Filmy palenie papierosa, deszcz, rozwód

Harry Allen wiedzie spokojne życie u boku swojej żony Pat. Wszystko wywraca się do góry nogami, kiedy poznaje młodą i piękną Kay. Zakochuje się w niej i postanawia odejść od żony. Pewnego dnia zaprasza Kay i swojego najbliższego przyjaciela Richarda Langleya, na wspólny obiad. Richard zakochuje się w Kay od pierwszego wejrzenia i postanawia ją odbić Harry'emu

Dionizy Złotopolski (Henryk Machalica) mieszka w Złotopolicach wraz z synem Markiem (Kazimierz Kaczor), niezależnym senatorem, najczęściej zresztą przebywającym w Warszawie, i jego żoną Barbarą (Anna Nehrebecka), którzy mają dwóch dorosłych synów. Starszy Waldemar (Andrzej Nejman) jest gospodarzem i prowadzi gospodarstwo. Nie ma szczęścia w miłości i wciąż szuka kandydatki na żonę. Okazuje się, ze znalezienie partnerki, która zgodziłaby się wraz z nim zamieszkać na wsi jest trudne. Młodszy syn – Kacper Złotopolski (Andrzej Piaseczny) to czarna owca w rodzinie. Rzucił szkołę i postanowił rozpocząć karierę muzyka. Druga linia rodu – Gabrielowie mieszkają w Warszawie. Wywodzą się od bliźniaczej siostry Dionizego, Eleonory (Alina Janowska). Jej syn – Wiesław (Paweł Wawrzecki) jest komendantem posterunku policji na Dworcu Centralnym, a jego żona Marta (Ewa Ziętek) prowadzi luksusową kawiarnię. Mają razem syna – Tomka (Piotr Szwedes), który ku rozpaczy rodziców rzucił studia medyczne i rozpoczął karierę akwizytora – jego zdaniem w ten sposób najszybciej dorobi się dużych pieniędzy. Starszy syn Mirek (Radosław Elis) i jego żona Weronika (Agnieszka Sitek) oczekują narodzin pierwszego dziecka. Córka Wiesława z pierwszego małżeństwa, Agata (Paulina Młynarska), pracuje w agencji pośredniczącej w sprzedaży nieruchomości.

Absolwent traktuje o przepaści dzielącej pokolenie rodziców i ich dzieci, jak również o poszukiwaniu właściwego celu w życiu, co czyni go nadzwyczaj uniwersalnym i wciąż aktualnym. Niezapomniane piosenki w wykonaniu duetu Simona i Garfunkela oraz genialne aktorstwo (Anne Bancroft jako uwodzicielska pani Robinson), sprawiają, że jest to dzieło, o którym nie sposób zapomnieć.

Ahmad i Marie nieformalnie zakończyli swój związek cztery lata temu. Dwójka ich dzieci, Léa i Lucie, mieszka razem z matką. Po długiej rozłące mężczyzna przylatuje do Paryża, aby ostatecznie podpisać dokumenty i tym samym doprowadzić sprawę rozwodową do końca. Marie potrzebuje tych formalności, aby móc wejść w nowy związek małżeński z Samirem. Z pozoru prosta wizyta nabiera dramatyzmu, kiedy Ahmad dowiaduje się, że atmosfera w jego dawnym domu daleka jest od normalności. Z każdą chwilą kolejne tajemnice z przeszłości wychodzą na jaw i odciskają swoje piętno na życiu wszystkich.

Trevor Reznik (Christian Bale), prosty mechanik, cierpi na chroniczną bezsenność. Od roku nie przespał ani minuty. Totalne zmęczenie doprowadziło do wstrząsającego pogorszenia się jego stanu zdrowia, nie tylko fizycznego... Trevor czuje się coraz bardziej osaczony przez serię niewyjaśnionych i tragicznych wydarzeń. Wydaje się, że mają one coś wspólnego z nowym pracownikiem fabryki, groźnie wyglądającym Ivanem. Trevor popada w obsesję, w każdej chwili oczekuje czegoś złego. A może tajemniczy prześladowca nie jest tylko wytworem jego wyobraźni?

