Filmy ksiądz, komunista

Ojciec Quixote jest skromnym księdzem w małym hiszpańskim miasteczku. Pewnego dnia wyrusza swoim starym samochodem, nazywanym przez siebie Rosynantem, w podróż po kraju. Zabiera ze sobą swojego przyjaciela - burmistrza, który jest komunistą. Pomimo dużej rozbieżności przekonań przyjaciele potrafią prowadzić konstruktywne dyskusje na najbardziej drażliwe tematy. Ich przygody przypominają losy Don Kichota i Sancho Pansy z powieści Cervantesa.

W 1980 roku władze radiokomitetu wysyłają do Gdańska nie stroniącego od alkoholu redaktora Winkla, aby zebrał informacje oczerniające jednego z organizatorów stoczniowych strajków, Maćka Tomczyka. Wspomnienia ludzi, z którymi Winkiel przeprowadza wywiady, wykorzystują prawdzie materiały filmowe z protestów 1968 i 1970 roku oraz z okresu powstawania wolnych związków zawodowych i narodzin Solidarności.

Don Camillo zostaje wysłany na posługę kapłańską do odległej wsi. Peppone z jednej strony ma nadzieję, że pozbył się na dobre swojego ideologicznego wroga, z drugiej jednak tęskni za niesfornym proboszczem. Ten ostatni jest jednak uparty. Nie chce zostawić swoich 'owieczek' na pastwę komunistów i zrobi wszystko, aby wrócić do rodzinnego miasteczka.

Akcja filmu toczy się we Włoszech. Poznajemy historię dwóch osób. Pierwszy z nich jest synem wieśniaka (Gerard Depardieu), drugi właściciela ziemskiego (Robert De Niro). Fabuła filmu skupia się na powstawaniu faszyzmu, reakcji wieśniaków popierających komunizm, oraz na tym, jak te zmiany wpływają na przeznaczenie tych dwóch mężczyzn.

W pewnym małym włoskim miasteczku do władzy dochodzi przedstawiciel komunistów, Giuseppe "Peppone" Bottazzi. Skupia wokół siebie lokalny odłam partii komunistycznej. Nie wszyscy w miasteczku popierają jednak tę opcję polityczną. Nieformalnym przywódcą przeciwników władzy jest tutejszy proboszcz, Don Camillo.

Wypadek powodujący wiele ofiar - runięcie starej, czynszowej kamienicy zamieszkanej gęsto przez najbiedniejszych - zwraca uwagę na działalność wielkiego przedsiębiorstwa budowlanego, którego właścicielem i dyrektorem jest niejaki Nottola. Wykop pod fundamenty budowanych przezeń wieżowców był, jak się okazuje, bezpośrednią przyczyną osunięcia się gruntu i zawalenia stojących w pobliżu starych domów. Nottola, szermując hasłem modernizacji miasta i cywilizacyjnego postępu, uzyskuje zezwolenie Rady Miejskiej na kontynuowanie robót. Śledztwo zostaje umorzone. Z kolejnych domów przeznaczonych do rozbiórki wysiedla się lokatorów. Tylko lewicowym członkom Rady, którzy na własną rękę kontynuują dochodzenie, wychodzi na jaw, że tereny, na których mają stanąć luksusowe wieżowce, przeznaczone były pod tanie budownictwo komunalne, a Nottola wszedł w posiadanie tych terenów drogą korupcji.

Z racji nowej funkcji, Don Camillo oraz Peppone, który został wybrany na posła, muszą opuścić ukochane miasteczko. Tęsknota za rodzinnymi stronami staje się jednak coraz większa i obydwóch zmusza do spędzenia urlopu w domu. Radość ze spotkania jest ogromna, choć znowu dochodzi do ostrej wymiany zdań na temat polityki i ideologii.

Rok 1973, Chile. Za rządów Salvadora Allende dyrektor prywatnej anglojęzycznej szkoły dla chłopców przyjmuje grupę biednych dzieci. Od samego początku pomiędzy nowymi uczniami, a dziećmi bogaczy, panuje niechęć i niezrozumienie. Wyjątkiem są fajtłapowaty Gonzalo i pewny siebie Pedro Machuca. Chłopcy, na przekór kolegom i panującej w szkole atmosferze, nawiązują niezwykłą przyjaźń. Gonzalo, wrażliwy i delikatny 11-latek, pochodzi z bogatej, ale niezbyt szczęśliwej rodziny. Machuca, dziecko slumsów, trafia do ekskluzywnej szkoły dzięki stypendium, jakie ufundował jej dyrektor – energiczny ksiądz o lewicowo-socjalistycznych poglądach. Dzięki nowemu przyjacielowi Gonzalo po raz pierwszy trafia do biednych dzielnic miasta, gdzie poznaje Chile, z którego istnienia nie zdawał sobie sprawy. Ulega dziwnej fascynacji brutalnością slumsów, gdzie poznaje również smak pierwszej i zakazanej miłości; zakochuje się w Silvanie, sąsiadce przyjaciela, zaangażowanej społecznie, twardej i odważnej dziewczynie. Silvana staje się współtowarzyszką ich przygód, razem tworzą romantyczny trójkąt, prowadząc pierwsze miłosne igraszki. Trójka przyjaciół pomaga także ojcu Silvany wykorzystać sytuację polityczną w celach zarobkowych: sprzedają flagi demonstrantom różnych przekonań. Machuca,który po raz pierwszy trafia do bogatego domu, nie może nacieszyć się rowerem, adidasami i zabawkami, które dawno już znudziły Gonzalo. Przyjaźń rozwija się aż do momentu, w którym kraj ogarnia polityczne wrzenie.

Don Camillo zostaje prałatem. Musi wyjechać z rodzinnych stron i podjąć się nowych - poważniejszych obowiązków. Jednak tęsknota za domem jest tak ogromna, że były proboszcz zrobi wszystko, aby móc spędzić w swoim miasteczku choć pewien czas. Czekają tam na niego jego wierni oraz były wójt - Peppone.

Sophie Scholl – ostatnie dni to wstrząsający portret jednej z nielicznych bohaterek w historii Niemiec. Film pokazuje ostatnie sześć dni życia Sophie Scholl (17–22 lutego 1943) widziane jej własnymi oczami – oczami odważnej i pełnej energii młodej kobiety, która gotowa jest oddać życie za ideały Białej Róży. Organizacja ta, dzięki oporowi i protestom przeciwko nazistowskiemu reżimowi, stała się synonimem odwagi cywilnej i pokojowej walki z uciskiem i rządami przemocy.