Filmy sen, relacja matka-córka

Akcja serialu toczy się w szkole z internatem "Czarna Laguna", gdzie kilkadziesiąt lat wcześniej mieścił się sierociniec. Po tym jak rodzice Marcosa i jego sześcioletniej siostry Pauli, uznano za zaginionych ich prawnym opiekunem został dyrektor szkoły Hector, a oni zamieszkali w internacie. W tym samym czasie jeden z nauczycieli wpada na trop w sprawie tajemniczego zniknięcia pięciu sierot z dawnego sierocińca. Wkrótce nauczyciel znika w równie tajemniczych okolicznościach. Jego uczniowie - Ivan, Carolina, Victoria, Cayetano i Roque postanawiają do odnaleźć. Wkrótce dołącza do nich także Marcos. Razem odkrywają, że w "Czarnej Lagunie zawsze działy się dziwne rzeczy.

Państwo Carmichaelowie mieszkają na Brooklynie razem z czwórką dzieci: trójką synów i córką - Tarą. To ona jest w filmie narratorem. Przedstawia swoimi oczami historię rodziny. Ojciec jest muzykiej jazzowym, który zaczął komponować własne piosenki i jego dochody zmalały. Mama jest nauczycielką i stara się jakoś utrzymać rodzinę. Spike Lee przeniósł do tego filmu swoje wspomnienia z dzieciństwa.

Matka 15-letniej Vanessy jest prostytutką, a ojczym molestuje ją seksualnie. W końcu rodzice dziewczyny trafiają do więzienia. Władze chcą wysłać ją do przytułku dla trudnej młodzieży. Vanessa jednak ma inne plany. Kradnie samochód i uzbrojona w pistolet wyrusza w długą podróż, by zamieszkać z babcią, której zresztą nigdy nie widziała. Po drodze jej auto psuje się na autostradzie, a dziewczyna zabiera się w dalszą drogę z przypadkowym kierowcą - Bobem Wolvertonem, który podaje się za psychologa pomagającego młodzieży z trudnych środowisk...

Opowieść o zwykłej rodzinie popadające w coraz większe konflikty. Rozpada się małżeństwo. Nie mają już sobie nic do powiedzenia. Ginie jeden z ich synów. Matka wini za to drugiego. Kilkunastoletni chłopak ma ogromne kłopoty z odnalezieniem swego miejsca w życiu. Choć bardzo się stara, jest ciągle odrzucany...

Codzienne życie zwykłych ludzi – pracowników laboratorium w jednym z instytutów medycznych w Warszawie oraz ich rodzin. Losy i drogi życiowe głównych bohaterów przecinają się w coraz to nowych punktach, powstają różne nowe relacje. Na przemiany w życiu prywatnym głównych postaci niebagatelny wpływ mają coraz dynamiczniejsze przekształcenia związane z rokiem 1989.

Jest rok 1000 naszej ery. Na dalekiej północy Skandynawii barbarzyńskie plemię pustoszy spokojne osady, mordując ich mieszkańców. Wśród ofiar jest rodzina nastoletniego Aigina, któremu cudem udaje się uniknąć losu rodziców i siostry. Młody wojownik poprzysięga zemstę. Wyrusza samotnie tropem barbarzyńców. Wkrótce zostaje przez nich pojmany i zmuszony do wskazania kryjówki swoich współplemieńców. Aigin zgadza się, ale to tylko pretekst, by wcielić w życie plan zemsty.

Tytułowa dziewczyna z dobrego domu to Joanna Kossakowska, która właśnie ma zaręczyć się z młodym inżynierem, Andrzejem z Katowic. Rodzice organizują z tej okazji dla córki huczne przyjęcie w noc sylwestrową, w Domu Pracy Twórczej pod Krakowem. Narzeczony ma tam dojechać z Katowic. Do spotkania jednak nie dochodzi, gdyż w ostatniej chwili Joanna zmienia plany...

Romain (Melvil Poupaud), młody i przystojny fotograf mody, na pierwszy rzut oka żyje pełnią życia. Jego zawodowa kariera pomyślnie się rozwija, a jego związek z uroczym chłopakiem wygląda na udany. Pewnego dnia, podczas sesji zdjęciowej, Romain niespodziewanie traci przytomność. Początkowo obawia się, że ma AIDS, jednak diagnoza brzmi: nieuleczalny rak. Mając świadomość, że zostało mu zaledwie kilka miesięcy życia, młody mężczyzna musi wszystko przewartościować. I to, co początkowo wydawało mu się tragedią, wkrótce prowadzi go w zaskakującym kierunku. Zaczyna zadawać sobie pytania: co to znaczy żyć naprawdę? Czy codzienna gonitwa, praca i kariera nie pozbawia nas radości? Czy nie odsuwa nas od bliskich?

Paryż, 1922 rok. Ciężko chory Marcel Proust (Marcello Mazzarella), którego dni są policzone, kończy swe monumentalne dzieło "W poszukiwaniu straconego czasu". Na łożu śmierci przegląda zdjęcia. Pamięta swoje życie. Ale postacie rzeczywiste mieszają się z postaciami z fikcji. A fikcja stopniowo zyskuje pierwszeństwo przed rzeczywistością. Oto odwiedza Gilbertę (Emmanuelle Béart), swoją miłość z dzieciństwa, teraz żonę Saint-Loupa (Pascal Greggory). Marcel słucha wynurzeń Gilberty, ale jednocześnie powracają do niego inne wspomnienia. Z zakamarków pamięci wynurzają się kolejne osoby: baron de Charlus (John Malkovich), księżna Oriane (Edith Scob), pani Verdurin (Marie-France Pisier) i Odette (Catherine Deneuve).

W kambodżańskich obozach dla uchodźców, pytane dzieci skąd pochodzi ryż, odpowiadają: „z ciężarówek ONZ”. Nigdy nie widzieli pola ryżowego. Pewnego dnia te dzieci będą musiały nauczyć się żyć w Kambodży, czyli nauczyć się kultywować, orać, pracować na ziemi.