Filmy relacja mężczyzna-kobieta, deszcz, pieniądz, relacja mąż-żona

„Zmiennicy” to jeden z kultowych seriali Stanisława Barei, przedstawiający w krzywym zwierciadle absurdy PRL-u. Wszystkie wątki serialu splatają się wokół taksówki o numerze bocznym 1313. To nią jeżdżą na zmianę Jacek i pan Stanisław, a potem także przebrana za Mariana – Kasia. Auto jest zdezelowane i kierownictwo obiecuje wymianę na nowszy model. Kiedy pojazd zostaje zmiażdżony przez posąg Zwycięskiej Myszy Postępu i Tradycji, pan Stanisław trafia do szpitala. Tam poznaje dyrektora Michalika, który pracuje w ważnym ministerstwie. Pielęgniarki biorą Stanisława za Michalika. Rozpoczyna się komedia pomyłek. Taksówka WPT-1313 jest także przedmiotem zainteresowania strażaka Zenona Kuśmidra i przemytników. Wszystko za sprawą torby pełnej kiełbasy nafaszerowanej narkotykami. Przemyca ją do Polski sympatyczny Taj studiujący w Warszawie, Krashan Bhamaradżanga.

Maurice i Ian to dwaj starzejący się aktorzy. Niegdyś wielkie postacie londyńskich teatrów i kina, dzisiaj pozostały im tylko wspomnienia i czekanie na śmierć. Chociaż starają się do tego podejść z dystansem, rutyna wdarła się już do ich życia. Przerywa ją pojawienie się młodej siostrzenicy Iana, Jessie. Zamknięta i opryskliwa z początku dziewczyna wywraca ich życie do góry nogami.

Lina McLaindlow, córka generała, po krótkiej znajomości poślubiła typowego lekkoducha Johna Aysgartha. Wkrótce jednak zaczyna drażnić Linę sposób bycia jej wybranka. Ma wrażenie, że widzi tylko powierzchowność męża, ale tak naprawdę go nie zna...

W Uzaku (ostatniej części tryptyku, na który składają się jeszcze Kasaba i Chmury w maju) miejscem spotkania bohaterów Ceylana jest Stambuł. Grana przez Emina Topraka postać młodego mężczyzny, który w poprzednich filmach marzył o ucieczce z prowincji, wreszcie decyduje się na porzucenie rodzinnego miasteczka. Zamierza znaleźć pracę na statku, wyruszyć w podróż, zacząć prawdziwe życie. Swoją przedłużającą się wizytą najpierw zaskakuje, a potem drażni wielkomiejskiego krewnego. Jest nim żyjący samotnie artysta (grany przez Muzaffera Özdemira), odcięty od azjatyckich korzeni. Jemu również przyjdzie rozliczyć się z własnym niespełnieniem. W Stambule pada śnieg. To rzadkie zjawisko. Stambulski śnieg jest gęsty i mokry, spada z nieba wielkimi płatkami na palmy i meczety. Bohater grany przez Topraka traci swój sen o mieście, traci złudzenia, nie udaje mu się bowiem niczego osiągnąć. Miasto go odrzuca. Jest zatopione w mglistej bieli niczym nieistniejąca nigdy Atlantyda. Jest też ruchliwe, wypełnione ludźmi, światłami, przedmiotami, które nie wiadomo do czego służą. Bohater nie znajduje w nim swojego miejsca, ani przestrzeni, która ułatwiłaby mu realizację marzeń. Ambiwalentna, milcząca relacja kuzynów uosabia istotę tureckości, melancholijne rozdarcie pomiędzy tradycją a współczesnością, nadzieją a rozpaczą. Film został poświęcony pamięci Emina Topraka, zmarłego śmiercią samobójczą w grudniu 2002 roku.

Detroit, początek lat 60. XX wieku. Profesor akademicki i wynalazca-amator Robert Kearns jest szczęśliwym małżonkiem nauczycielki Phyllis i ojcem szóstki dzieci. Gdy udaje mu się skonstruować wycieraczki samochodowe o regulowanej prędkości, jest przekonany, że zdobędzie nie tylko rozgłos i uznanie, ale też zapewni rodzinie dostatnie życie. Koncern Ford jest zainteresowany wynalazkiem, prosi o prototyp, ale w ostatniej chwili niespodziewanie wycofuje się ze współpracy. Po pewnym czasie okazuje się, że wynalazek zostaje bezprawnie zawłaszczony przez producentów samochodów. Kearns rozpoczyna trwającą latami wyczerpującą batalię sądową skierowaną przeciw gigantom. Za tę bezkompromisową walkę przyjdzie mu zapłacić wysoką cenę.

Przed spotkaniem Johna, Elizabeth była mądrą, doświadczoną kobietą, w pełni kontrolującą swoje życie. John sprawił, że poznała swe prawdziwe oblicze. Zabrał ją w podróż do krainy erotycznej fantazji i... koszmarów. Wkrótce Elizabeth musi dokonać wybory między swoją namiętnością i pożądaniem a zachowaniem rozsądku i przede wszystkim - zdrowia psychicznego.

W hotelu gromadzą się miejscowe władze, aby uczcić zakończenie wojny. Wśród gości znajduje się komunista Szczuka. Podziemna organizacja wydała na niego wyrok śmierci. Zamachu ma dokonać Maciek Chełmicki, żołnierz AK. Pierwsza próba zabójstwa nie udaje się, więc Maciek również pojawia się w hotelu. Spotkanie z barmanką Krystyną rodzi w nim wątpliwości. Czy warto jeszcze zabijać, skoro wojna się skończyła? Powojenna rzeczywistość nie oferuje żadnej alternatywy.

Akcja filmu skupia się na wielkim potentacie przemysłu tytoniowego, który chcąc zwiększyć zyski swojej firmy zatrudnia Nicka Naylora, znakomicie znającego się na swoim fachu rzecznika prasowego. Naylor zrobi wszystko, aby zadowolić swojego pracodawcę, ale wciąż chce być nieskazitelny w oczach 12-letniego syna.

Historia dzieje się na dwóch płaszczyznach czasowych. Pierwszy wątek przedstawia wydarzenia pewnej jesiennej nocy w 1978 roku. Zootechnik Edward Środoń przez przypadek trafia do gospodarstwa małżeństwa Dziabasów, położonego w odległym zakątku Bieszczad i zatrzymuje się u nich na noc. Początkowa nieufność pomiędzy gościem a gospodarzami wkrótce rozpływa się w morzu wypitego bimbru, a jej miejsce zajmuje nastrój dobrej zabawy, bliskość, a nawet przyjaźń. Najpierw powstaje plan wspólnego przedsięwzięcia biznesowego, a potem rodzi się pasja i pożądanie, które przyniosą zaskakujące i tragiczne rezultaty… Drugi wątek rozgrywa się pewnego zimowego dnia, niedługo po wprowadzeniu w Polsce stanu wojennego. Grupa operacyjno-śledcza milicji obywatelskiej pracuje na miejscu zbrodni. Porucznik Mróz ma za zadanie rozwikłać zagadkę wielokrotnego morderstwa popełnionego cztery lata wcześniej. Pomocna w tym będzie rekonstrukcja wydarzeń, jaką przeprowadza z udziałem głównego podejrzanego, Środonia.