Filmy apartheid

Prowincjonalny nauczyciel odkrywa surowe realia życia w RPA.

W 1981 r. RPA rozpoczęła operację militarną na granicy z Angolą, aby bronić się przed rozprzestrzenianiem komunizmu oraz zachować panującą politykę apartheidu. Wszyscy biali chłopcy po ukończeniu szesnastego roku życia zostali wysłani na dwuletnią służbę wojskową, która miała nauczyć ich nienawiści do komunizmu, gejów i Afrykanów. Wśród nich znalazł się Nicholas, który w trakcie służby zaczyna odkrywać swoją tożsamość seksualną, tak sprzeczną z obowiązującymi normami. Nieśpieszny i subtelny w pewnych momentach film Olivera Hermanusa pokazuje nam dramat konfliktu zbrojnego, represje na gejach w czasach apartheidu, ale i próbę zachowania własnego ja nawet w najgorszych warunkach.

Koniec lat osiemdziesiątych. Trzy kobiety dzielą dom w Johannesburgu w Południowej Afryce. Każda z nich ma własny sposób na życie z apartheidem. Thoko (Dambisa Kente) jest czarnoskórą nauczycielką - praktykuje bierny opór bez przemocy. Afrykanerka, Aninka (Michele Burgers), szuka schronienia w archeologii, aby uniknąć rzeczywistości. Sophie (Kerry Fox) to biała wojowniczka, która podkłada bomby w miejscach publicznych. Przez długi czas trzy przyjaciółki są razem, w momencie przewrotu politycznego. Myślą, że się znają, ale są w błędzie. Każda z nich szanuje pomysły pozostałych dwóch, ale jedna z bomb Sophie zmieni wszystko.

W RPA nagminnie znikają dzieci. Często kryją się za tym zorganizowany biznes, lokalna zmowa milczenia i mrożące krew w żyłach historie. Jerry, który od czasów dzieciństwa walczy ze swoimi demonami, podejmuje próbę odnalezienia dziewczynki z Soweto, porwanej przed kilkoma laty. Droga, którą musi przejść bohater, wiedzie przez slumsy i szemrane ulice, a także śladami apartheidu, miejscowych kultów religijnych i osobistych wspomnień. Podbijane hipnotyczną muzyką Pawła Mykietyna prywatne śledztwo, a zarazem głęboka podróż wewnętrzna, zaprowadzą nas do samego jądra ciemności.