Filmy 1965

W pokoju dziecięcych zabaw pojawia się tajemniczy pakunek. Zabawki biorą się za rozpakowanie niespodzianki. Przed ich oczami ukazuje się wielkie pudło, pełne metalowych elementów. Najpierw składają z nich mechaniczny dźwig, który po podłączeniu do prądu sam bierze się za dalszą budowę. Pluszowe zabawki są oszołomione tempem pracy nowoczesnych robotów. Wreszcie same biorą się za uporządkowanie kłębowiska kabli, a z budowy wyłania się wesołe miasteczko. Tylko kotek woli, jak niegdyś, bawić się piłeczką. Bajka dla dzieci w reżyserii Teresy Badzian, aktorki-lalkarki, zrealizowana w technice lalkowej.

Wyjątkowe połączenie dokumentu z fikcją, które zabiera nas w nocną podróż po Warszawie. Wzruszająca opowieść o dwojgu młodych ludzi, którzy w cieniu mostu Poniatowskiego odkrywają miłość. Zachwycająca impresja na temat piękna i melancholii wielkiego miasta w połączeniu dokumentu z filmem fabularnym.

Do klasztoru przybywa student architektury. Jest młody, pełen sił witalnych. Podczas pracy w kościele pali papierosy, nie modli się. Styka się z ojcem prowincjałem – starym człowiekiem, który przeżywa z godnością ostatnie dni swego życia. Nawiązuje się między nimi pewne porozumienie, zainteresowanie. Student obserwuje z boku ostatnie dni tytułowego bohatera. Kiedy mnich umiera, młody człowiek reaguje buntem. Po kilku miesiącach opuszcza klasztor. Zanussi przedstawia śmierć jako coś, przed czym nie można uciec.

Zapis fragmentu próby orkiestry Filharmonii Narodowej w Warszawie pod batutą Witolda Rowickiego. Muzycy ćwiczą wykonanie „Trenu – ofiarom Hiroszimy”, kompozycji Krzysztofa Pendereckiego. Rowicki był wówczas dyrektorem artystycznym Filharmonii Narodowej i Opery Warszawskiej. Dyrygent jednym gestem wprowadza i zdejmuje grupy instrumentów. Kamera jest świadkiem jego koncentracji i sposobu myślenia. Z dokumentalnej obserwacji, skupionej na dyrygencie, wyłania się ruchomy portret artysty dążącego do perfekcji, a przy tym życzliwego dla współpracowników. Wyizolowany z grupy, w półzbliżeniu jawi się niczym artysta pantomimy interpretujący utwór muzyczny.

Starsza już kobieta żyje ze swym mężem, lekarzem, w małym miasteczku w smutku i ciężkiej atmosferze po stracie swego dziecka. Spotkanie z młodym, pełnym życia człowiekiem i jego tragiczna śmierć w trakcie wspólnej kąpieli wywołują w niej uczucia i reakcje, jakich sama się nie spodziewała.