Filmy 1963

W archiwum Głównej Komisji Badania Zbrodni Hitlerowskich w Polsce znajdują się albumy pozostawione przez hitlerowców podczas ucieczki po klęsce w 1945 roku. Na podstawie jednego z nich, zrealizowany został dokument Jerzego Ziarnika. Film przedstawia sylwetkę funkcjonariusza gestapo – Schmidta opartą na 129 zdjęciach z pozostawionego przez niego podczas ucieczki z Polski albumu. Ukazują one życie przeciętnego szeregowego członka hitlerowskiego aparatu przemocy, który z chorobliwą skrupulatnością uzupełnia swój fotograficzny pamiętnik o kolejne obrazy codziennych realiów życia i pracy w okupowanej prowincjonalnej Polsce. Zamieszcza w nim opatrzone beznamiętnym, wykaligrafowanym podpisem fotografie.

Trwa próba kwintetu Andrzeja Kurylewicza w radiowym studiu nagrań. W składzie: Jan Ptaszyn Wróblewski, Andrzej Dąbrowski, Wojciech Karolak, Roman Dylag. Z polifonii głosów i dźwięków zaczyna wyłaniać się dobrze zaaranżowana całość.

Jeden z wczesnych filmów Andy'ego Warhola, przedstawiający Roberta Indiane jedzącego grzyby. Reżyser w tym bezdźwięcznym, czarno-białym zapisie przedstawia problem narastającej konsumpcji.

Na zrealizowaną w 1963 roku etiudę szkolną składa się krótki wątek fabularny wpleciony w scenerię krakowskich juwenaliów. Kamera cały czas znajduje się w centrum wydarzeń i towarzyszy głównemu bohaterowi – Jurkowi – w poszukiwaniach siostry. Ukazane w etiudzie wydarzenia w zamyśle stanowiły część większej całości. W roli głównej w etiudzie wystąpił Andrzej Paczkowski, obecnie znany historyk.

Reportaż z pracy dwóch polskich lodołamaczy Perkuna i Światowida w czasie ostrej zimy w okolicach duńskiej cieśniny Drogen. Jej nazwa oznacza głębiny biegnące w kółko i jest właściwie torem wodnym między dwiema wyspami. Operatorzy polskich lodołamaczy na sygnał ze stacji pilotowej ruszyli na pomoc statkom, które utknęły w zwałach kry. Lodołamacze kruszyły kry, aby statki mogły zejść na głębszą wodę, a jeśli to nie pomagało, brały statki na hol. Bohaterami filmu są pracujący z oddaniem operatorzy lodołamaczy, którzy nierzadko znają się i cenią od lat. Film wpisuje się w tradycję społecznego dokumentu ukazującego wartość pracy kolektywnej i zdolność człowieka do ujarzmienia sił natury.

Bolek i Lolek oglądają w telewizji tresera z lwem. Marzą więc o takim zajęciu, ale mogą co najwyżej spróbować tresować… gęsi. Potem Lolek wkłada kostium tygrysa i zabawa robi się ciekawsza.