Filmy miłość, deszcz, gazeta, relacja matka-córka

Maurice i Ian to dwaj starzejący się aktorzy. Niegdyś wielkie postacie londyńskich teatrów i kina, dzisiaj pozostały im tylko wspomnienia i czekanie na śmierć. Chociaż starają się do tego podejść z dystansem, rutyna wdarła się już do ich życia. Przerywa ją pojawienie się młodej siostrzenicy Iana, Jessie. Zamknięta i opryskliwa z początku dziewczyna wywraca ich życie do góry nogami.

W 1971 Arthur i Annie Pope wysadzili laboratorium, które zajmowało się produkcją napalmu. Od tamtego wydarzenia są poszukiwani przez FBI. Małżeństwo wraz z dwójką dzieci wciąż zmienia nazwisko i miejsce zamieszkania. Jednak pewnego dnia ich starszy syn Dannyn poznaje dziewczynę, w której się zakocha...

Mgła, gęsta i namacalna jak wata, wisi zawieszona nad wyspą San Piedro. W zatoce uszkodzona łódź rybacka wysyła sygnały świetlne, podczas gdy w innym miejscu frachtowiec przedziera się po omacku przez kredową mgłę. Rankiem morze i niebo są przejrzyste, ale spokojna wieś rybaków i hodowców jagód nigdy nie będzie taka sama. Jeden człowiek stracił życie, a drugi, jego przyjaciel z dzieciństwa zostaje oskarżony o spowodowanie śmierci. Rozpoczyna się śledztwo i następnie proces sądowy. Reporter relacjonujący proces, Ishmael Chambers siedzi w sali rozpraw i dokładnie przygląda się kobiecie, z którą dzielił największe sekrety dzieciństwa i jedyną, którą kiedykolwiek kochał. Jest to Hatsue, żona oskarżonego, a ich pełen napięcia związek znajdzie niespotykane rozwiązanie podczas procesu Kazuo Miyamoto i stanowi kanwę tego filmu.

Bogata, młoda, pełna życia dziewczyna z Kalifornii udaje się do Nowego Jorku. Tam spotyka młodego artystę, Andy'ego Warhola, który obiecuje jej to, o czym zawsze marzyła: zrobi z niej gwiazdę! Film jest biografią aktorki Edie Sedgwick, której kariera na chwilę zabłysła dzięki udziałowi w krótkometrażowych filmach Warhola. Edie wkrótce jednak traci kontakt z rzeczywistością uzależniając się od alkoholu i lekarstw. Umiera mając zaledwie 28 lat.

Tuż przed śmiercią malarz Jean-Baptiste Emmerich zapowiada, że "ci, którzy go kochają, wsiądą do pociągu". Następnie umiera. Do pociągu na cmentarz Limoges wsiadają wszyscy jego przyjaciele, ci prawdziwi i fałszywi, spadkobiercy z prawego i nieprawego łoża, bliższa i dalsza rodzina - niektóre rodziny spotykają się wyłącznie na pogrzebach.

Ferdinand Griffon jest mężczyzną w średnim wieku. Ma żonę i dzieci i prowadzi spokojne życie. Pewnego dnia poznaje młodą studentkę Marianne Renoir. Zakochują się w sobie, od pierwszego wejrzenia i postanawiają uciec z miasta. Po drodze dzieje się wiele szalonych i niewytłumaczalnych wydarzeń.

James Whale (Ian McKellen) jest starym reżyserem filmowym, który przed piętnastu laty opuścił Hollywood. Odtąd Whale żyje z dala od wielkiego świata. Z jego zdrowiem jest coraz gorzej - kolejny wylew sprawił, że James stoi już właściwie nad grobem. Choroba wywołuje falę wspomnień, przeważnie takich, o których Whale starał się zapomnieć. Reżyser nie kryje swoich skłonności homoseksualnych. W swojej posiadłości zatrudnia młodego ogrodnika, byłego żołnierza Claytona Boone'a (Brendan Fraser). Między mężczyznami rodzi się więź.

Bohaterem opowieści jest seryjny morderca, pan Brooks, który postanawia panować nad swoimi morderczymi skłonnościami. Nie pozwala mu na to jednak jego alter ego, ta część jego osobowości, która lubuje się w przemocy i zbrodni.

Rodzina Barańskich mieszka na przedmieściu. Matka całkowicie poświęca się roli pani domu, co jest źródłem jej nieustającej frustracji. Ojciec utrzymuje rodzinę, ale to nie jego zdanie jest w domu najważniejsze. Model życia Leszczyńskich jest zupełnie inny. Matka jest rozwódką. Ze swojego pierwszego związku ma dorastającą córkę, a z obecnego małżeństwa kilkuletniego syna. Spełnia się zawodowo, podczas gdy jej mąż zmaga się nie tylko z wychowaniem dzieci, ale również z własną niemocą w kwestii ponownego wyboru ścieżki kariery zawodowej. Jest bezrobotny. Choć Barańscy hołdują wartościom konserwatywnym, a Leszczyńscy wydają się być postępowymi intelektualistami, okazuje się, że tak naprawdę więcej ich łączy niż dzieli. Dobre chęci rodziców przynoszą często opłakane, choć zabawne rezultaty.