Filmy czterdziestolatek

Billy Chapel jest zmuszony przetasować priorytety w swoim życiu, kiedy staje twarzą w twarz z nieprzewidzianymi okolicznościami - po 20 latach bycia sercem i duszą drużyny Detroit Tigers ma zostać "odłożony na półkę", a jeszcze do tego Jane Aubrey, miłość jego życia, opuszcza go. Otoczony przez tłumy fanów zasiadające na trybunach stadionu stoi na bazie w środku jednej z najlepszych rozgrywek swojego życia, analizując jaki obrać kierunek w życiu. Będąc świadomym, że stawka w jego życiu dramatycznie wzrosła, Billy zdaje sobie sprawę, że musi podjąć kilka poważnych decyzji, które odbiją się nie tylko na jego sportowym, ale także osobistym życiu.

40-letni ojciec dwójki dzieci wciąż bardzo komplikuje swoje życie. Gdy matka jego dzieci przenosi się z nimi do Nowego Jorku, nie może znieść, że dorastają z dala od niego. Decyduje się pojechać za nimi.

W Uzaku (ostatniej części tryptyku, na który składają się jeszcze Kasaba i Chmury w maju) miejscem spotkania bohaterów Ceylana jest Stambuł. Grana przez Emina Topraka postać młodego mężczyzny, który w poprzednich filmach marzył o ucieczce z prowincji, wreszcie decyduje się na porzucenie rodzinnego miasteczka. Zamierza znaleźć pracę na statku, wyruszyć w podróż, zacząć prawdziwe życie. Swoją przedłużającą się wizytą najpierw zaskakuje, a potem drażni wielkomiejskiego krewnego. Jest nim żyjący samotnie artysta (grany przez Muzaffera Özdemira), odcięty od azjatyckich korzeni. Jemu również przyjdzie rozliczyć się z własnym niespełnieniem. W Stambule pada śnieg. To rzadkie zjawisko. Stambulski śnieg jest gęsty i mokry, spada z nieba wielkimi płatkami na palmy i meczety. Bohater grany przez Topraka traci swój sen o mieście, traci złudzenia, nie udaje mu się bowiem niczego osiągnąć. Miasto go odrzuca. Jest zatopione w mglistej bieli niczym nieistniejąca nigdy Atlantyda. Jest też ruchliwe, wypełnione ludźmi, światłami, przedmiotami, które nie wiadomo do czego służą. Bohater nie znajduje w nim swojego miejsca, ani przestrzeni, która ułatwiłaby mu realizację marzeń. Ambiwalentna, milcząca relacja kuzynów uosabia istotę tureckości, melancholijne rozdarcie pomiędzy tradycją a współczesnością, nadzieją a rozpaczą. Film został poświęcony pamięci Emina Topraka, zmarłego śmiercią samobójczą w grudniu 2002 roku.

Z pochylni gdańskiej stoczni wychodzi w morze pierwszy statek projektowany przez inżyniera Andrzeja Rudnickiego. Na uroczystym bankiecie wszyscy gratulują konstruktorowi, a on ze smutkiem stwierdza, że jego sukces jest spóźniony. Przez wojnę kończył liceum i studia z poślizgiem. Późno ożenił się i ustabilizował materialnie. Ucieka z przyjęcia. Zamierza spędzić urlop wraz z kochającą żoną Martą w ich chacie na nadmorskim odludziu. W dniu czterdziestych urodzin Andrzeja zjeżdżają się przyjaciele, a wśród nich piękna Sylwia, którą poznał na bankiecie.

W małym miasteczku w środkowej Francji mieszka 15 letnia Janine (Charlotte Gainsbourg). Dziewczyna kradnie papierosy amerykańskim żołnierzom i odzież z "Folies de Paris". Prawda wychodzi na jaw, ale Janine wywija się od odpowiedzialności. Pewnego dnia poznaje złodziejaszka Raula (Simon de La Brosse) i zakochuje się w nim. Razem dokonują licznych kradzieży.

Czterdziestoletnim synem wciąż opiekuje się matka, marząca o idealnym związku małżeńskim dla swego dziecka. Lecz w ustatkowany tryb życia, osiągającego sukcesy naukowca, wdziera się pięcioletnia córka, o istnieniu której on nic do tej pory nie wiedział...

Maciek (Krzysztof Kolberger) jest reżyserem filmowym. 40-letni mężczyzna przechodzi kryzys wieku średniego. Z dnia na dzień praca przestaje być jego pasją i nie potrafi porozumieć się z żoną (Anna Romantowska). Podczas jednej ze wspólnych podróży rozstaje się z nią wysiadając nagle z auta na środku szosy. Osamotniony Maciek zaczyna snuć fantazje. Wyobraża sobie siebie na planie filmowym na nadmorskiej plaży. Z luksusowej limuzyny wysiadają trzy piękne aktorki (Beata Tyszkiewicz, Hanna Stankówna, Grażyna Szapołowska) i sędziwy aktor (Andrzej Szalawski). Rozmowa z nimi nudzi jednak reżysera, który wyrusza jachtem w morze. Tam postanawia zatopić łódź i popełnić samobójstwo. W kolejnych scenach powracają do Maćka rozmaite epizody z jego życia i zrealizowanych filmów. Fikcja miesza się z rzeczywistością.

Adaptacja filmowa noweli Jarosława Iwaszkiewicza. Czterdziestoletni Karol Starski mieszka samotnie w leśniczówce. Nie osiągnął sukcesu zawodowego, nie ułożyło się też życie osobiste. Rozpadło się jego małżeństwo, a chory na serce mężczyzna pragnie tylko spokoju. Nawet w imieniny, które przypadają w listopadowy ponury dzień. Spotyka go jednak niespodzianka – zjawia się nagle matka, której nie widział cztery lata. Karol ma do niej żal, że poświeciła się karierze aktorskiej, nigdy nie ofiarowała mu macierzyńskiej miłości. Czy szczera i bolesna rozmowa matki z synem jest w stanie cokolwiek zmienić po tak wielu latach?

Janusz, czterdziestoletni samotny architekt, znajduje na ulicy psa. Podczas poszukiwania jego właścicieli spotyka dziesięcioletniego Pawła. Zaprzyjaźnia się z nim, a wkrótce także z jego matką, samodzielnie wychowującą syna. Troska o dobro chłopca stopniowo zbliża do siebie Janusza i Marię. Czy zdołają przezwyciężyć dawne urazy i przemienić swą znajomość w coś głębszego i trwalszego?

Czterdziestoletni inżynier Igor Czernow przypadkowo trafia do kina. Zadziwia go podobieństwo życiorysu Biełowa (Aleksandr Zbruyev), bohatera z ekranu, ze swoim. Obserwując siebie z boku, Igor próbuje pojąć i na nowo uświadomić sobie przeżyte życie, w którym on, jako poeta i artysta malarz, się nie zrealizował. Czy ma dosyć sił by zacząć wszystko od nowa?