Błyskotliwa, romantyczna i zarazem niebezpieczna historia miłosna o przypadkowych spotkaniach, niespodziewanych i gwałtownych namiętnościach, pociągu i zwykłych zdradach. Bliżej, stanowiący adaptację nagrodzonej sztuki teatralnej Patricka Marbera, jest historią czwórki nieznajomych, których losy przypadkowo splatają się ze sobą.

Ekranizacja wielokrotnie nagradzanej powieści Jamesa Jonesa. Akcja filmu rozgrywa się na Hawajach w 1941 roku, w przeddzień japońskiego ataku na Pearl Harbor. Szeregowiec Prewitt (Montgomery Clift) trafia do jednostki wojskowej, której dowódca - kapitan Holmes (Philip Ober) jest trenerem i miłośnikiem boksu. Gdy Prewitt zachowuje wierność złożonej kiedyś przysięgi i odmawia wstąpienia do drużyny bokserskiej, Holmes nakazuje swoim oficerom złamać niesubordynowanego żołnierza. Prewitt będzie mieć po swojej stronie tylko sierżanta Wardena (Burt Lancaster), przyjaciela Maggia (Frank Sinatra) oraz Almę, prostytutkę, w której się zakochał (Donna Reed).

Film ten opowiada prawdziwą historię Jeffreya Wiganda, byłego dyrektora przemysłu tytoniowego, który decyduje się na wystąpienie w programie informacyjnym „60 minut” stacji CBS-TV. Dla czystego sumienia i częściowo zachęcony przez producenta Lowella Bergmana, Wigand ujawnia, że przemysł tytoniowy nie tylko był świadomy, że papierosy są szkodliwe i wciągające w nałóg, ale pracował także nad tym, aby wręcz zwiększyć uzależniające właściwości tytoniu. Niestety, obaj bohaterowie tej historii przekonali się na własnej skórze, że samo mówienie prawdy nie wystarcza.

Akcja filmu skupia się na wielkim potentacie przemysłu tytoniowego, który chcąc zwiększyć zyski swojej firmy zatrudnia Nicka Naylora, znakomicie znającego się na swoim fachu rzecznika prasowego. Naylor zrobi wszystko, aby zadowolić swojego pracodawcę, ale wciąż chce być nieskazitelny w oczach 12-letniego syna.

W Uzaku (ostatniej części tryptyku, na który składają się jeszcze Kasaba i Chmury w maju) miejscem spotkania bohaterów Ceylana jest Stambuł. Grana przez Emina Topraka postać młodego mężczyzny, który w poprzednich filmach marzył o ucieczce z prowincji, wreszcie decyduje się na porzucenie rodzinnego miasteczka. Zamierza znaleźć pracę na statku, wyruszyć w podróż, zacząć prawdziwe życie. Swoją przedłużającą się wizytą najpierw zaskakuje, a potem drażni wielkomiejskiego krewnego. Jest nim żyjący samotnie artysta (grany przez Muzaffera Özdemira), odcięty od azjatyckich korzeni. Jemu również przyjdzie rozliczyć się z własnym niespełnieniem. W Stambule pada śnieg. To rzadkie zjawisko. Stambulski śnieg jest gęsty i mokry, spada z nieba wielkimi płatkami na palmy i meczety. Bohater grany przez Topraka traci swój sen o mieście, traci złudzenia, nie udaje mu się bowiem niczego osiągnąć. Miasto go odrzuca. Jest zatopione w mglistej bieli niczym nieistniejąca nigdy Atlantyda. Jest też ruchliwe, wypełnione ludźmi, światłami, przedmiotami, które nie wiadomo do czego służą. Bohater nie znajduje w nim swojego miejsca, ani przestrzeni, która ułatwiłaby mu realizację marzeń. Ambiwalentna, milcząca relacja kuzynów uosabia istotę tureckości, melancholijne rozdarcie pomiędzy tradycją a współczesnością, nadzieją a rozpaczą. Film został poświęcony pamięci Emina Topraka, zmarłego śmiercią samobójczą w grudniu 2002 roku.