z kolei ukaranych za złośliwość. Prawdziwie angażujemy się, gdy czarodziejka z następnego opowiadania zatrudnia mechaniczne urządzenia w obronie swojego domu, gdy okrutna królowa poluje na swoich konkurentów, ukrytych w różnych dziwnych miejscach, czy gdy łódź podwodna ląduje w brzuchu wieloryba na dnie morza.

Alexis (Bruno Putzulu), trzydziestoparoletni aktor, który nie odniósł sukcesu i jest fanem horrorów, pracuje jako stróż nocny w magazynie pana Maxa. Jego życie to pasmo zawodowych porażek i miłosnych fiask, aż do dnia, w którym poznaje Laurę (Estelle Skornik), dzięki swojej sąsiadce Mathilde, dyrektorce agencji reklamowej, która czasami załatwia mu drobne kontrakty.